Ik gaf me over aan mijn project: metamorfose van de oerdegelijke maar saaie eiken eettafel en bijhorende stoelen in 'maison d'amis'. Hier kwam mijn cursus 'patineren', die ik in september volgde in Atelier Krearta bij Rita Lust, me goed van pas. De stoelen en tafel werden eerst afgeschuurd en ontvet. Nadien bracht ik 2 dunne
lagen grondverf aan en daarna nog 2 lagen matte lakverf. De afwerking met de patine kon ik nog niet doen, bij gebrek aan 
patine (was besteld), dus dat wordt een werkje voor de kerstvakantie. Het eindresultaat kan ik dus nog niet tonen, wel enkele plaatjes van het proces zelf. Het weer was nog bijzonder zacht, dus werden de stoelen buiten gezet en kon ik tijdens het verven genieten van de gezonde buitenlucht...Eric was ondertussen binnen aan de slag, met het verven van het houten plafond van de 'master bedroom' van 'maison d'amis', met dezelfde kalkverf waarmee we eerder dit jaar het plafond van de woonkamer onder handen namen. Heel bewust kozen we voor kalkverf omwille van het natuurlijke en het niet vrijkomen van schadelijke stoffen bij en na het aanbrengen. Kalkverf draagt ook bij tot de vochtregulering van een ruimte en bijgevolg tot een gezonde atmosfeer. Foto's volgen nog.
Het plan was, na de noeste arbeid overdag, 's avonds te gaan uit eten, waarbij we een paar nieuwe ontdekkingen wilden doen.
Een van die ontdekkingen was Bistrot2 in Monpazier. Stijl brasserie, en het menuutje dat we aten was van goede kwaliteit, heel smakelijk, toch wel het betere brasseriewerk. Met dank aan Gretel en Eric, die ons dit adresje aan de hand deden, na hun vakantie in 'La Moulinal' deze zomer.
Een andere toevallige ontmoeting hadden we in Bergerac, waar we na boodschappen rondkuierden in het gezellige oude stadsgedeelte van Bergerac en we er het restaurant 'le Saint Jacques' binnenstapten. Mijn oog viel onmiddellijk op een boek vak naast ons tafeltje, een boek over Limburg. Bleek dat de eigenaars vanuit Maastricht in Nederlands Limburg 8 jaar geleden zijn verhuisd naar Bergerac en er dit restaurant geopend hebben. Gastvrouw Jos ontving ons heel hartelijk, het restaurant heeft 2 verdiepingen, maar de benedenverdieping telt maar een 15-tal couverts, een heel intiem en gezellig restaurant. Toevallig waren we er alleen, dus hadden we ook onze prive-kok voor 1 avond... Jos legde ons uit dat ze enkel met dagverse producten werken en dat liet zich duidelijk smaken op ons bord. Wat hebben we genoten van de 'veloute de cepes', een soepje van bospaddestoelen, overheerlijk op een herfstavond!
Na de nieuwe ontdekkingen deden we enkele ouwe getrouwen aan: 'den Italiaan' (Les arcades) in Eymet op vrijdagavond, waar het altijd gezellig druk is en de eigenaar een echte Italiaan, met de flair, de energie en de bewegingen, met ook de hele familie werkzaam in de zaak. We hebben plezier gehad met het gadeslaan van zijn gedragingen tov een Engels koppel, zij een 'Hyacinth Bucket'-type, hij een magere stijve hark. In tegenstelling tot de Franse dames die hij kent en die hij uitgebreid 'embrasseert', gaat onze attente Italiaan bij deze Engelse 'lady' iets omzichtiger te werk. Hij schudt het koppel de hand bij het binnenkomen en een tijdje later stapt hij op hun tafeltje toe, begint een babbeltje, richt zich tot de dame in kwestie, plaatst zijn hand op haar schouder, complimenteert haar, waarbij zij rood kleurt van genoegdoening en de stijve hark 5cm groeit van trots op zijn charmante, innemende wederhelft...
Als waardige afsluiter van onze culinaire avonden gingen we dineren in 'Chez Alain' in Issigeac. Naast een heel geslaagd landelijk interieur in grijs-beige tinten, is het eten hier voortreffelijk, alsook de wijnen.
