Skipret

Adams School organiseerde vorige week een skidag, een uitgelezen gelegenheid om met de kinderen de witte pret op te zoeken. Stefanieke moest naar school en mama moest ook frans geven aan de kleuters, dus papa trok er met de twee oudsten vanonder. De dag ging door in Caberfae Peaks, een skioord ten noorden van Cadillac, ongeveer 1 uur 45’ rijden. Bij aankomst werden we nog maar eens met de strenge winter in Michigan geconfronteerd, het was -2 graden F, oftewel -19 Celsius...gelukkig waren we gewapend met lange onderbroeken (inderdaad een echte must hier), mutsen, sjalen en handschoenen.

Het werd een erg leuke dag. Na een uurtje oefenen op de „bunny slope“, een erg vlakke helling om de techniek onder de knie te krijgen, werd al snel duidelijk dat Nathalie en Evelien „naturals“ zijn. We trokken meteen naar de echte skilift en meteen daarna ook naar de tweede lift naar de top van de berg en al snel kon papa de meisjes niet meer volgen.... Nathalieke kwam met de uitspraak van de dag op de proppen: „Papa, er is maar één manier om te skiën: volle „sjees“. Het was ook een toffe piste met meer mogelijkheden dan we verwacht hadden. Duidelijk niet van hetzelfde kaliber als in de Alpen, maar toch echt skiën.

Na een hapje eten in de skilodge spendeerden we nog een drietal uurtjes op de piste en daarna terug naar huis, moe en voldaan (en papa met de wetenschap dat zijn lichaam spieren heeft die hij nog niet kende)!
Ondertussen is het ook in Midland weer beginnen sneeuwen, al de 6de of 7de keer dit jaar dat het meer dan 5cm sneeuwt, er ligt momenteel dan ook weer op zijn minst een 20-tal cm. De temperaturen zijn momenteel te doen (ongeveer -5 C overdag), na een weekje rond de -10 à -15 C.

Zieken

Diezelfde nacht, na onze thuiskomst, kreeg Stefanie koorts. Het zou meer dan een week duren eer ze haar 'virus', waarschijnlijk een cadeautje van op het viegtuig - het was dan ook zo warm op onze terugvlucht - zou overwonnen hebben. Toen Stefanie er dan eindelijk bovenop was, werd Nathalie ziek. Na 3 dagen recuperatie, waarvan 2 dagen in het weekend, dus maar 1 lesdag gemist, kon ook zij weer naar school.
Met alle zieken de deur uit, kon mama starten met Franse les in Montessori. Dinsdag en donderdag, Frans aan 3 groepen kinderen. Elk 'lesuurtje' duurt 20', langer kun je de aandacht van zulke kleine kinderen niet bijhouden, dan moet je in die 20' nog zorgen voor voldoende afwisseling, ik voorzie 3 tot 4 activiteiten voor elke 20'. Het is echt leuk.

Kerst in Belgie

Eindelijk was het zover. 21 december, vroege namiddag. Fay brengt ons weg naar de luchthaven van Midland, waar we een eerste vlucht nemen naar Detroit. Daar wordt het een paar uur wachten voor de vlucht naar Amsterdam. Het wachten wordt ingevuld met een chocomelk, frisdrank of koffie en een 'chocolate chips cookie'. Dan het vliegtuig op naar Amsterdam, een vlucht van ongeveer 8h voor de boeg. We zitten op de laatste rij, de kinderen zijn opgezet met de individuele TV-tjes en kijken naar een kinderfilm. Eerst lukt het niet om de kinderen in slaap te krijgen, maar na een paar uur is Stefanieke de eerste die toch naar dromenland vertrokken is, nadat ze zich heeft uitgestrekt op de ...vloer, terwijl Nathalie neerligt over 2 zetels. Evelien en ik proberen al zittend te slapen. Na een paar uurtjes slaap of, in mijn geval, een beetje gesoes, landen we in Amsterdam. De kinderen beginnen de procedures in de luchthaven te kennen en Stefanie begint spontaan haar schoenen uit te trekken bij de controle, iets wat in de US standaard is, maar nog niet in Europa. 'Je mag je schoenen aanhouden...', maar ze wil per se haar schoenen uitdoen, dus daar gaat ze, op kousevoeten dan maar, door de scan.

Door smog in Amsterdam is onze laatste vlucht, die naar Brussel, geannuleerd. Het is een grote chaos in Amsterdam, vermits heel wat vluchten zijn afgelast. Geen kans om aan onze bagage te geraken.In transfer zijn er 200 wachtenden voor ons. We beslissen zonder bagage te vertrekken, ons vluchtticket kunnen we inruilen voor een treinticket. Ook daar aanschuiven voor meer dan een half uur, dan lopen naar het perron om onze trein nog te hebben. Weer een paar uur later eindelijk in Brussel. Vermits onze bagage nog in Amsterdam was, is Eric in de namiddag nog eens teruggekeerd naar Zaventem om onze bagage op te vragen. Die is dan een paar dagen later naar Brakel gebracht. En zo blijft reizen toch altijd een beetje avontuur.

Onze 10 dagen in Belgie hadden we goed voorbereid. Afspraken en bezoeken op voorhand vastgelegd, waardoor het, ondanks het korte verblijf, niet hectisch was, we iedereen die we gepland hadden te zien, ook gezien hebben. De kinderen hadden ook met hun vrienden en vriendinnen op voorhand afgesproken, zodat ze heel wat vrienden, soms meer dan 1 keer, hebben kunnen zien. het was een heel gezellige kersttijd, met lekker eten en 'goeie companie'. Toen we op 31 december terug het viegtuig opstapten, bleef er bij ons een gelukkig, voldaan gevoel over. Het was goed geweest, we kunnen er weer voor effe tegen. Bovendien hadden we nog 2 nachten geboekt in Chicago, waardoor we van de laatste dagen vakantie konden genieten met ons gezinnetje: nieuwjaar en mijn verjaardag in Chicago, een mens kan slechter treffen...

De terugweg op 2 januari met de huurauto verliep dan weer niet zo vlot. Halverwege kwamen we in een serieuze sneeuwstorm terecht, waardoor we amper vooruit geraakten. Tegen 21 h toch thuis geraakt, de kinderen in bed gestopt, want die moesten 's anderendaags naar school....!