Oma en opa op bezoek voor 3 weken

Lang naar uitgekeken en vandaag was het zover. Met heel het gezin zijn we oma en opa gaan afhalen aan de luchthaven van Detroit, deze middag om 13u. De reis was vlot verlopen. Ondertussen zijn we alweer thuis, oma en opa hebben zich geïnstalleerd in de logeerkamer en liggen al een paar uur onder de lakens.

De kinderen hadden maandag en dinsdag verlof (Memorial Day), dus hadden we een uitstapje gekoppeld aan het afhalen van oma en opa in Detroit. Zondagochtend waren we vroeg vertrokken richting Toledo in Ohio, waar we de dierentuin hebben bezocht. Mooie verzorgde dierentuin, een meevaller. Na een overnachting in Toledo ging het maandag richting 'Cedar Point', voor een dagje pretpark. Cedar Point is een schiereiland gelegen aan Lake Huron. Met 17 'roller coasters', waarvan 2 met origineel houten geraamte (grootste houten 'roller coaster' ter wereld), en tal van andere activiteiten, zowel voor de grotere als voor ons kleinste prutske, kun je makkelijk 2 dagen vullen, maar wij hadden met 1 lange dag toch ongeveer alles kunnen doen wat we wilden doen. Na nog een nachtje in Toledo ging het dan dinsdag richting Detroit luchthaven, waar oma en opa met de bijhorende 'welkom'-affiches werden opgewacht door onze 3 meisjes.

'Customer service' in de US

Een paar maand geleden had ik een teak bank besteld, via het internet. Amerikanen kopen veel via het internet, voor mij was het, buiten het boeken van reizen via het internet, een eerder nieuwe ervaring. Bank gekocht eind maart, blijkbaar was ze uit stock, de nieuwe levering werd niet verwacht voor eind april. Uiteindelijk was het half mei eer mijn bank eindelijk per koerier werd geleverd. Wat bleek: de achterkant van de bank vertoonde een niet onaardige beschadiging. Foto's genomen en de volgende dag een mail gestuurd om voor een oplossing te vragen. Een paar uur later kreeg ik een mail waarin werd voorgesteld dat de bank opnieuw zou worden besteld (weer 2 maanden wachttijd) en dat we de beschadigde bank mochten houden. Zo zal ik, als alles goed gaat en mits het nodige geduld, 2 banken hebben voor de prijs van 1. Natuurlijk hebben we de bank al ineengezet, de beschadiging zo goed mogelijk gelijmd, het valt zelfs niet op. Met de SAP- en andere systemen van deze wereld en het feit dat de onderdelen van zo een bank de hele wereld afreizen vooraleer ze uiteindelijk bij de klant terechtkomen (bank gemaakt in ZO-Azië, verstuurd naar de verdeler in Californië, per koerier verstuurd naar Michigan), is het blijkbaar niet evident om alleen het beschadigde deel te vervangen, laat staan de bank terug te sturen. Wel wordt er onmiddellijk alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de klant tevreden wordt gehouden.
Zo waren Ann en ik vorige week gaan lunchen in 'CaFe Zinc', we hadden een slaatje met geitekaas en rode biet, heel lekker, ware het niet dat er wel heel weinig geitekaas op lag. Met 2 durf je altijd meer dan alleen, dus zeiden we, toen ze kwamen informeren of alles naar wens was, dat we toch wel wat hadden moeten zoeken naar de geitekaas. Prompt werd ons een bordje gebracht met extra geitekaas. Klant is koning! Anderzijds werkt het ons Europeanen op de zenuwen dat men elke 5 minuten komt informeren of alles nog naar wens is. Ook is het normaal dat de rekening gebracht wordt terwijl je nog zit te eten. Alsof ze je zo snel mogelijk buiten willen. 'Take your time...', wordt er wel bijgezegd.
Kortom, er wordt alles aan gedaan om de klant tevreden te houden, alleen komt dat voor ons Europeanen niet altijd zo over. De klantenservice is vaak niet bijzonder, niet echt persoonlijk, nogal procedureel, maar van zodra een klant ongenoegen laat blijken, wordt er alles aan gedaan om het weer goed te maken... Het is hier bijvoorbeeld bijzonder gemakkelijk om aangekochte goederen in te ruilen of terug te brengen, daar wordt helemaal niet moeilijk over gedaan.

Grove Music Festival

Zaterdag stond volledig in het teken van een vioolconcert, ter gelegenheid van het door Lois Palen jaarlijks georganiseerde 'Grove Music Festival'. Heel de voormiddag moest er worden gerepeteerd, er waren een aantal professionele muzikanten uitgenodigd, waaronder Lois' dochter, om de kinderen en jongeren te coachen tijdens de voorbereiding. Een unieke ervaring weer voor onze kinderen, maar aan de andere kant moesten ze hierdoor allebei hun voetbalmatch van dit weekend missen, en dat vonden ze bijzonder jammer...!

Na de repetitie tot 12u was er lunch met de families, een soort 'pot luck', waarbij een familie voor hot dogs had gezorgd en de andere ouders voor groenten, fruit, desserts en drank. Heel eenvoudig allemaal, maar daarom niet minder gezellig. Om 13u begon dan het concert, dat een goed uur geduurd heeft. Naast de traditionele Suzuki-stukjes, werd door het jeugdorkest Home on the range gespeeld, gevolgd door stukjes uit de James Brown suite #12 (March, Waltz en Country Dance). Het kwartet waarvan Evelien deel uitmaakt, was voor de gelegenheid uitgebreid tot een kwintet, met Ann Palen als eerste viool, en zij brachten een mooi uitgevoerd 'Folia'. Fantastisch wat deze jongeren al kunnen laten horen, het werd duidelijk gesmaakt door het publiek. Na een half uur muziek is Stefanie totaal uitgeteld op mijn schoot in slaap gevallen. Haar zwemles van de zaterdagvoormiddag zat er zeker voor iets tussen, en waarschijnlijk ook nog de 'kids night out' van de vrijdagavond in het tenniscenter.

moederdag

Ook dit jaar weer een moederdag zonder Eric. Vrijdag was het schitterend weer, zaterdag en zondag kondigden zich frisser aan, dus besloot ik niet te wachten tot moederdag om te vieren, maar de kinderen te trakteren bij 'd'Alessandros', een goed Italiaans restaurant, met een leuk buitenterras. We hadden de 2 auto's in de garage staan, Eric was met een huurauto weg, dus haalden we de cabrio uit en weg waren we. Voor elk een pizza margherita, met een glaasje chianti erbij voor mij, en het weekend was goed vertrokken...
Zaterdag waren er de normale activiteiten, niets speciaals, behalve dat er rond 17u een mooie ruiker bloemen werd afgeleverd, vanwege Eric. Ondanks de drukke job en het hectische reisschema, toch dit mooie gebaar, en dat doet veel plezier...
Moederdag zelf dan. De kinderen waren vroeg opgestaan en kwamen me verrassen met ontbijt op bed, met vers fruit en appelsap, 2 boterhammetjes met honing, mooi gepresenteerd op een bordje samen met aardbeitjes, een vers kopje koffie en speculoos (Belgische, meegebracht na mijn Frankrijktrip). Zelf gemaakte kaarten, en een mooi aardewerkje dat Evelien in de klas had gemaakt. We hebben samen het middageten bereid, de kinderen hebben de aperitiefhapjes klaargemaakt, heel gezellig allemaal. 'Wat zou je graag willen doen vanmiddag, mama?' We besloten na het afruimen samen te gaan tennissen. Terwijl ik nog wat opruimde, trokken de kinderen plots naar de keuken in de kelder, geladen met keukengerei en ingrediënten, om een half uur later weer boven te komen met deeg voor een appeltaart (hier zat oma in het complot, via skype werd met haar halverwege overlegd of ze wel goed bezig waren, heel schattig allemaal). Snel de oven in, 45' later waren we onderweg naar het tenniscenter, te voet, want dit ligt op wandelafstand. We hebben een uurtje samen getennist, daarna de appeltaart gegeten (heel lekker). Zo was mijn moederdagweekend eigenlijk super deugddoend geweest. Evelien vroeg me 's avonds of ik genoten had van mijn moederdag. Ik heb haar geantwoord dat het me enorm veel deugd had gedaan, dat ik gelukkig was te zien hoe ze samen hun mama een speciale dag wilden bezorgen. De kinderen waren blij omdat ze zagen dat hun mama gelukkig was, is dat niet mooi?

Correspondent vanuit China

Eric mailde me een bijdrage voor de blog vanuit Shanghai, hij stuurde ons ook een paar fotootjes, genomen met zijn 'blackberry'. Op de eerste foto zie je Pudong, toen we in '92 met de laatstejaars burgerlijk irs daarheen reisden, was dit een veld, nu is dit stuk van de stad met 5 miljoen inwoners, groter dan Chicago!

De eerste uren van mijn reis naar Shanghai verlopen perfect. De rit naar Detroit verloopt zonder vermeldenswaardige feiten en de eerste vlucht naar Tokyo vertrekt op tijd. De maaltijd met kabeljauw smaakt me goed en ter voorbereiding van een stevige dut, deze eerste vlucht duurt 13 uur, drink ik een glaasje porto. Dan komt mijn buurman, een Nederlander die al 32 jaar in Michigan werkt, in het verhaal. Hij heeft in de voorbije jaren Amerikaanse maten aangenomen en slaagt erin bij het terugkeren van een bezoekje aan het kleinste kamertje, en het is echt klein in een vliegtuig, om twee volle glazen rode porto over mijn beige broek te gooien…10 minuten later en nadat ik de broek van mijn zwart kostuum heb aangetrokken, wast een vriendelijke stewardess mijn broek uit, met kokend water waar normaal de thee mee gezet wordt, in het kleine lavabo-tje van het vliegtuigtoilet. Zo zie je maar, reizen is altijd een beetje avontuur. Hopelijk is de wasdienst van het hotel in China erg goed, anders koop ik er wel een nieuwe broek.
Bij aankomst in Tokyo wordt het avontuur verder gezet. De Japanners nemen de "swine flu" au serieux. We moeten allemaal in het vliegtuig blijven zitten en een 6-tal controleurs komen binnen om onze gezondheidstoestand te controleren. Ze zijn gekleed in een volledig steriel pak, met masker en goggles en plastic botten, alles netjes aan elkaar getaped. Vervolgens overlopen ze met iedereen een vragenlijst en scannen het vliegtuig met infraroodcamera's om te zien of er passagiers zijn met koorts. De controle duurt ongeveer 45 minuten! Ik voelde me echt een acteur in een derderangsaflevering van Star Trek! En wat een geluk dat ik mijn kostuumbroek bij me had in de handbagage, had ik nog mijn volledig rooddoorlopen portobroek aangehad, had ik dit zeker niet overleefd!
Na twee uur wachten in de business lounge en een lekker vissoepje, op pad naar Shanghai, nog een vlucht van bijna 4 uur. Ik sliep bijna de hele tijd en bij aankonst in China weer iets nieuws geleerd over het cultuurverschil tussen Japan en China…In Shanghai was de controle een briefje waarop je zelf moest invullen dat je gezond was!
En zo zie je maar, zelfs tijdens een zakenreis is het avontuur nooit ver weg! Ik blijf nu een weekje in Shanghai en vlieg dan door naar Seoul in Zuid-Korea…hopelijk zonder noemenswaardige incidenten!

Bloemen en kunst

Na de vele regen van vorige week, kondigde deze week zich zonnig aan. Ideaal, dacht ik, om wat bloemetjes te gaan halen om onze 'porch' en ons terras op te vrolijken. Ik had zin in kleur, dus zocht ik bij 'home depot' een bont assortiment bij elkaar, een hele kar vol en potten om ze in te planten. Ik ben beginnen planten op maandag, tot al mijn potten gevuld waren. Op dinsdag en woensdag ben ik dan tot 2 keer toe potten gaan bijkopen ... ik was blijkbaar toch wel heel enthoesiast geweest bij mijn bloemenaankoop. Ondertussen zijn alle bloemen geplant, ik had ook 2 lavendels gekocht, die heb ik uitgeplant in een perk naast ons terras, ik hou zo van lavendelgeur (hoort bij de zomer, zwoele avonden, Zuid-Frankrijk,...). Verder heb ik daar ook nog een salvia geplant.
Maandagavond waren we uitgenodigd op een 'reception' in 'Dow Diamond', omdat een kunstwerkje van Evelien, gemaakt in de klas, geselecteerd was voor een tijdelijke tentoonstelling. Deze tentoonstelling zet werkjes in de kijker van leerlingen van alle 'Midland Public Schools' vanaf 1st grade tot en met 8th grade. Het geselecteerde werkje van Evelien (een krijttekening) was echt heel mooi, ik ben superfier op haar. Ik ben alleen met Evelien gegaan, Eric is sinds zondag in China op zakenreis. Vermits het tegelijk Stefanie's eerste turnles was, is Nathalie ondertussen bij haar gebleven in het 'Midland Community Center'. Onmiddellijk na de turnles van Stefanie was er voetbal voor Evelien. Direct na het voetbal had Evelien ook nog vioolles (1 uur oefenen met het nieuwgevormde kwartet waarvan Evelien deel uitmaakt). Daarom had ik Evelien's warm avondeten verpakt - ze hebben hier zo van die speciale thermossen- en dat heeft ze dan in de auto opgegeten tijdens de rit van het voetbalveld naar de vioolles... gezond is anders, maar allee, voor 1 keer moest het maar zo.