Correspondent vanuit China

Eric mailde me een bijdrage voor de blog vanuit Shanghai, hij stuurde ons ook een paar fotootjes, genomen met zijn 'blackberry'. Op de eerste foto zie je Pudong, toen we in '92 met de laatstejaars burgerlijk irs daarheen reisden, was dit een veld, nu is dit stuk van de stad met 5 miljoen inwoners, groter dan Chicago!

De eerste uren van mijn reis naar Shanghai verlopen perfect. De rit naar Detroit verloopt zonder vermeldenswaardige feiten en de eerste vlucht naar Tokyo vertrekt op tijd. De maaltijd met kabeljauw smaakt me goed en ter voorbereiding van een stevige dut, deze eerste vlucht duurt 13 uur, drink ik een glaasje porto. Dan komt mijn buurman, een Nederlander die al 32 jaar in Michigan werkt, in het verhaal. Hij heeft in de voorbije jaren Amerikaanse maten aangenomen en slaagt erin bij het terugkeren van een bezoekje aan het kleinste kamertje, en het is echt klein in een vliegtuig, om twee volle glazen rode porto over mijn beige broek te gooien…10 minuten later en nadat ik de broek van mijn zwart kostuum heb aangetrokken, wast een vriendelijke stewardess mijn broek uit, met kokend water waar normaal de thee mee gezet wordt, in het kleine lavabo-tje van het vliegtuigtoilet. Zo zie je maar, reizen is altijd een beetje avontuur. Hopelijk is de wasdienst van het hotel in China erg goed, anders koop ik er wel een nieuwe broek.
Bij aankomst in Tokyo wordt het avontuur verder gezet. De Japanners nemen de "swine flu" au serieux. We moeten allemaal in het vliegtuig blijven zitten en een 6-tal controleurs komen binnen om onze gezondheidstoestand te controleren. Ze zijn gekleed in een volledig steriel pak, met masker en goggles en plastic botten, alles netjes aan elkaar getaped. Vervolgens overlopen ze met iedereen een vragenlijst en scannen het vliegtuig met infraroodcamera's om te zien of er passagiers zijn met koorts. De controle duurt ongeveer 45 minuten! Ik voelde me echt een acteur in een derderangsaflevering van Star Trek! En wat een geluk dat ik mijn kostuumbroek bij me had in de handbagage, had ik nog mijn volledig rooddoorlopen portobroek aangehad, had ik dit zeker niet overleefd!
Na twee uur wachten in de business lounge en een lekker vissoepje, op pad naar Shanghai, nog een vlucht van bijna 4 uur. Ik sliep bijna de hele tijd en bij aankonst in China weer iets nieuws geleerd over het cultuurverschil tussen Japan en China…In Shanghai was de controle een briefje waarop je zelf moest invullen dat je gezond was!
En zo zie je maar, zelfs tijdens een zakenreis is het avontuur nooit ver weg! Ik blijf nu een weekje in Shanghai en vlieg dan door naar Seoul in Zuid-Korea…hopelijk zonder noemenswaardige incidenten!