Snoepreisje Rome

 Toen Eric me vertelde dat hij begin oktober een dag naar Rome moest voor het werk, moest ik niet lang nadenken: ik zou meegaan en we zouden er een lang weekend van maken. Eric is in heel september maar 1 week thuis geweest, dus kwam het uitzicht op zo een uitstap niets te vroeg...
Toen Kristof hoorde van onze plannen, besloten we samen dat Lorena en hijzelf ons zouden vergezellen. Zij boekten hun treintickets vanuit Piemonte, wij onze vliegtickets.

De eerste dag was Eric volledig benomen door vergaderingen en 's avonds een diner, dus ging ik op voorhand op zoek naar een leuke invulling van de dag. Na wat surfen op het internet vond ik iets wat me perfect leek: Rome verkennen per fiets, begeleid door een Nederlandstalige gids. Meer info op de website van viator. Het werd een fantastische tocht, zo een 16km per fiets, langs de vele toeristische trekpleisters, maar tegelijk reden we via kleine straatjes, intieme steegjes, weg van de grote drukke aders die door Rome lopen. We fietsten de Capitolijnse heuvel op voor een prachtig uitzicht over het forum Romanum. Ik ontdekte ook een bijzonder mooi stuk van Rome dat ik eerder nog niet bezocht had: Trastevere, een uiterst charmante wijk aan de westelijke oever van de Tiber.Trastevere lijkt eerder op een dorp, met gezelige kleine straatjes, enorm veel sfeer, veel winkeltjes en cafes, restaurantjes en terrasjes, wat Trastevere tot een bruisende uitgaansbuurt maakt, waar vooral de 'locals' op stap gaan.
Na een voormiddag op de fiets, genoot ik op een terrasje van een heerlijke pasta en een glaasje witte wijn. In de namiddag deed ik een deel van de fietstocht over, maar dan te voet.
De volgende dag waren we met ons vieren en bezochten we de galleria Borghese met haar indrukwekkende verzameling kunst, waaronder de 'David' en 'Apollo en Daphne' van Bernini, werken van Caravaggio en Rubens (tickets op voorhand te reserveren). Ook te reserveren is het Vaticaans museum, waar we ons de dag nadien vergaapten aan de rijkelijk versierde vertrekken, vol kunst. Vooral de fresco's van Rafael en natuurlijk de Sixtijnse kapel, beschilderd door Rafael, zijn top.
Op zondag hadden we de kans het Palazzo Doria Pamphilj in de Via del Corso te bezoeken, een begeleid bezoek, afgewisseld met life barokmuziek op de originele instrumenten. Een unieke belevenis, en de overvloed aan kunstwerken (Caravaggio, Rembrandt, Rubens,...), verzameld in dit palazzo is gewoon onwaarschijnlijk.
Net voor ons vertrek hebben we nog een extraatje kunnen meesnoepen, omdat er annulaties waren. Dit was echt een topper, niet te missen als je Rome bezoekt: een ondergronds bezoek aan Rome, met name aan de Domus Romane di Palazza Valentino. Dit staat in tripadvisor als één van DE topattracties in Rome genoteerd, en terecht! Met 3D-projecties en visuele aanvullingen bij de reële opgravingen, die op zich al indrukwekkend zijn, is dit een unieke, niet te missen ervaring! Wel reserveren op voorhand.
Wat natuurlijk niet mag ontbreken, is het culinaire aspect. We aten gelato, verschillende keren, van de beroemdste gelateria van Rome, Giolitti. Het weer was nog zo goed dat we 's middags en 's avonds buiten, op een terrasje konden eten, en dat is wat mij betreft, puur genieten...     

Alweer een nieuw schooljaar

Maandag 3 september ... al vroeg bedrijvigheid in huis. Geen probleem om de meisjes uit bed te krijgen, ze hadden er alle 3 zin in ... Blij om vrienden en vriendinnen terug te zien, nieuwsgierig in welke klas ze zouden terechtkomen, bij welke leerkrachten, hoe het lessenrooster er zou uitzien...
De zomer is weer eens voorbijgevlogen. Ik had er een zo goed als volledig schooljaar opzitten als interim wiskunde in de school van Evelien en Nathalie en had dus 2 maanden vakantie, samen met de kinderen.
Juli was vooral een maand van karweitjes en 'grote kuis', vooral in de weken dat het weer ons wat in de steek liet. Nathalie ging op kamp met de jeugdbeweging, Evelien op fotografiekamp.
Echt ontspannend, voor mij althans, werd het pas in augustus, een maand waarin Eric niet hoefde te reizen voor het werk, iets wat ondertussen zeer uitzonderlijk geworden is. We trokken voor 2 weken naar 'La Moulinal', met schitterend weer, super gezelschap, met als enig doel ... genieten, van de rust, van wandelingen, fietstochten, plaatselijke feesten, lokale markten, zwemmen, lezen, luieren, voetballen ('s avonds, een van de hoogtepunten van de dag, voor de 2 papa's en de jeugd), ...
Thuisgekomen maakten we ons klaar voor de volgende blije gebeurtenis: Kristof kwam naar Belgie met zijn gezin.Op 15 augustus barbecue bij ons thuis, 's Avonds voor het eerst een slaapfeestje voor Stefanie, zij mocht met haar 2 neefjes op de zolderverdieping slapen... De dag nadien bezochten we samen Doornik: de OLV-kathedraal staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst; we beklommen ook het belfort.


Een weekje later waren wij het die ons verplaatsten om familie op afstand te gaan bezoeken, we trokken naar Kirchzarten (tegen Freiburg) in het Zwarte Woud om er Magda, Eric's oudste zus, op te zoeken, die er leeft en werkt in de Carmel. Het werd, zoals altijd, een blij weerzien met Magda -Zr.Elisabeth- en de andere zusters. Een heel warme gemeenschap is het, het klooster is ook prachtig gelegen, elke dag deden we wandelingen in de buurt met Magda en konden we tegelijk bijpraten. We trokken er ook eens een namiddag alleen op uit. Dat bracht ons naar de waterval van Todtnau, de hoogste natuurlijke waterval van Duitsland, waar het water in verschillende trappen in totaal over 97m naar beneden stort.

Nu hebben wij ondertussen wel al wat watervallen gezien in ons leven, maar toch werden wij bijzonder gecharmeerd door de schoonheid van deze waterval, de mooie uitzichten. Je kan helemaal langs de waterval naar beneden gaan, op verschillende plaatsen leidt een brugje je dan weer over de waterval naar de andere kant toe, waardoor je de waterval vanuit talloze verschillende perspectieven te zien krijgt. Schitterend!!







Eerder onverwacht belandden we later die namiddag nog in een dorp met een super 'gelateria' en een ''rodelbahn'. Papa en de meisjes stapten de skilift in, die hen naar boven bracht, ik bleef beneden met de hond. Bovengekomen konden ze in kleine wagentjes stappen, die over een zigzagspoor weer naar beneden vlamden. De snelheid kon je zelf wat regelen, via de rem. Van horen zeggen dus een superleuke attractie...' Mama, ik weet niet of jij dat zou gedurfd hebben...' Hmmmm.

Subliem concert Leonard Cohen

Leonard Cohen is een monument in de muziekwereld.
Deze singer/ songwriter gaat al menige generatie mee en is met zijn 77 lentes stilaan een levende legende.
Na het beluisteren van een lovende reportage over zijn eerste concerten in Gent eerder deze week, haastte ik me naar mijn pc om nog snel 2 tickets te bestellen voor het enige nog niet uitverkochte concert, namelijk dat van zaterdag.
Mijn broer Dominiek had 2 jaar geleden op dezelfde locatie een concert van Cohen meegemaakt, voor hem was het concert in dat unieke kader van het Sint-Pietersplein een spirituele, onvergetelijke ervaring geweest. Dus waren de verwachtingen hoog gespannen, toen we zaterdag in de late namiddag, bij 36°C, richting Gent reden. Na een kleine hap, ergens onderweg tussen parking 't Zuid en het Sint-Pietersplein, op een dakterras van een taverne, ging het richting concert. Dat begon stipt om 20h. In het gedeelte voor de pauze waren er voor ons niet veel bekende nummers, maar al snel werden we meegenomen door de innemende Cohen, zijn virtuoze muzikanten en driekoppig koor (de Webb-sisters en Cohen's co-writer Sharon Robinson).
Na 20 minuten pauze geraakte het concert echt op gang en herkenden we nummers als 'Suzanne', 'I'm your man', Hallelujah' en 'Take this waltz'. Iets na elven sloot verliet Cohen het podium, om terug te komen voor een hele resem bis-nummers, waaronder 'First we take Manhattan' en 'Save the last dance for me'. Telkens weer veerde het publiek recht voor een staande ovatie en telkens weer volgde een extra song. Een deel van het publiek verliet zijn plaats en ging vooraan voor het podium staan. Sommigen begonnen te dansen, een walsje bij 'Take this waltz'. De sfeer was fantastisch, de man een inspiratie, een plezier om mee te maken, vooral door het feit dat hij zelf zichtbaar genoot van de glimlach, de ontroering, de 'satisfaction' van het publiek. En telkens weer nam hij zijn hoed af, in een (gespeelde?, ik denk het niet) nederigheid naar het publiek toe, maar ook naar zijn muzikanten en koorzangeressen, die hij meermaals aandacht schonk en vernoemde.
Toen, iets voor middernacht, na ettelijke bisnummers, het concert toch afliep, was het nog 26°C, werkelijk unieke avond, in meerdere opzichten. Thuisgekomen bekwamen we nog even van de emotie en de ervaring met een zalige nachtelijke duik in het zwembad. Het einde van een sublieme, uitzonderlijke avond ...
Concertverslag (deredactie.be)

Lenteblues

Het is duidelijk te lang geleden dat ik nog eens heb geblogd. Intussen is de lay-out van blogger veranderd, en kreeg ik het bericht dat mijn internet-browser problemen zou geven bij het gebruik van de vernieuwde blogger. En ja, inderdaad, het inbrengen van een nieuw bericht lukte niet. De gesuggereerde browser, google chrome, dan maar geïnstalleerd en eindelijk kan ik aan de slag. Ik zal wel even moeten uitzoeken welke nieuwigheden er nu inzitten.
Ondertussen Chris Rea er bij gehaald, die me met 'looking for the summer' wat zon probeert te brengen, ik heb er dringend nood aan...

Remember love how it was the same
We scratched and hurt each others growing pains
We were looking for the summer
And still I stand this very day
With a burning wish to fly away
I'm still looking ...looking for the summer

Meesterlijke tekst... meeslepende gitaarpartij... doet me altijd wegdromen. Ok, verkeerd lettertype, dit komt niet goed...

Als ik het er hier eens bij hield als eerste probeersel van die nieuwe 'blogger'. Of nee, laat ik proberen er nog een paar fotootjes bij te plakken. Een paar sfeerfoto's van een ontspannend weekje 'La Moulinal' in de paasvakantie, die ik je niet wil onthouden. Eens benieuwd of het mooi plaatsen van foto's nu een beetje gemakkelijker is geworden, want als er iets is dat ik wou verbeterd zien, was het dat wel...
Oh, ik kan meer dan 1 foto tegelijk opladen, dat is al een hele verbetering tegenover vroeger! Yes! Nu benieuwd waar ze terechtkomen, ok, midden in mijn tekst, waar ik ze laat staan... Ik bestudeer later wel even hoe ik ze vlot kan herschikken. Ik moet me klaarmaken, binnen een half uurtje heb ik koorrepetitie. Liefs, Isabel.

Van zolder tot ontspanningsruimte

Tijdens ons verblijf in de US hadden onze plannen om onze zolder in te richten ruimschoots de kans gekregen om tot ontplooiing te komen. Inspiratie hebben we zeker geput uit 'onze' Amerikaanse 'family room', in de kelderverdieping, waar we tijdens lange winteravonden een filmpje konden kijken op groot scherm, waar de kinderen verjaardagsfeestjes en 'sleep-overs' hielden, waar we een spelletje pingpong konden spelen en zo veel meer.
Onze Belgische 'family room' zou een ruimte worden waar we ons kunnen ontspannen bij een mooie film, waar we (vooral Eric's dada) kunnen 'poolen' en waar we bij onze bezigheden gemakkelijk bij een drankje kunnen geraken. Natuurlijk moest de ruimte ook geschikt zijn voor feestjes en slaapfeestjes voor de jeugd, dus extra slaapplaatsen een must.
Ondertussen is het resultaat er. De ruimte is opgedeeld in 2 zones. De eerste zone is georganiseerd rond de 'pooltafel'. Langs de zijkant vind je 2 zetelbedden. Deze bouwden we zelf: een houten onderstel, met daarbovenop een matras. De matras liet ik bekleden met een stof voor zetels, ook mooi afgewerkt met vertevigingsnaden, zoals bij zetels gebruikelijk is. Ook de voorkant werd afgewerkt met dezelfde stof. De ruimte onder de bedden wordt benut voor het opbergen van speelgoed, mooi aan het oog onttrokken. Langs de zetelbedden voorzagen we verlichtingsboxen, een eigen ontwerp en realisatie. Ze ondersteunen de 'loungy' sfeer met hun warme oranje gloed en doen tevens dienst als tafeltje.
















Ook aan de andere kant van de pooltafel is er subtiele blauwe verlichting, gerealiseerd met verknipte ledstrips, afgedekt met een plexiplaatje. Een bar mocht niet ontbreken. Die maakten we, vertrekkend van de onderkant van een oude kast, die we voorzagen van een werkblad in 2 niveaus (lager langs de bedieningszijde en hoger langs de andere kant, waar ook de barkrukken staan). Boven de bar bevestigden we 2 vintage opaline lampjes, weliswaar voorzien van spaarlampen.
Het tweede gedeelte is het 'home cinema'-deel, met een groot scherm en makkelijke zetels (waarvan 1 tweepersoonszetelbed). Het technisch gedeelte bevindt zich in de Kewlox-kast, die de ruimte in 2 deelt. Voor de realisatie van onze 'home cinema' hebben we ons laten bijstaan door HDMaster uit Oudenaarde.

Iemand 2011 gezien...?

Sinds onze periode in Michigan had ik de gewoonte aangenomen om elk jaar een kalender te maken met foto's van ons gezin en de familie. Die kalender prijkte dan in onze woonkamer, en in die van mijn ouders en broers. Met onze 4 gezinnen, wonend in 3 verschillende landen, was dit een teken van verbondenheid. Iedereen raakte gehecht aan de jaarlijkse kalender onder de kerstboom, dus besloot ik de traditie gewoon voort te zetten, ook al zijn we nu terug in België. Toch lagen er dit jaar geen kalenders onder de kerstboom, ik had ze namelijk niet klaargekregen... Ondertussen zijn ze klaar, nog even geduld en ze belanden in 3 Belgische en 1 Italiaanse brievenbus...
Best wel een druk jaar geweest, 2011. Er was het communiefeest van Stefanie, ons laatste Eerste Communiekantje. Ook mijn broer, Kristof, had een communicant. Stefanie en ik zijn voor de Communie van Stef naar Italië gevlogen, voor Evelien en Nathalie waren er immers al examens.
Ik ben in 2011 ook beginnen wiskunde geven, eerst in Stella Matutina (TSO) in Michelbeke, van maart tot eind juni. Sedert september ben ik weer gevraagd voor een interim wiskunde, maar nu in de ASO-school in Michelbeke, waar ook Evelien en Nathalie school lopen. Ik geef er les aan 5de- en 6de-jaars, dus voorlopig geen gevaar dat ze hun mama als leerkracht zouden hebben...
Eric heeft in 2011 het record gehaald wat het aantal reisdagen betreft. Geen enkel ander jaar heeft hij zo veel gereisd voor zijn werk als in 2011!
Elk jaar heeft zo zijn projecten of projectjes. Dit jaar waren dat onder andere schilderwerken in 'La Moulinal', daar had ik het al eerder over. Waar ik het nog niet over had, is dat we dit jaar onze zolder hebben omgetoverd tot een ontspanningsruimte. Daarover in een volgend stukje meer.

In 2011 mochten we ook vrienden ontvangen uit Midland. Onze vroegere buren, die oorspronkelijk uit de UK afkomstig zijn, en tijdens de zomer familie kwamen bezoeken aan deze kant van de oceaan, zijn een paar dagen bij ons gebleven. De kinderen logeerden, jawel, op de 'zolder'.
Wijzelf zijn dan weer met het hele gezin eind augustus voor een week naar Midland geweest, en logeerden toen bij diezelfde vroegere buren, in onze oude buurt dus. Dat gaf de kinderen de kans om vrienden en vriendinnen op te zoeken, Evelien en Nathalie gingen helpen in het tenniscenter, Stefanie volgde er een tenniskamp. Ook voor Stefanie hadden we kunnen regelen dat ze haar beste vriendinnetje kon zien, ze is een namiddag bij haar gaan spelen.
Ook ik had alweer een druk programma. Ik ben gaan tennissen met mijn vroegere dubbels-partners, heel leuk. Verder ben ik een voormiddag gaan fietsen met Henny, een vriendin uit de Nederlandse groep. Cathy, een Vlaamse vriendin, is samen met ons naar de 'fair' (kermis) gegaan in Midland. Ik heb lunch gehad met de Franse groep, ging op bezoek bij Ana en dan vergeet ik nog alle vriendinnen/kennissen die we tegen het lijf zijn gelopen tijdens dat weekje. Natuurlijk is er ook geshopt, vnl. voor sportschoenen en kledij voor de kids, in de US allemaal een pak goedkoper dan hier.
2011 betekende ook het eerste volledige jaar terug in België, het eerste schooljaar terug ik België afgerond, de periode van aanpassing en reïntegratie is voorbij...

Nieuwste patineerproject

Het is niet te verwonderen dat er geen tijd overblijft om gewoon nog eens alles op een rijtje te zetten en bijvoorbeeld eens te bloggen. Naast mijn halftijds lesgeven, het huishouden en het rondrijden van de 3 dochters naar al hun activiteiten, schuif ik er af en toe nog een projectje tussen, en zo vliegt de tijd voorbij en is het alweer van half november geleden dat ik nog iets heb 'neergepend'.
Een paar maanden geleden had ik tweedehands een eiken ladenkastje gekocht voor 15 euro. Bedoeling was het nieuw leven in te blazen door het te patineren. Alles samen toch 2 volle dagen aan gewerkt, maar ik vond dat het resultaat er mocht zijn. Op de foto's zie je het kastje voor en na renovatie. Tijdens de kerstdagen stond het nog bij ons in de living, voor extra sfeer, maar ondertussen heeft het zijn bestemming bereikt, en staat het op de mezzanine van 'maison d'amis' in 'La Moulinal'.