We sloten onze vakantie in Italië af met nog een toemaatje in Sbruzzi, tegen Parma, waar Kristof's schoonfamilie een huis van de familie hebben gerestaureerd en omgevormd tot een vakantiewoning. Deze streek, op amper 2 uur rijden van Milaan, is bezaaid met kleine dorpskernen, waar de tijd is blijven stilstaan. De landschappen zijn glooiend, de kleuren prachtig. We wandelden er rond in het dorpje waar Lorena's mama geboren is. Veel huizen zijn verlaten. Bij de mensen die er wel nog wonen, heerst nog een echt gemeenschapsgevoel. De huizen staan kort bij elkaar, tuintjes lopen in elkaar over, vaak is niet meer echt duidelijk waar de grens tussen eigendommen ligt. Er is veel solidariteit, tussen generaties, tussen buren, waardoor het mogelijk blijft voor oudere mensen, die het niet meer zo goed alleen aankunnen, toch in hun huis te blijven. Een bijzondere ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten