International coffee, Junior Achievement en ... paarden

Elke zaterdag trekken Evelien en Nathalie naar een manège net buiten Midland. In de voormiddag helpen ze met het verzorgen van de dieren, in de namiddag hebben ze rijles en spelen ze met de andere aanwezige kinderen (kampen bouwen, knutselen,...). De eigenares is een vrouw van rond de 50, die als tiener ook haar vrije tijd doorbracht op een manège en daar zoveel goede herinneringen en vrienden heeft aan overgehouden, dat ze op een bepaald moment heeft besloten zelf met een manège te beginnen. Onlangs mochten de kinderen heel de zondag mee naar een concours, Evelien mag misschien zelf meedoen aan een concours in februari. Ze rijdt meestal op haar favoriete paard 'Pedro' (foto), blijkbaar een nogal koppig paard, dat moeilijk te berijden is, maar Evelien heeft blijkbaar de juiste snaar geraakt en is niet meer weg te slaan van Pedro.

Ikzelf heb twee keer dames van de 'International Women's Club' over de vloer gekregen, de eerste keer voor 'Dutch coffee', de tweede keer voor 'French coffee'. Het is namelijk zo dat hier een aantal Nederlandstaligen zijn, lid van de 'International Women's Club', wij komen 1 keer per maand samen bij iemand van de groep Nederlandstaligen, deze maand was ik aan de beurt. Er is ook een Franstalige groep, als goede Belg en liefhebber van de Franse taal, ben ik ook lid van de Franstalige groep, die deze maand ook bij mij plaatsvond. Over Belgie gesproken, het lijkt niet echt te vlotten met de regeringsvorming, wij worden daarover regelmatig aangesproken, deze soap begint internationale faam te krijgen... Enfin, zo een 'coffee' is ideaal om wat bij te praten, nieuwe mensen te leren kennen, tips uit te wisselen over waar welke zaken te kopen, over vakantiebestemmingen,... Vermits goeie patisserie hier zo goed als niet te krijgen is, wordt er door de gastvrouw meestal zelf iets gebakken, ik heb een recept voor appeltaart van oma uitgeprobeerd, en het was goed gelukt.

In het begin van het schooljaar was een vrijwilliger gevraagd om een aantal lessen over economie en business te geven in 5th grade (klas van Evelien). Ik had me daarvoor opgegeven, vorige donderdag heb ik de eerste les gegeven. De lessen zijn volledig voorbereid door 'Junior Achievement', dat is een organisatie die de leerkrachten ondersteunt bij het onderwijzen van de leerlingen in de materie: zij stellen de pakketten samen en vrijwilligers geven de lessen. Ondanks de lesvoorbereiding en het script dat voorhanden is, kruipt hier toch altijd nog meer werk in dan je denkt, maar het was heel tof om te doen. De eerste les is zeer goed verlopen, de leerlingen werkten enorm mee. Als je Amerikaanse leerlingen vraagt wie van hen een business wil runnen, dan gaan meer dan de helft van de vingers de lucht in. Ze geven zelfs concreet aan welk soort business ze denken. Interesse voor entrepreneurship en business wordt er bij Amerikanen van jongs af aan ingelepeld, bewijs daarvoor deze soort lessen.

Het lang weekend van 'Thanksgiving', dit is volgende week vanaf woensdag, brengen we door in Chicago. Ik heb heel wat energie gestopt in het vinden van geschikte en betaalbare accomodatie. Chicago is immers een erg dure stad. Vermits ik 2 slaapkamers wou, en dat in eerste instantie niet vond in hotels, heb ik uitgekeken naar appartementen voor 'short term rental'. De meesten waren echter volzet, en degenen die nog vrij waren, waren ofwel te duur, ofwel wilden ze geen kinderen onder de 8 jaar! Inderdaad, sommigen vermelden zelfs op hun website dat kinderen onder de 8 jaar niet welkom zijn, ik vond dit vrij shockerend...! Uiteindelijk heb ik toch een hotel gevonden in Downtown Chicago waar we een suite met 2 slaapkamers huren, met ook een klein keukentje aan en een living.

Jazzconcert

Zaterdag 10 november, een hele dag in het teken van muziek. De violisten van de Suzukiklas van Mrs. Palen kregen de unieke gelegenheid om samen met een aantal professsionele jazz-muzikanten een concert te geven. Vanaf 10h30 repetitie voor Nathalie en Evelien. Om 13h optreden van de vioolklas, samen met de muzikanten, Evelien heeft zelfs een geimpoviseerde jazzsolo gespeeld. Het was een bijzondere ervaring voor hen. De man die de micro voor Evelien's solo vasthoudt, is Jamey Aebersold, een internationaal bekende saxofonist en een autoriteit op het gebied van jazz-onderwijs en -improvisatie. Samen met de pianist en componist Steve Allee, Tyrone Wheeler, op contrabas (achteraan rechts op de rechter foto), en de drummer Jonathan Higgins, vormen zij het 'Jamey Aebersold Quartet'. 's Avonds konden we dan genieten van een fantastisch concert van dit kwartet.

Verjaardag Stefanie

November is een goed gevulde maand tot nu toe. Eric is op 6 november naar Europa vertrokken voor 10 dagen. Dit betekent dat Stefanie's verjaardag op 8 november een meisjesaangelegenheid is geworden. 's Morgens bij het ontbijt pakjes openmaken en kaartjes lezen. Deze waren de voorbije weken en dagen van over de plas in onze brievenbus terechtgekomen, echt tof!! Ik had fruitwafeltjes gebakken voor de kindjes van Stefanie's klas, als er 'Belgian wafles' zijn, is het altijd feest! Als een kindje verjaart, mogen de ouders het verjaardagsritueel in de klas bijwonen, de jarige gaat zijn/haar aantal jaren rond de mini-zon in de klas. De ouders vertellen iets over hun kind: ik had een collage gemaakt van Stefanie (pas geboren, op 1, 2 en 3 jaar), verder een aantal foto's van familie. Als afsluiter had ik 2 Nederlandstalige verjaardagsliedjes mee op cd, die Stefanie en ik hebben gezongen, de kindjes in de klas hebben zelfs de 'hoera' van hip hip hoera meegezongen, leuk!

Na schooltijd hebben we dan nog wat verder gevierd met de zussen, met ijs en smarties.

Halloween!!!

Onze eerste Halloween in de States!

Dit is een van de topevents van het jaar. Al van weken/maanden op voorhand word je overstelpt met reclame voor Halloween-outfits, er zijn zelfs verschillende Halloween-shops bij ons in de buurt, winkels vol met Halloweenkostuums voor alle leeftijden en Halloween-accessoires, zoals skeletten, bloederige afgehakte ledematen, vampiertanden,....

Huizen en hoven zijn versierd en verlicht (meestal met oranje verlichting, kwestie van het onderscheid te maken met de kerstverlichting). In de voortuinen zie je tientallen echte of plastic pompoenen, soms opgeblazen gevallen van een meter of 2 hoog en verlicht, smaken verschillen...

Anderen hebben een nep-kerkhof in de tuin, met bijhorende grafzerken en, waaron niet, een skelet, al dan niet opgehangen aan een boom...

Op tv is het ook niet anders: Halloweengriezelfilms en documentaires over Halloween-toegewijden die elk jaar hun huis en tuin omvormen tot een Halloweendecor om U tegen te zeggen. Zo zag ik een reportage over een koppel dat elk jaar vanaf augustus begint te werken aan hun Halloweenspookhuis. Dit houdt onder andere de inrichting in van een dodenhuis met opgebaard lichaam, met doodskisten, bijpassende verlichting,...Ook hun tuin, die ze voor de gelegenheid ommuren met hoge houten schuttingen, wordt volgestouwd met halloweentaferelen. Van heinde en ver komen mensen kijken naar dit schouwspel.

Zelf hebben we het bescheiden gehouden: een paar pompoenen, door de kinderen uitgelepeld en van een gezicht voorzien, en daarin een kaars.

En dan was de bewuste dag er eindelijk. In Stefaniekes klas hielden de kinderen een optocht in hun Halloweentenueke, de ouders mochten komen kijken, daarna waren er spelletjes en snacks in het thema van Halloween.

Voor de 2 oudste begon de pret pas in de latere namiddag. Dan mochten zij zich omkleden en aan optocht en spelletjes beginnen in hun school. Maar de echte pret was voor 's avonds. Dan begeven alle kinderen zich de straat op, en dit tussen 18 en 20h. Als goede burger kun je je dan maar best voorzien van snoep of ander lekkers om uit te delen. Ik heb dus in de namiddag 75 fruitwafeltjes gebakken en zakjes gemaakt met snoep en chocoladesnacks. Elk groepje wordt verondersteld begeleid te zijn door een ouder, die het groepje vanaf een zekere afstand volgt als chaperon. Evelien en Nathalie waren nog maar pas de deur uit, samen met de buurkinderen en Eric, of de eerste groep kinderen stormde naar onze voordeur: 'Trick or treat', en dan 7 paar handen die gretig een grote linnen zakken naar voor steken om het lekkers in te deponeren. 'Wow, Belgian wafles, hmmmm', of anderen 'Candy for me, please'. De grote vrees op zo een avond is snoep tekort te hebben, het is moeilijk in te schatten hoeveel kinderen er aan je deur zullen verschijnen. Het eerste half uur was hectisch, de ene groep na de andere, de zakjes met wafels en snoep vlogen de deur uit. Toen begon het te regenen, en dan moet je weten dat het in de laatste 2 maand praktisch niet geregend heeft.... Tegen 19h kwamen onze kinderen, goed nat, terug thuis, met hun zak goed gevuld met zoetigheden, ook de andere kinderen schenen het opgegeven te hebben. Het bleef opvallend rustig aan onze voordeur het tweede uur. Al bij al denk ik toch dat een 120-tal kinderen aan onze deur zijn gepasseerd, en dit ongeveer allemaal in het eerste uur. Het was alleszins een onvergetelijke avond voor onze kinderen, zelfs voor Stefanieke, die om 5 uur in slaap was gevallen en pas weer was wakker geworden toen Evelien en Nathalie al de deur uit waren. Ik heb haar snel haar 'tirolerkleedje' aangetrokken en zij vond het een fantastische belevenis om al die kinderen die aan de deur kwamen te bewonderen en te helpen bij het uitdelen van het lekkers.

En dan is er 1 november... ik zet de radio aan en, geloof het of niet, de eerste kerstliedjes weerklinken...