Onze eerste Halloween in de States!
Dit is een van de topevents van het jaar. Al van weken/maanden op voorhand word je overstelpt met reclame voor Halloween-outfits, er zijn zelfs verschillende Halloween-shops bij ons in de buurt, winkels vol met Halloweenkostuums voor alle leeftijden en Halloween-accessoires, zoals skeletten, bloederige afgehakte ledematen, vampiertanden,....
Huizen en hoven zijn versierd en verlicht (meestal met oranje verlichting, kwestie van het onderscheid te maken met de kerstverlichting). In de voortuinen zie je tientallen echte of plastic pompoenen, soms opgeblazen gevallen van een meter of 2 hoog en verlicht, smaken verschillen...
Anderen hebben een nep-kerkhof in de tuin, met bijhorende grafzerken en, waaron niet, een skelet, al dan niet opgehangen aan een boom...
Op tv is het ook niet anders: Halloweengriezelfilms en documentaires over Halloween-toegewijden die elk jaar hun huis en tuin omvormen tot een Halloweendecor om U tegen te zeggen. Zo zag ik een reportage over een koppel dat elk jaar vanaf augustus begint te werken aan hun Halloweenspookhuis. Dit houdt onder andere de inrichting in van een dodenhuis met opgebaard lichaam, met doodskisten, bijpassende verlichting,...Ook hun tuin, die ze voor de gelegenheid ommuren met hoge houten schuttingen, wordt volgestouwd met halloweentaferelen. Van heinde en ver komen mensen kijken naar dit schouwspel.
Zelf hebben we het bescheiden gehouden: een paar pompoenen, door de kinderen uitgelepeld en van een gezicht voorzien, en daarin een kaars.
En dan was de bewuste dag er eindelijk. In Stefaniekes klas hielden de kinderen een optocht in hun Halloweentenueke, de ouders mochten komen kijken, daarna waren er spelletjes en snacks in het thema van Halloween.
Voor de 2 oudste begon de pret pas in de latere namiddag. Dan mochten zij zich omkleden en aan optocht en spelletjes beginnen in hun school. Maar de echte pret was voor 's avonds. Dan begeven alle kinderen zich de straat op, en dit tussen 18 en 20h. Als goede burger kun je je dan maar best voorzien van snoep of ander lekkers om uit te delen. Ik heb dus in de namiddag 75 fruitwafeltjes gebakken en zakjes gemaakt met snoep en chocoladesnacks. Elk groepje wordt verondersteld begeleid te zijn door een ouder, die het groepje vanaf een zekere afstand volgt als chaperon. Evelien en Nathalie waren nog maar pas de deur uit, samen met de buurkinderen en Eric, of de eerste groep kinderen stormde naar onze voordeur: 'Trick or treat', en dan 7 paar handen die gretig een grote linnen zakken naar voor steken om het lekkers in te deponeren. 'Wow, Belgian wafles, hmmmm', of anderen 'Candy for me, please'. De grote vrees op zo een avond is snoep tekort te hebben, het is moeilijk in te schatten hoeveel kinderen er aan je deur zullen verschijnen. Het eerste half uur was hectisch, de ene groep na de andere, de zakjes met wafels en snoep vlogen de deur uit. Toen begon het te regenen, en dan moet je weten dat het in de laatste 2 maand praktisch niet geregend heeft.... Tegen 19h kwamen onze kinderen, goed nat, terug thuis, met hun zak goed gevuld met zoetigheden, ook de andere kinderen schenen het opgegeven te hebben. Het bleef opvallend rustig aan onze voordeur het tweede uur. Al bij al denk ik toch dat een 120-tal kinderen aan onze deur zijn gepasseerd, en dit ongeveer allemaal in het eerste uur. Het was alleszins een onvergetelijke avond voor onze kinderen, zelfs voor Stefanieke, die om 5 uur in slaap was gevallen en pas weer was wakker geworden toen Evelien en Nathalie al de deur uit waren. Ik heb haar snel haar 'tirolerkleedje' aangetrokken en zij vond het een fantastische belevenis om al die kinderen die aan de deur kwamen te bewonderen en te helpen bij het uitdelen van het lekkers.
En dan is er 1 november... ik zet de radio aan en, geloof het of niet, de eerste kerstliedjes weerklinken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten