La Moulinal

Stefanie keek er al een hele tijd naar uit, een weekje naar Frankrijk, samen met oma en opa tijd doorbrengen in de prachtige omgeving van ons vakantieparadijsje in de Sud-Ouest de la France. We hadden een gezin met 4 kinderen die net een week waren verbleven in ‘maison d’Isabel’. Vermits ze pas op zondag vertrokken, had ik de kans ze nog even te ontmoeten en te vernemen dat ze bijzonder hadden genoten, het huis was hun heel goed meegevallen, alsook de grote tuin, waar de lelies en de magnolia (tulpenboom) volop in bloei stonden. Het was een plezier om te zien hoe ontspannen de 4 kinderen door de tuin liepen en samen speelden. De kinderen hadden zelfs een nest met 4 lijsterjongen ontdekt, in een fruitboom vlak bij het huis. Ze hadden het nest dag na dag opgevolgd (uiteindelijk zijn de jongen de woensdag na hun vertrek uitgevlogen). Het doet altijd deugd te zien dat ook onze gasten genieten en ons vakantiestekje weten te appreciëren, want daar doen we het toch voor. Op zondagochtend, onze eerste ochtend, verse croissants, een kopje ‘douwe egberts’ en een uitbundig zonnetje... ‘La vie est belle…’ ‘s Middags in Issigeac lekker gegeten in de tuin van ‘Chez Alain’, vergezeld van een lekker flesje ‘Bergerac’. Zondagmiddag het zwembad opengelegd, wat in het zonnetje gezeten aan de rand van het zwembad en daarna de pomp proberen opstarten, wat maar niet wilde lukken, ook niet na ontelbare keren de pomp opgegoten te hebben. Het zou uiteindelijk tot dinsdag duren eer de pomp deed wat ze moest doen: water uit het zwembad oppompen en het door de zandfilter sturen. Na honderden liters water om de pomp mee op te gieten en gewoon volharden, was al de lucht uit de lange aanzuigleiding verdwenen en werd er eindelijk water opgepompt! Volgend obstakel stak de kop op: er was een koppelstuk zoek voor het aankoppelen van de leiding van de stofzuiger voor het reinigen van de bodem van het zwembad. Dus ging het maandag richting zwembadzaak voor het koppelstuk, dat niet binnen was en dus moest besteld worden… Dat betekende dus dat een tweede rit naar Villeneuve-sur-Lot 2 dagen later nodig was. Ondertussen deden we ‘grote kuis’ in de 2 huizen, werden vensters en gordijnen gewassen, linnengoed, matras- en kussenbeschermers en kussens werden gewassen. Papa nam het kuisen van de goten voor zijn rekening, en kapte extra hout voor het stoken van de kachel ‘s avonds. Verder maakte hij een aantal muggenramen. We kochten en installeerden ook nieuwe gordijnen voor de living van ‘maison d’amis’, hingen een aantal nieuwe kadertjes op. Ondertussen bleef het mooi weer, Stefanie amuseerde zich in de tuin, bakte brood en cake met oma, plantte met oma bloemetjes in de bloembakken, ging fietsen met opa (terwijl oma en ik gingen shoppen voor gordijnen) en speelde ‘s avonds met ons een partijtje ‘rummikub’ mee.
Vrijdagavond kwamen Henny en Paul, vrienden uit Midland, aan voor de start van een weekje vakantie. Het inplannen van ons weekje Frankrijk was zo gekozen dat we hen zelf konden ontvangen. Ze genoten duidelijk van de mooie omgeving, de middeleeuwse dorpjes in de buurt, de marktjes, het lekker eten. Nu enkel wachten op de terugkeer van de zon - zaterdag en zondag waren spijtig genoeg regendagen – geniet er nog van, Henny en Paul, en ‘see you back in Midland!’.
Ondertussen zijn we aan de afdaling begonnen, het is mooi weer in Detroit, zo een 28 °C, het ziet ernaar uit dat de lente ook haar weg naar Michigan heeft gevonden, er zal stilaan weer wat kleur in het landschap komen….!

In de lucht...opnieuw

Met Stefanie naast mij aan het raampje, volgt hier alweer een stukje blog vanuit een vliegtuig. Een vlucht van Air France brengt ons terug van Parijs naar Detroit, 9 uur onderweg, nog 3 uur voor de boeg. Ons weekje ‘La Moulinal’ zit er op: mijn ouders, Stefanie en ik brachten er een week door om onze vakantiehuizen klaar te maken voor het seizoen. We zijn vanmorgen opgestaan om half 4, snel gedoucht, de laatste spullen in de valiezen, Stefanie uit bed getild 5 minuten voor ons vertrek en om kwart na 4 waren we al onderweg naar Parijs. Vlot verkeer, dus waren we goed op tijd voor onze vlucht, die om 13u50’ vertrok. Oh ja, hier wou ik normaal nog een stukje schrijven over Arizona, maar de week na onze thuiskomst van Arizona was bijzonder druk en het is er niet meer van gekomen. Eerst bij terugkeer een hoop was en strijk, nadien pakken voor de week Frankrijk, nog wat administratie afwerken, wat dingen regelen, en zo was het snel tijd om alweer op tocht te gaan. Dat laatste stukje over Arizona schrijf ik later misschien nog wel, we zien wel… Alleszins eerst wat Frans nieuws!

Arizona: 'pink jeep tour'

Dit was ons aangeraden door een collega van Eric: ‘Als je in Sedona bent, moet je zeker een ‘pink jeep-tour' boeken’. Er waren verschillende tochten waaruit we konden kiezen, wij boekten een combinatie-rit (Ancient ruins / Diamondback Gulch Combo Tour) van +/- 3uur. Het eerste stuk was een hobbelig off-road-traject. Hoe ruwer het parcours, hoe enthoesiaster onze dochters werden. Ze hebben samen dan ook heel wat afgelachen, tot verbazing en plezier van onze chauffeur, die ons vertelde dat de meeste kinderen schrik hebben en soms heel de tocht wenen… Het unieke is natuurlijk dat je met zo een jeep op plaatsen komt die je anders onmogelijk zou kunnen bezoeken. Zo bezochten we in het tweede deel van onze tocht een ruïne van een dorp van Sinagua-indianen, tegen de rotsen aangebouwd. De site bevatte onder andere een aantal waardevolle muurtekeningen die karakteristiek zijn voor de Hopi-indianen, een recentere stam indianen, die er blijkbaar ook verbleven hebben of gepasseerd zijn.

Arizona: Grand Canyon

Dinsdag ging het dan richting Grand Canyon, zeker een van de hoogtepunten van de week! We bezochten de zuidkant van de Grand Canyon, maakten een 10km lange wandeling langs deze ‘south rim’ over de 'Rim Trail', van 'Mather Point' tot 'Grand Canyon Village' en deden zelfs een klein stukje van de ‘Bright Angel Trail’, die afdaalt in de Grand Canyon. Je moet het toch gezien hebben, om de grootsheid van de ‘Grand Canyon’ te vatten (1 mijl diep, 4930 km2), echt adembenemend! Als je zo op de rand staat en naar beneden kijkt, begint het wel even te kriebelen in de buik, althans bij mij, en dan kun je zelfs op de meeste plaatsen niet tot op de bodem kijken, er is nog een ‘inner canyon’ die veel smaller en dieper is dan het bovenste gedeelte van de canyon! En dan zijn er al die kleurennuances van de rotsen, die variëren over de dag, naargelang de stand en de intensiteit van de zon, met daarachter een helblauwe lucht! Niet te verwonderen zeker dat we tientallen foto’s hebben gemaakt? We 'spotten' er ook een condor, een indrukwekkende vogel met een vleugelspan van 3m! Graag nog een speciale vermelding voor Nathalie, die de helft van de hier gepubliceerde foto's heeft genomen, met een klein (3 mp) digitaal cameraatje (onze eerste digitale camera, die zij met plezier inpalmt). Kunnen jullie raden welke foto's van haar artistieke hand zijn? (hint: haar foto's zijn iets groter)

Arizona: Sedona

Ons weekje ‘spring break’ zit erop. Momenteel (zondagavond) zijn we op een vlucht van Phoenix naar Minneapolis, daarna wacht ons nog een aansluitende vlucht naar Detroit. We hebben maar een half uur tussen de 2 vluchten en Minneapolis is een grote luchthaven, hopen maar dat we op tijd op dat vliegtuig geraken… Als dat lukt, zijn we rond 20u in Detroit, dat betekent in Midland rond 23u. Op die manier zullen we toch meer dan 11u onderweg zijn geweest vanuit de 'Wild West' terug naar de 'Midwest'. Het was dan ook echt de moeite! Onze uitvalsbasis was Sedona, een pittoresk stadje midden in ‘Red Rock Country’, gelegen in een meer dan indrukwekkend landschap en op slechts 2u rijden van de Grand Canyon. We logeerden in de ‘Orchard’s Inn’, een boetiekhotel met een 60-tal kamers, met prachtig uitzicht vanuit de kamers op de rode rotsformaties. Hoewel zeer centraal gelegen in de winkel- en restaurantbuurt, was ons hotel zeer rustig, de kamers waren nog maar pas volledig gerenoveerd, er was ook een buitenzwembad en hot tub. We ontdekten de ‘Wildflower bread company’, een prima ontbijtplaats op enkele stappen van ons hotel, want een ‘Europese’ kwaliteit bakkerij met grote ‘tearoom’ , zeer goede kwaliteit voor een redelijke prijs, een echte aanrader. De eerste voormiddag bezochten we ‘Montezuma Castle’, een dorp gebouwd tegen de rotsen door Pueblo’s (Indianen), die er woonden van de 11de tot de 14de eeuw na Christus en daarna om een nog onbekende reden zijn verdwenen. ‘s Namiddags deden we een wandeling van een paar uur langs de Oak Creek.