Witte kerst

Blij dat we dit jaar geen vliegtuig moesten nemen om kerstmis te komen vieren. De sneeuw zorgt dezer dagen immers voor chaos op de weg en op de luchthavens. We hebben kerstavond voor het eerst sinds lang relatief rustig kunnen voorbereiden. Geen valiezen pakken, geen reis, geen jetlag, een echte verademing. Eric houdt ervan te koken als er volk komt, hij geniet ervan en maakt zich ook niet nerveus. Hij schrikt er ook niet voor terug een receptje uit te proberen dat we nooit eerder klaarmaakten. Deze keer was hij te druk bezig geweest en had geen tijd gehad om veel na te denken over het menu, dus zocht ik donderdag nog een paar receptjes bijeen, oa uit knack. Eens het menu beslist, donderdagavond nog snel de boodschappen gedaan. Vrijdagochtend konden we beiden aan de slag, Eric met het menu, ik met het dekken van de tafel, de decoraties, nog wat opkuis, nog een laatste cadeautje gaan kopen. De kinderen hadden nog een halve dag school, en kwamen tegen de middag naar huis met hun rapport. Het was best spannend, hun eerste semesterrapport na onze terugkeer uit de States, na examens, ook voor het eerst. Ze hebben toch wel een tandje moeten bijsteken, hier en daar wat bijbenen, ook wij hebben het van nabij opgevolgd en bijgestuurd waar we dachten dat het nodig was. De rapporten waren tot ieders opluchting goed. Ik denk dat de aanpassingstijd stilaan officieel mag afgesloten worden en ik wil na de kerstvakantie graag ook wat afstand nemen, ze kunnen dat zeker aan en ze willen eigenlijk ook niets liever dan op eigen benen staan, vooral Evelien, de puber in huis. Kan ik heel goed inkomen, ook ik heb dat, eigenlijk al van kleinsaf aan, heel sterk gehad: 'Ikke doen' was een van de meest gehoorde uitspraken van peuter/kleuter Isabel. Bijvoorbeeld bij het dichtknopen van de jas: 'Zal ik je helpen?', vroeg mama wanneer het niet zo goed lukte. 'Nee, ikke doen!' en ik gaf niet op tot wanneer de jas dichtgeknoopt was...
Maar ik ben afgedwaald... Kerstavond dus. Zoals gezegd waren we mooi op tijd klaar, zonder veel stress (voor de verandering). Het werd een gezellige avond, met mijn ouders en broer Dominiek. En het eten was weer heel lekker, met dank aan de kok, die na afloop van de maaltijd moe maar voldaan in de zetel in slaap viel.
Een minpuntje was dat Stefanie in de loop van de avond koorts kreeg. Op kerstdag waren we uitgenodigd bij Eric's zus. Ik ben dan maar op kerstdag samen met Stefanie thuis gebleven, gewoon samen genoten van een rustige kerstdag, een witte kerst, met voor het eerst sedert lang een mooie zon en een helderblauwe lucht... adembenemend mooi!