Weekendje Cardiff

Wat hebben wij met Cardiff? Eric is in 1992 als pas afgestudeerde beginnen werken bij Dow Corning in Barry, tegen Cardiff, in Wales. Daar heeft hij een van zijn beste vrienden leren kennen. Ondertussen zijn wij al lang bevriend met Chris, later ook met zijn vrouw en intussen zijn er 3 kinderen. Eric is peter van de jongste, Patrick. Door ons expatbestaan in de US was het ondertussen meer dan 4 jaar geleden dat wij nog bij hen op bezoek waren geweest. Eric daarentegen had het gezin af en toe nog eens gezien, op momenten dat hij voor het werk in Cardiff moest zijn.
Zo reden we het eerste weekend van juli richting Cardiff. In het begin waren de kinderen wat onwennig, maar lang duurde dat niet! Stefanie mocht bij Charlotte op de kamer, wat superleuk werd: elke avond gegibber en gelach op deze meisjeskamer! Evelien en Nathalie sliepen bij de oudste Hannah op de kamer.
We hadden geluk met het weer, dus stelde Chris voor om een boottochtje te maken met hun motorboot. We voeren over de rivier de Taff en meerden tegen de middag aan aan 'Cardiff bay'. Deze baai was begin jaren '90 helemaal niet aantrekkelijk. Sedert de bouw van een grote dam (1999) op de Taff is deze baai omgetoverd tot een groot zoetwatermeer, waar sedert een aantal jaar volop projectontwikkelaars aan het werk zijn geweest. Het resultaat is over het algemeen stijlvol en de waterkant van Cardiff is van een verwaarloosde buurt intussen verworden tot 'the place to be', waar een gezellige drukte heerst, restaurantjes hun terras hebben met zicht op het water. Je vindt er ook het splinternieuwe 'millennium centre', een prachtig bouwwerk, dat plaats biedt aan een internationaal kunstencentrum.
Op zondag trokken we naar de Brecon Beacons voor een wandeling van een paar uur en een picknick. Weer een mooie en ontspannende dag! Elke avond werd er gezellig bijgepraat, zoals oude vrienden doen. Ook al is het jaren geleden dat je elkaar hebt gezien, je voelt je goed bij elkaar, en neemt gewoon de draad weer op. Dat is zo fijn aan vriendschap!

Eric's verjaardag in 'La Moulinal'

Evelien en Nathalie hadden hun laatste examen op 23 juni, en moesten pas terug naar school de woensdag erna. Bovendien zat mijn interim wiskunde erop op 20 juni, dus hield niets ons tegen om een lang weekend uit te trekken voor een tripje naar 'La Moulinal'. Zaterdagochtend vertrok ik met de 3 kinderen richting Parijs CDG, waar we Eric oppikten, die op de terugweg was vanuit Midland, Michigan. Het was bovendien zijn verjaardag. We reden samen verder richting 'le Sud-Ouest', en arriveerden daar net op tijd voor het avondeten: we genoten op het terras van de Italiaan in de bastide van Eymet, van een pizza, en deze keer mocht er zeker geen dessert ontbreken, die zijn hier zaaaalig!

Op zondag werd het zalig luieren op het domein van 'La Moulinal', barbecuetje, zwemmen, zonnen, boekje lezen... Maandag was alweer een beetje werkdag, nog wat kuisen, een paar boodschappen, de laatste karweitjes voor de doorstart van het zomerseizoen.

Interim wiskunde gedaan ...net voor het eind van het schooljaar

De interim wiskunde, die oorspronkelijk gepland was tot aan de paasvakantie, heeft uiteindelijk tot ongeveer het eind van het schooljaar geduurd. Vermits de leerlingen een enorme achterstand hadden wat de leerstof betrof op het moment dat ik half maart begonnen ben, was het best wel een uitdaging om die leerstof nog min of meer afgewerkt te krijgen.
Kwam begin juni het bericht dat de zieke leerkracht nog voor een dag of 10 voor het eind van het schooljaar zou terugkeren..., een interessante 'move' om het vakantiegeld niet te ontlopen...
Dus kreeg ik de opdracht de examens op te stellen, maar moest het verbeterwerk door de teruggekeerde leerkracht gebeuren, alsook de deliberaties.
Zo eindigde mijn schooljaar op 20 juni, en kon ik een beetje vroeger aan de vakantie beginnen.
Het was voor mij alleszins een leerrijke en deugddoende ervaring. Werken met tieners is uniek omdat het de kans geeft je wat meer onder te dompelen in hun leefwereld, wat mee te blijven met je tijd, en dit niet alleen via je eigen kinderen en tieners. Als leerkracht ben je een beetje psycholoog, bemiddelaar, coach, ... Veel respect voor mijn collega's, die me goed hebben geholpen, waar ze maar konden.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat ik me weldegelijk kan motiveren voor 'het onderwijs',ik ben er gewoon vollen bak tegenaan gegaan, met passie en de vaste wil om er iets van te maken. Ik ben echt niet gemaakt om iets 'the easy way' te doen...
Dus was ik eind juni toe aan een -al zeg ik het zelf- welverdiende vakantie...

Communiefeest in Italië

Altijd iets om naar uit te kijken, een Italiaans feest. Deze keer een communiefeest. De oudste zoon van mijn broer Kristof deed zijn Eerste Communie. Voor Evelien en Nathalie stonden de examens voor de deur, dus die konden niet mee. Daarom nam ik samen met Stefanie het vliegtuig de zaterdag van het pinksterweekend, en we lieten papa en de 2 studentjes thuis...
Dominiek reisde met ons mee op dezelfde vlucht. Onze ouders waren met de wagen, zij planden wat langer in Italie te blijven.
We logeerden in een B&B in Guardabosone, een klein bergdorpje in Piemonte, niet ver van Borgosesia, waar mijn broer en zijn gezin woont. De staat geeft subsidies aan kleinschalige toeristische projecten, die gericht zijn op het bewaren van de authenticiteit van een gebied. Zo is deze B&B ontstaan vanuit een renovatie van een dorphuis enkele jaren geleden. Het resultaat is een zeer verzorgde, comfortabele B&B, waar het ontbijt 's morgens in het enige restaurant van het dorp kan genuttigd worden, op 50m van de B&B. De eigenaar van het restaurant ontfermt zich ook over het uitbaten van de B&B, die eigendom is van de gemeente. Heel lekker ontbijt trouwens, met brood, verse croissants, yoghurt, fruit. Die zondagmiddag zouden we terugkomen in ditzelfde restaurant, want hier ging het communiefeest door.
Communiemis in het kleine kerkje van Borgosesia, alle kinderen droegen eenzelfde kleed. Stefanie had haar cameraatje meegebracht, dat zij van ons voor haar Communie had gekregen de week voordien, en ze ging er ijverig mee aan de slag...
Na de viering ging het richting restaurant, waar we ons, een Italiaans feest waardig, tegoed deden aan een 8-gangenmenu (ik kan er eentje naast zitten). Dit betekent uren gezellig aan tafel zitten en genieten van alle passerende culinaire zaligheden... Na het maal zijn we met zijn allen toch even de buitenlucht gaan opzoeken voor een klein wandelingetje door het dorp.
Stefanie en haar kozijntjes Stef en Thomas hebben erg van elkaars gezelschap genoten. Het was dan ook met spijt in het hart dat er maandag afscheid werd genomen. Geen nood, in augustus zien we elkaar terug.