Morgen de eerste 'snowday'?

Aangenamere temperaturen vandaag, na de vriestemperaturen van de voorbije 2 weken. Toen ik deze ochtend naar mijn JA-klas reed van 9u, was het al 1°C, dus eindelijk nog eens boven het vriespunt. Ondertussen is het wel beginnen sneeuwen, op een paar uur tijd is er al +/- 3cm gevallen, er wordt verwacht dat er tegen vanavond 5 tot 10 cm sneeuw zal liggen. Vannacht blijft het verder sneeuwen, nog een 5-tal cm erbij! Nathalie's leerkracht vertrouwde me toe dat ze hoopte op een 'snowday' morgen, dat zou dan de eerste zijn deze winter. Een 'snowday' betekent dat er geen school is omdat de wegen niet vrij zijn. Wanneer het heel de nacht doorsneeuwt hebben de sneeuwruimers niet de kans om de wegen sneeuwvrij te houden en is de kans op een sneeuwdag inderdaad reëel. Met 'Thanksgiving' in het vooruitzicht donderdag - de kinderen hebben vrijaf vanaf woensdag, voor een superlang weekend van 5 dagen - maken veel gezinnen zich klaar voor familiebezoek. 'Thanksgiving' is het grootste familiefeest in de States, een beetje zoals Kerstmis in Europa. Families komen bijeen en eten ...'kalkoen', het traditionele gerecht voor 'Thanksgiving'. Vaak wordt honderden kilometers gereden of gevlogen om familie op te zoeken, wat 'Thanksgiving'-weekend het drukste vliegweekend maakt van het jaar. Wij vermijden om te vliegen dit weekend, dus kozen we Toronto uit als bestemming, een 5-tal uur rijden.

Tijd voor 'cuisine' en cultuur

Het voorbije weekend hebben we van de kinderactiviteiten 'geprofiteerd' om een beetje 'quality time' voor onszelf in te lassen. Vrijdagavond was er een 'kid's night out' in het tenniscenter, dus besloten wij om van die tijd gebruik te maken om 'Cafe Zinc' nog eens uit te proberen, het nieuwe restaurant, annex bakker, in Midland. Ik at er lamsboutjes, we dronken een lekker wijntje en ik had een overheerlijke chocomousse als dessert, Europese kwaliteit, perfect! Dit hadden we echt nodig in Midland...!

Zaterdagmiddag hadden Ann en Serge ons uitgenodigd om samen het huis en de studio van Alden B. Dow te bezoeken. Alden B. Dow is de zoon van Herbert Dow, de stichter van Dow Chemical. Alden B. Dow besloot niet in de sporen van zijn vader te treden, maar voor architect te studeren. Het is de jaren '30 in de States, de periode van de grote depressie, maar niet in Midland. Dankzij het groeiende Dow Chemical was hier welstand. Alden B. Dow was geïnspireerd door het Europese modernisme enerzijds en de organische architectuur van Frank Lloyd Wright anderzijds, bij wie hij trouwens als jonge architect een tijd stage liep. Andere invloeden waren de natuur, Japanse kunst, het kleurenwiel, en zijn eigen speelsheid. In Midland alleen realiseerde Dow 111 projecten onder de vorm van huizen, kerken en openbare gebouwen. Dow was een vernieuwer, hij had geen schrik met de allernieuwste materialen te werken. Zijn huis is opgetrokken in door hem ontwikkelde cementblokken, die op verschillende manieren gecombineerd en gestapeld worden. Natuurlijke lichtinval wordt optimaal benut, langs zorgvuldig gekozen ramen is er maximale lichtinval heel de dag door. Alden B. Dow had het geluk zijn huis te kunnen bouwen in het natuurpark dat zijn ouders' huis omringde. Hij legde er een grote vijver aan, die langs het huis ligt. Een van de ruimten ligt een halve meter onder het waterniveau, waardoor je een fantastisch uitzicht hebt over het water.

De kleurencombinaties, de speelse 'twist' die je overal terugvindt, de symbiose tussen natuur en architectuur, de creativiteit die je hier terugvindt, echt de moeite. Het meest indrukwekkende is misschien nog wel zijn filosofie, terug te vinden in een aantal van zijn uitspraken:

'Honesty, Humility, Enthusiasm' (niet 'in your face', de functie van een gebouw/ruimte primeert op de vorm)

'Nature relieves architecture. Architecture relieves nature.'

'Where there is an art, there is a science. Where there is a science, there is an art. Art is feeling... science is fact. Feelings must be combined with facts before anything new, of value, can be created.'

Zo veel te doen

Ann en ik hebben ondertussen een routine gevonden in het thuisonderricht Frans voor Evelien, Nathalie en Rainier. Op woensdag gaat de les bij mij door, van 16u30 tot 17u15. Donderdagavond, zelfde tijdstip, neemt Ann voor haar rekening. De kinderen zijn enthoesiast en houden van de afwisseling in lesgeefster.
Samen met de Franse les in Montessori en de privé-les aan Gabriel zijn de uren dat ik met Frans bezig ben (de lessen en de voorbereiding), serieus opgelopen.
Vandaag ben ik ook gestart met het lessenpakket van JA (Junior Achievement), dat is een programma dat leerlingen uit Elementary en Middle School iets wil bijbrengen over business en het belang ervan voor ieder van ons en 'Our nation' in het bijzonder. 'Our nation' is dan ook de titel van het 6-weken durend programma, 1 lesuur per week, tussen nu en de kerstvakantie. Vandaag ging het over entrepreneurs en entrepreneurship, en hebben de kinderen een advertentie mogen maken om het product van hun startersbedrijf aan te prijzen. Het was een leuke les, een toffe groep 5th graders, hoog aandachtsniveau, goede medewerking, kortom een geslaagde aftrap dus.
Verder hebben we een nieuwe software aangekocht voor het bouwen van een website. Drie jaar geleden hadden we een website gebouwd voor onze vakantiehuizen in Frankrijk, die we ook verhuren. Ondertussen is de technologie zodanig geëvolueerd dat we met de mogelijkheden die Frontpage bood, een beetje vastzitten. Daarom dus nieuwe software, en een studie-dvd van 6 uur, die zowel Eric als ik in de komende tijd willen studeren, zodat we tegen half december (hopelijk) een nieuwe website hebben.
Stilaan komen ook de eerste aanvragen binnen voor de vakantiehuizen, dus dat betekent contractjes opmaken en versturen. Deze week hebben Engelsen geboekt voor een week in mei. Zij hebben 11 jaar in de streek gewoond (tegen Issigeac) en willen er oude vrienden opzoeken, leuk he.
Als er dan nog wat tijd over blijft werk ik aan de voorbereiding van de tocht door Canada, die we volgende zomer willen ondernemen, samen met onze vrienden, Ingrid en Kurt en hun 2 kinderen. We willen een reis maken van 17 dagen door de Rocky Mountains, Vancouver en Vancouver Island. We vliegen naar Calgary, waar onze tocht start. We bezoeken een aantal nationale parken (Banff, Yoho, Jasper), om dan onder andere via Whistler (het grootste ski-oord in N-Amerika), richting Vancouver te trekken. De laatste dagen brengen we door op Vancouver Island (regenwoud in het westen, orka's bekijken in hun natuurlijk habitat,...). We vliegen dan terug vanuit Vancouver. Het belooft een fantastische reis te worden, de natuur is er adembenemend mooi. Ik stippel de reisroute uit, geholpen door de documentatie van een Belg, collega van Eric, die al een soortgelijke reis gemaakt heeft, zoek gepaste accomodatie voor heel de tocht (veel opzoekwerk om voor 9 personen degelijke en tegelijk betaalbare accomodatie te vinden), zoek de vluchten uit. Voorlopig resultaat: vluchten geboekt, 1 accomodatie (voor de eerste 5 dagen) vastgelegd, dus nog wat werk voor de boeg.
Deze week dan ook enkel 1 uur yoga gedaan, geen tennis. Volgende week toch proberen ergens een uurtje (of 2) tennis tussen te wringen ...

Stefanie verjaart

Ons klein prinsesje is zaterdag 8 november 4 geworden, wat vliegt de tijd toch! We hebben deze week nog herinneringen opgehaald aan haar geboorte. Hoe Eric om 23h nog foto's maakte van zijn hoogzwanger vrouwtje, die een uurtje voordien had gezegd dat deze weeën (na de valse weeën de dagen ervoor) precies toch wel menens waren. Mijn ouders waren ondertussen onderweg uit Waasmunster. Tegen 23u30' arriveerden ze, waarna het voor ons hoog tijd was om naar het ziekenhuis te vertrekken, waar Stefanie rond 1u30' geboren is...
De volgende dag rond 8u kwamen Evelien en Nathalie, toen 7 en 5, samen met oma en opa hun zusje bewonderen voor ze naar school zouden gaan, voor hen een ongelofelijke ervaring, die hen nog helder voor de geest staat, iets wat ze hun hele leven lang niet zullen vergeten, denk ik...

Sindsdien wordt Stefanieke op handen gedragen door haar zussen, er is altijd wel iemand die voor haar klaar staat ...

Haar verjaardags-weekend zag er als volgt uit:

• vrijdagavond: 'cupcakes' bakken samen met papa, terwijl mama en Nathalie gaan shoppen waren en Evelien in het tenniscomplex hielp bij een kinderfeestje
• zaterdagochtend: cadeautjestijd en openen van de verjaardagskaartjes. Met het barbiehuis dat ze heeft gekregen waren ze ALLE 3 heel blij, de oudste zussen hebben duchtig meegespeeld
• dan naar zwemles
• zaterdagnamiddag: naar het verjaardagsfeest van Alex, de buurjongen die op 4 nov 5 was geworden
• zaterdag late namiddag: nog een cake gebakken met mama en papa, en versierd
• zaterdagavond kaarsjes op de taart en ...blazen maar!
• zondagnamiddag: verjaardagsfeest thuis voor de vrienden (Alex, Sophie, Daan, Maddy en de zussen) met spelletjes, knutselen en ...pannekoeken
• en dan waren er natuurlijk nog de telefoontjes/skypemomenten met nonkel Dominiek, Kristof, oma en opa, moeke, tante Carmen, Liselotte, tante Dany...
• Als dat geen leuke verjaardagsmarathon was ...

Zondag vlak voor bedtijd vroeg Stefanieke me wel: 'Mama, wanneer gaan we terug naar België?'. 'Binnen 6 weken, zoeteke, in de kerstvakantie.'

'Ah ja, binnen 6 weken, in de kerstvakantie. Joepie! Slaapwel, mama!' 'Slaapwel, prinses!'

Halloween en een late 'Indian Summer'

Halloween viel dit jaar midden in een klein nazomertje, dat toch een 10-tal dagen heeft aangehouden. Temperaturen die overdag opliepen tot 20-23°C bij een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Ideaal weer dus om de avond van Halloween de straat op te trekken voor 'trick or treat'. Vermits alle kinderen van de 'Court' samen wilden optrekken, hadden de volwassenen besloten samen Halloween te houden. We trokken om 17u bij Dan en Fay, voor een Chili, waarna de kinderen (in 2 groepen, de oudere en de jongere kinderen) samen met de papa's als chaperonne, aan hun tocht begonnen. Evelien en Nathalie hadden het idee opgevat om na het aanbellen telkens een liedje te zingen, zodat ze hun 'treats' echt verdienden. Dat werd blijkbaar geapprecieerd te zien aan de 2kg wegende snoepzak waarmee ze zo een 2u later terugkwamen...

Ondertussen genoten de mama's van een glaasje wijn, regelmatig onderbroken door 'trick or treat'-groepjes aan de deur, die getracteerd werden op snoepgoed en Belgische appelwafels (ik had er 120 gebakken).