Zonnepanelen

Sedert een week ligt ons dak aan de zuidkant bedekt met zonnepanelen. Een hele week is eraan gewerkt, en vrijdagavond was alles klaar. Zaterdag was een zonnige dag, en we zagen onze elektriciteitsmeter voor de eerste keer terugdraaien in plaats van vooruit, geweldig toch? De dagen erop waren grijs en donker, dus werd de productie gevoelig lager ... Wat vaststaat, is dat onze elektriciteitsfactuur er vanaf nu veel aantrekkelijker zal uitzien, de voorschotfacturen zijn nu al aangepast. Verder zijn er de groencertificaten, dus wij zijn er alvast van overtuigd dat we hier een goede investering hebben gedaan, en een steentje bijdragen tot het duurzaam omgaan met onze planeet.

Terug naar school

Vandaag de start van een normale week. Evelien en Nathalie waren vorige week de hele week thuis nadat hun school was ondergelopen. Ze waren gelukkig om vanochtend weer naar school te gaan. De vrienden en vriendinnen terugzien, gewoon weer in de klas de leerstof krijgen en oefeningen maken, toch wel toffer dan het in je eentje thuis te verteren. Evelien kon terug naar haar klas, die zich op de eerste verdieping bevindt. Nathalie's klas is nog te vochtig, dus zij heeft voorlopig les in een ander lokaal, in het kasteel. Ondertussen liggen hier nog steeds werkblaadjes te drogen, ook 2 boeken, die ze pas vandaag heeft meegebracht vanuit de school en die nog kletsnat zijn...

Waterellende op school

Dit weekend werd Brakel, naast heel wat andere Vlaamse gemeenten, zwaar getroffen door overstromingen. De aanhoudende zware regenval zorgde ervoor dat de Zwalmbeek het debiet niet meer kon slikken en ook het volume van de wachtbekkens was niet voldoende. Gevolg: ondergelopen woningen in het centrum, heel kritieke situatie in het centrum van Michelbeke, waar een dijk het dreigde te begeven. De Sint-Franciscus-school, waar Evelien en Nathalie school lopen, is mooi gelegen langs de Zwalmbeek en bleef ook niet gespaard. Nooit geziene beelden, de ravage is enorm. Water en modder is de eerste verdieping en de kelderverdieping binnengelopen, waardoor verwarming en elektriciteit zijn uitgevallen. Schade aan vloeren ook. Maandag en dinsdag bleef de school gesloten voor opkuis en opmeting van de schade. Gisteren kregen we telefoon van de school om ons te laten weten dat Evelien's locker was ondergelopen. Deze ochtend is ze haar spullen gaan ophalen, een pak notities en werkbladen, volledig doorweekt en vuil en alle inkt uitgewist. We zijn nu zoveel mogelijk de papieren aan het drogen, maar de notities zijn verloren en zullen moeten gecopieerd worden.
Vanavond kregen we via e-mail bericht dat de school ook morgen dicht blijft. Via de website van de school krijgen de leerlingen sedert vanavond opdrachten van hun leraars, die hen in staat stelt de volgende dag(en) verder vooruit te kunnen gaan met de leerstof.

Verjaardag Stefanie

Click here to view these pictures larger

Stefanie wordt 6 jaar!

Grote dag vandaag voor Stefanie, want ze is 6 jaar geworden! Met verjaardag vieren zijn we gisteren al begonnen. Feestje met oma, opa en Dominiek. De stoel versierd, 3 taarten met kaarsjes en vuurwerk, cadeautjes,... Stefanie genoot met volle teugen!
Vandaag is er nog een paar keer 'Happy birthday' voor haar gezongen, thuis en op school. Woensdag komen er een paar vriendinnetjes spelen, waardoor haar verjaardag toch minstens een dag of 3 zal geduurd hebben... Oh ja, bijna vergeten, er komt zeker nog een dag extra bij vermits papa niet thuis was op haar verjaardag. Er is immers al afgesproken dat we nog eens vieren, maar dan met papa erbij, die in afwachting al in de sfeer kan komen met de fotoreeks hierboven...

Herfstvakantie en bezoek aan Magda

Voor het eerst in vele jaren heb ik begin november nog eens herfstvakantie gehad, samen met de kinderen. Tot 3 jaar terug werkte ik full time, en in de US, waar we de laatste 3 jaar doorbrachten, bestaat niet zoiets als een herfstvakantie. Tijd om met de kinderen eens naar het provinciaal domein 'De Gavers' in Geraardsbergen te trekken, voor een namiddagje in het zwembad, en erna even op de speeltuin.
Het weekje verlof was ook de ideale gelegenheid om Eric's oudste zus, Magda, ofwel Zuster Elisabeth, op te zoeken. Zij is Karmelites in de Karmel in Kirchzarten, in het Zwarte Woud. Stefanie was pas 6 maand toen we haar voor het laatst in levende lijve hadden gezien. Sindsdien moesten we het, door ons drukke leven, bovendien grotendeels aan de andere kant van de oceaan, stellen met contacten via skype. Wel blij dat skype er is, een wereld van verschil voor een expatgezin en hun familie en vrienden aan de andere kant.
We keken dan ook uit naar ons bezoek. We hadden geluk, het weer zat mee, heel zacht, droog weer. Het weerzien met Magda was hartelijk en hartverwarmend! We werden heel goed ontvangen. Het klooster is bijzonder mooi gelegen, aan de rand van Kirchzarten, een dorp in een brede vallei van het Zwarte Woud, op 10 km van Freiburg. Op een paar minuten van het klooster vertrekken verschillende wandelwegen, het gebied wordt in de zomer dan ook druk bezocht door toeristen. Samen met Magda trokken we een voormiddag de natuur in, de heuvels in, door stukjes bos en langs weiden, boerderijen mooi uitgespreid over het landschap. We praatten over onze levens, die op het eerste zicht heel verschillend zijn, maar wanneer je dieper graaft naar wat ons drijft en bezighoudt, dan toch ook weer niet. We hadden het over de huidige crisis in de Kerk, omdat we benieuwd waren naar de mening van een 'insider'. Heel verrijkend, we kunnen veel van elkaar leren, het is jammer dat we zo ver van elkaar wonen. Maar ja, er is nog skype, blog, telefoon,... Toch gaat niets boven een goed gesprek, face-to-face, bij een geurig dampende kop koffie en een lekker stukje taart! Bedankt, Magda, voor een deugddoende ontmoeting! Doe de groeten aan de medezusters en bedank ook hen nog eens voor alle goede zorgen, en vooral voor het prive-concertje voor Stefanie's verjaardag!

Ook nog in oktober

Bezoek aan de interieurbeurs in Kortrijk, waar Eric's portefeuille werd gestolen, even later werd teruggevonden door een bezoeker, evenwel ontdaan van het cash-geld. Gelukkig zaten de bankkaarten, rijbewijs, identiteitskaart ed. er wel nog in. Hij, die zo veel reist, was nog nooit bestolen geweest, dat dat een wereldreiziger als hij nu juist in eigen land moet overkomen...!

Toen we terugkeerden uit de States, hadden we meubels te veel, en een aantal waren geschikt voor 'La Moulinal', dus reden we nog maar eens een weekend op en af, schroefden kasten in elkaar, maar genoten tussendoor ook van de culinaire troeven van de Lot-et-Garonne, kwestie van het nuttige aan het aangename te koppelen!

Doctoraatsverdediging Gina

Op dinsdag 6 oktober waren Eric en ik uitgenodigd op de doctoraatsverdediging van Gina, mijn beste jeugdvriendin en tegelijk mijn schoonzus. Gina studeerde eerst voor industrieel ingenieur, maar gooide na een paar jaar werken het roer om en ging Romaanse studeren. Ik herinner dat we beiden op het einde van onze humaniora lang hebben getwijfeld wat we zouden gaan studeren. Net als ik was ook Gina erg geïnteresseerd in talen, voornamelijk in Frans en, jawel, ook Latijn. Toch kozen we beiden voor ingenieursstudies, omdat qua vakken ook wiskunde en wetenschappen ons erg boeiden en we er goed in waren. Zij ontmoette op een avond Kris, Eric's broer, een Romanist, nadat Eric en ik haar hadden opgezocht in Leuven, en haar nadien hadden meegetroond voor een partijtje snooker, samen met Kris, die ook in Leuven woonde. De rest is geschiedenis.
En dus zaten we een paar dinsdagen terug in de Justus Lipsiuszaal in Leuven geboeid te luisteren naar een bijzonder interessante uiteenzetting, heel vlot en gestructureerd gebracht. Daarna vraagstelling door alle aanwezige professoren en dan doctoraatsuitreiking. Het doctoraat handelde over de schrijfster Jacqueline Harpman en meer bepaald over het schrijven als intermediaire act. Heel boeiend! Ondertussen hebben we het boek 'La plage d'Ostende' van Jacqueline Harpman besteld, want Gina heeft ons echt wel goesting gegeven om dit werk te lezen en op zoek te gaan naar 'l'expérience de la création littéraire comme acte intermédiaire'.
'Chapeau', Gina, want toch niet evident, doctoreren wanneer je een gezin hebt met 2 kleine kinderen. Getuigt van veel doorzettingsvermogen!

Lunch met ex-collega's

Ondanks ons verblijf voor 3 jaar in de States ben ik in contact gebleven met een aantal collega's van Eandis. Terugkeren naar het bedrijf was geen optie meer, maar de vriendschappen verdwijnen niet. Het deed dan ook heel erg deugd om een handvol lieve collega's te kunnen terugzien. In september kwam Antoine lunchen bij mij, wat zorgde voor een heel gezellige en boeiende middag. Antoine is , net als ik, niet meer actief binnen Eandis, hij wegens pensionering. Dus ging het over onze tijdinvulling, reizen, vrijwilligerswerk, ed. En natuurlijk ook een beetje over het reilen en zeilen binnen Eandis.
Op vrijdag 29/10 ging ik lunchen met 3 heel goede vriendinnen en ex-collega's in 't Stoveke in Melle. We genoten van een bijzonder gesmaakte lunch en van elkaars gezelschap. We hadden heel wat bij te praten. Het doet toch wel deugd om, ondanks de afstand en de jaren die verstreken, te kunnen beleven hoe vriendschappen stand houden als je er maar een beetje energie in steekt en de waarde ervan weet te waarderen.