Vrienden en tennis

Het leek of ik nooit ben weggeweest. Deze week ben ik met Eric meegekomen op een businesstrip naar Midland. Eric ging overdag werken en ik mocht me amuseren, geen slechte deal, he? Berekoud is het deze week in Midland, maar wat wil je, het is nog maar februari. Ik had mijn komst aangekondigd, mijn vriendinnen van de French club en de Nederlandse club lastten zomaar een extra lunch of koffie in, zodat we elkaar konden zien en bijpraten! Ik voel me echt verwend deze week, verwend door al de aandacht.
Een lijstje van alle sociale activiteiten? Hier komt het.
Met de dames van de Franse club ging ik op maandag lunchen. Dinsdag was er koffie met een paar dames van de Nederlandse club. Ann en Claudine konden er die namiddag niet bij zijn, dus zochten we een ander moment om elkaar te zien. Met Ann lukte het op donderdag. Ik reed naar Bay City om met haar te gaan lunchen, tussen 2 lesmomenten is. Ann en haar familie hebben besloten in Midland te blijven en sinds een paar maanden is Ann opnieuw aan het werk gegaan als leerkracht Frans, aan 2 hogescholen in de buurt. We babbelden gezellig bij tijdens lunch, gingen rondneuzen in een winkeltje dat we beiden leuk vinden, dronken samen koffie en gingen weer onze eigen weg. Kort maar krachtig! Met Claudine kon ik vandaag nog een uurtje quality-time forceren. Ik ging haar opzoeken bij de kapper en samen trokken we na haar kappersbezoek naar de ernaast gelegen koffiezaak, waar we bij een kop koffie konden bijpraten. Ik ben zo blij dat ik haar gezien heb, al was het maar voor een uurtje!
Met mijn vroegere buurvrouwen en 2 andere vriendinnen ben ik dan weer op woensdag gaan lunchen. Onze buurt in Midland was uniek, met veel kinderen in de buurt, die graag samen speelden en plezier maakten. Met de mama’s maakte ik afspraken rond carpooling, elkaars kinderen even oppassen terwijl een mama een van haar andere kinderen moest afhalen of wegbrengen. Onze buurt was een echte gemeenschap van mensen die elkaar hielpen waar nodig en elkaars gezelschap apprecieerden. Mis ik dat? Ja, eerlijk gezegd wel! En de kinderen, aan beide zijden van de oceaan, missen hun oude buren en vrienden. We legden tijdens onze lunch de kiem voor ontmoetingen tijdens de zomer, aan beide zijden van de oceaan...
Op woensdag kon ik ook nog een ‘out of the blue coffee’ meepikken van de IWC (International Women’s Club). Wat is dit? Een koffiemoment dat doorgaat bij een van de leden, ongeveer eens per maand, en elke keer bij iemand anders. Niets reserveren, je gaat gewoon als je zin en tijd hebt, en je weet dat je mensen gaat terugzien en nieuwe mensen kan ontmoeten. Gewoon lekker praten rond het keukeneiland met een geurende kop koffie in de hand. Supergezellig, met meer dan 10 vrouwen van verschillende nationaliteiten!
Tussen de koffies en lunches door liep ik ook even binnen bij de Montessorischool, waar ik 2 jaar Frans heb gegeven, heb ik een beetje gewinkeld en ben ik 2 keer gaan sporten: naar zumbaklas in het begin van de week en vandaag 1,5u cardiotennis, georganiseerd door het tenniscentrum, met als bonus het gezelschap van een aantal tennisprofs, die in Midland deelnemen aan de Dow Corning Tennis Classic.
Dat brengt me uiteindelijk bij het jaarlijks weerkerende $100.000 tornooi voor vrouwen (USTA-circuit). Kon ik een betere week uitkiezen dan de week van het tennistornooi, waar ik, na een dag van ‘socialisen’, ’s avonds gewoon kon doorgaan met mensen ontmoeten en tegelijk toptennis kon bijwonen, 4 avonden op rij? Ik liep steeds weer tegen mensen aan die ik kende, Eric noemde me de ‘social butterfly’.
Morgenavond keren we terug naar huis, terug naar de kinderen, die zeker gaan willen weten wie van hun vrienden wij gezien hebben!