Fall colors

Het is de periode van de herfstkleuren en die zijn hier ronduit schitterend. Vooral de esdoorns (maple) verkleuren in felle rode en gele kleuren. Het is ook van deze bomen dat een zoete suikerstroop wordt gemaakt (maple syrup) die te pas en te onpas wordt gebruikt op pannekoeken, wafels, ijs etc. Het procédé om het sap van de esdoorn in suiker om te zetten is iets dat de eerste Europese immigranten leerden van de Indianen.

De voorbije weken waren druk, de kinderen hadden "MEAP"-testen in school, een soort nationaal examen over verschillende vakken, dat dient om de scholen te rangschikken. Het hoeft geen verdere uitleg om te weten dat de school hier heel veel aandacht aan besteedde. Voor Nathalie en Evelien bracht dit toch wel wat stress teweeg, vooral omdat hun woordenschat in het engels nog wat te mager is voor een onvoorbereide test. Het gaat trouwens erg snel dat engels, zelf Stefanietje begint een mondje mee te brabbelen. "Thank you very much" en "See you tomorrow" komen er al uit in een quasi perfect amerikaans (!) accent.

Stefanie is dikke maatjes met Alex, het 3-jarige zoontje van de buren en die twee bengels hebben dit weekend serieus wat kattekwaad uitgespookt. Papa was terug beginnen schilderen en de kleuters hebben ontdekt hoe leuk het is om met olieverf papa's schilderij "bij te werken". Resultaat: een canvas volledig ondergeklad, deuren en badkamerkastjes in kleur gezet en ook nog een paar mooie versieringen op broek en trui!

Over truien gesproken, het was vandaag weer t-shirten weer, het was niet minder dan 27 graden en we genoten ten volle van een boswandeling in "Ringwood Forest" dat ongeveer 45km ten zuiden van hier ligt. De winter zit eraan te komen, maar voorlopig genieten we nog met volle teugen van het aangename herstweer!

Mackinac Island

Uitstap op zondag 7 oktober 2007

Het beloofde weer een mooie dag te worden, 30 graden in Midland en nog een mooie 21 graden meer naar het noorden, waar het HET topweekend moest zijn voor het gaan bewonderen van het prachtige kleurenpallet van de herfst, met bomen in felrode, oranje en gele tinten. We besloten noordwaarts te rijden, naar Mackinac Island, een klein, lieflijk eilandje in Lake Huron. Gewapend met onze picnick en fototoestel, vertrokken we om 8h30.

We bewonderden zoals verwacht schitterende herfstkleuren onderweg. Toe we echter Mackinac Bridge naderden, dit is de verbinding tussen de Lower en de Upper Peninsula van Michigan, was er ineens mist. We zouden de ferry nemen, na wat wikken en wegen - zouden we toch niet ergens anders heen rijden waar het weer beter is - toch maar de overtocht gedaan naar Mackinac Island. De mist zou er van heel de dag niet optrekken, veel vergezichten hebben we dus niet in ons fotoarchief, maar het was toch de moeite waard om er heen te gaan.

De eerste bezoekers van Mackinac Island waren indianen, die er in de zomermaanden gingen vissen. Het was 1671 toen de eerste Europeanen er voet aan wal zetten. Pater Marquette, een Fransman, richtte er een missiepost op. De Fransen begonnen met de bouw van een fort. Dit bleef in Franse handen tot in 1761 het fort in handen viel van de Engelsen.

Tussen 1812 en 1815 woedde er oorlog op Mackinac Island, met als resultaat dat in 1815 Mackinac Island Amerikaans grondgebied werd.

Na de oorlog floreerde de handel in bont op het eiland. Vanop Mackinac Island werd bont verscheept, onder andere naar Europa. Later kwam er ook visvangst bij als bron van inkomsten. Maar de belangrijkste economische motor voor het eiland zou ontstaan in de tweede helft van de 19de eeuw, toen grote groepen toeristen naar het eiland begonnen af te zakken om er hun zomer door te brengen ver van de drukte van de steden. Hotels werden gebouwd, en cottages, eenvoudige vakantiewoningen in de eerste jaren, maar, na de bouw van het majestueuze 'Grand Hotel' in 1887, werden echte 'mansions' gebouwd, in navolging van dit imposante hotel.

In 1895 trok de US de soldaten terug uit Mackinac Island en Michigan's eerste nationale park en de 'Mackinac Island State Park Commission' werden een feit. Een van de eerste belangrijke beslissingen van deze commissie zouden een determinerende invloed hebben op het 19de eeuwse karakter dat nog steeds zo typisch is voor Mackinac Island. De commissie besliste namelijk alle gemotoriseerde voertuigen te bannen van het eiland omdat deze de paarden opschrikten. Ook op vandaag zijn nog steeds geen auto's toegelaten, verplaatsingen gebeuren te voet met paard en kar of met de fiets (fietsen kan je huren tegen 5 dollar per uur).

In de vroege jaren 1900 kende het toerisme een sterke terugval omwille van de economische recessie en de wereldoorlogen. Het zou duren tot de jaren '50 eer de verlaten cottages weer werden bewoond en de hotelbusiness er weer bovenop kwam.

Zo zetten wij anno 2007 voet aan wal op Mackinac Island en kwamen terecht in een 19de eeuws decor. Via Main Street, waar de typische lekkernij 'fudge' verkocht wordt, ging het naar het fort, dat we bezochten, heel interessant, heel visueel. Vandaar hebben we een wandeling gemaakt over een deel van het eiland, langs enkele mooie cottages en mansions en door een prachtig landschap. Om half 4 weer de boot op, want er wachtte ons nog een rit van enkele uren. We stopten in Petosky om te eten, we vonden er als bij mirakel het enige -niet behorend tot een of anderen keten - restaurant, waar we smakelijk hebben gegeten. Rond half 10 waren we thuis.

Het was weer een eivol weekend, misschien iets te vol, maar ja, zolang het mooi weer is, willen we extra genieten van het buitenleven.

Indian summer

maandag 8 oktober 2007

Maandagochtend is het altijd zo stil in huis. In het weekend is het huis vol meisjesgegiechel, gezang, geruzie ook wel eens, en dan valt de stilte op maandagochtend, als iedereen weer het huis uit is, extra op. Geen nood, de wasmachine draait al, Chris Rea weerklinkt op de achtergrond, en het is weer eens hoog tijd om te bloggen...

Vorige week kwam Nathalie met 3 A's naar huis, haar hard werken 's avonds (samen met (meestal) mama of papa) om haar taalachterstand in te lopen, begint duidelijk vruchten af te werpen. Het is al zwaar geweest voor haar, maar ze is bijzonder dapper en ze gaat met rasse schreden vooruit. Ik denk dat we op dat vlak het ergste gehad hebben. De avonden zijn strikt getimed, vermits Nathalie vaak maar 1 uur tijd heeft tussen het thuiskomen en haar sportactiviteiten. Dus huiswerk, avondeten/sport of sport/avondeten, en dan meestal bedtijd, vraagt een goed time management! Maandagavond is er turnen, dinsdag en donderdag voetbal, woensdag vioolles, vrijdag tennisles. Druk programma enerzijds, anderzijds doen die activiteiten haar veel deugd, ze leert er nieuwe vriendjes kennen, en ze kan zich er echt in uitleven. Evelien doet het ook heel goed op school, ondanks de mindere aandacht die we soms aan haar schenken (bezig met Nathalie). Ze heeft voorlopig minder nevenactiviteiten, enkel tennis en viool, wat voor haar de avonden wat rustiger maakt.

Stefanie amuseert zich op school, ze begint stilaan Engels te praten, vertelde Miss Stephanie (haar juf) ons. Vermits volle dagen voor haar wat te zwaar waren, haal ik haar elke middag op na haar lunch (12h30). De laatste 2 weken weigert ze koppig haar middagdutje, hoewel ik vaak zie dat ze wel moe is, binnenkort maar weer eens proberen met volledige dagen...

Vrijdag was er op haar school 'Fall clean up', dit is een van de activiteiten waarin de school de ouders betrekt, ouders komen de school een uurtje of een paar uur helpen om de schoolomgeving op te kuisen voor de winter: bladeren bijeenvegen, onkruid wieden, laaghangende takken verwijderen, speeltuigen afwassen,.... Het leuke is dat je als ouder kan gaan op het moment dat ook je kleuter meehelpt bij het opruimen. De klas van Stefanie was aan de beurt van 9 tot 10 h, ik ben gaan helpen tussen 9h en 10h30, ik heb samen met haar het eerste uur gewerkt, samen bladeren geveegd en opgeraapt, paadjes schoongeveegd,... Zij vond dat super!

Van 11 tot 12 wilden Eric en ik gaan tennissen, maar alle terreinen waren volzet (we hadden niets gereserveerd) dan maar om kwart voor 12 gaan eten bij d'Alessandros, een Italiaan, met een mooi terras, zowat het enige restaurant met een buitenterras in Midland, en zin in een terrasje hadden we wel, het was immers zo een 25 graden C en zonnig...

's Avonds zijn we dan wel nog een uurtje gaan tennissen, tijdens de tennisles van Evelien en Nathalie, en een beetje erna, samen met hen. Ze beginnen er stilaan iets van te bakken.

Zaterdag was er groepsles viool voor Evelien en Nathalie en voetbalmatch voor Nathalie om 12 uur. Evelien heeft voor het eerst geskyped met een schoolvriendinnetje uit Belgie, zo 'n anderhalf uur aan een stuk... Verder hebben we geskyped met Frans en Yvonne, de buren van oma en opa, die voor de gelegenheid post hadden gevat voor opa's computer. Fantastisch toch, he, technologie... Nathalie kwam binnen tijdens het skypen, zo rood als een tomaat, ze had de winnende goal gemaakt in de laatste 20 seconden van de wedstrijd, 4-3 was het geworden, ze was door het dolle heen.

Zaterdagnamiddag was heet.Vermits de stad dit weekend 'Be a tourist in your own town' had georganiseerd, beslisten we de 'Dow gardens' te bezoeken, die voor de gelegenheid gratis te bezoeken waren. We waren beslist niet de enigen, maar waarom kwamen zoveel jonge meisjes in avondkledij het park binnen? En waarom hebben al die familieleden een kaki T-shirt en een jeans aan??? Het zou ons snel duidelijk worden toen we her en der in het park professionele en andere fotografen het familiekiekje van het jaar probeerden te schieten, of de schoonheid van de jongedame probeerder te vereeuwigen. Dat van die jongedames zou nog een verhelderend staartje krijgen. Toen we even later thuis kwamen, bleken zich bij onze overburen, een 10-tal 14-, 15-jarigen te verzamelen voor hun 'Home coming party', blijkbaar een feestje met eten en fuiven, ter gelegenheid van de start van hun hoger middelbaar. De meisjes, opgewonden giechelend, uitgedost in gedecolleteerde, zijdeachtige, klassieke avondkledij, het haar in de plooi, er was 1 jongen bij, de chaperon (?). Na een groepsfoto voor het huis door de aanwezige, even zenuwachtige vaders en moeders, vertrok de groep richting restaurant. De ouders bleven nog een half uur napraten, nog duidelijk onder de indruk van het gebeuren.

Is Evelien binnen 4 jaar echt ook 14 jaar??? Nu begint er hier een zenuwachtig te worden...

's Avonds waren we uitgenodigd bij Caroline en Loic (Fransen, vertrekken met kerstmis terug naar Frankrijk, Caroline is momenteel de Franse juf in Montessori, Loic werkt bij Dow Corning), samen met Faye en Dan (Dow Corning) en een ander Engels koppel (Dow Chemical). Het was een supergezellige avond, met lekkere wijnen, zalige aperitiefhapjes en een heerlijke paella, en vooral, lekker veel tijd om rustig te genieten en te babbelen, iets wat in een Amerikaans restaurant zo goed als onbestaande is.

Weer een tof weekend

Het laatste weekend van september was druk, maar supertof, ditmaal een bijdrage van de papa:

Zaterdag begon met vioolsamensspel voor Evelien en Nathalie, waar ze samen met de fiets naar toe reden. Tegelijkerijd ging ik snel naar Meijers om er de nodige inkopen te doen. Om 10u30 naar "the soccer field", een verzameling van een twintagtal voetbalvelden, ja in de States is alles echt groter, waar Nathalieke haar inmiddels al vierde voetbalwedstrijd van het herfstsezoen speelde. Haar "Hurricanes" verloren met 2-1 en hebben nu 6/12. Nathalie maakt indruk maar haar loopvermogen en pit, voetbaltechnisch is het nog wat minder maar in de vorige wedstrijden scoorde ze toch al 3 keer!

Isabel had grote plannen voor de namiddag en we trokken naar Birch Run, een "Outlet Mall" op 45' ten zuiden van Midland. We kochten er winterkleren voor de kinderen, hopelijk bestand tegen de temperaturen die we binnen enkele maanden mogen verwachten. We leerden weer eens hoeveel goedkoper het hier is, een superdikke winterjas voor Nathalie was minder dan €50, speciale "snowboots", bestand tot -40 C, kosten €25 en ik kocht ook een Levis 505 voor €20... We waren pas terug rond 20u30, net op tijd om de jeugd in bed te krijgen en nog een filmpje mee te pikken!

Zondag begon goed, we kregen onze Hifi aan de praat met de spanningsomvormer die we via het internet kochten. Het was lang geleden dat France Gall nog zo door het huis schalde! Ik spendeerde ook een klein uur met Nathalie, om haar toets (quiz zeggen ze hier) over de Grote Meren voor te bereiden. Haar engels is er al erg op vooruitgegaan, super!

In de namiddag besloten we om van het goeie weer te genieten (24 graden, zon) en trokken naar het Chippewa Nature Center voor een wandeling Hier trokken we ook de foto die je bij deze blog ziet. Dit natuurpark is maar 20 minuutjes rijden en het is zeker de moeite waard. Om vijf uur waren we terug want ik had afgesproken om te tenissen met enkel collega's. We speelden dubbel en na 5 sets en 2 uur spelen was ik morsdood. Het is tof om terug te tenissen en zeker ook goed voor mijn gezondheid!

Nu is het tijd om de zware week die komt voor te bereiden. Werkdagen beginnen hier vroeg, ten laatste om 7u30 en meestal vroeger. Ook 's avonds is er veel werk met het huiswerk van de kinderen (waar Isabel zich meestal over ontfermd) en al hun activiteiten.

Tot de volgende keer!