Paasmaandag: uitkijken naar ...Martinique

Paasmaandag, geen verlof hier, dus Eric en de kinderen zijn het huis uit. We hebben het dit paasweekend rustig gehouden, veel quality-family-time, het was heel leuk. Vanmorgen ben ik voor de tweede keer hier naar een yin-yang yogaklas gegaan. Het heeft weer deugd gedaan. De combinatie van het 'spieren verstevigen en soepelheid verbeteren' enerzijds en het 'ontspannende, tot jezelf komen, herbronnen' anderzijds maakt yoga voor mij een uiterst waardevolle bezigheid.

Na yoga snel nog even naar de winkel, brood halen. Ook op zoek naar een stick of iets dergelijks om muggen op afstand te houden. Voorlopig niet gevonden wat ik zocht, ik hou nogal van natuurlijke middeltjes, met citronella bijvoorbeeld, zeker voor de kinderen, en dat hadden ze niet. Geen nood, ik probeer later op de week nog wel eens in een paar andere winkels.

Voor Midland hebben we die antimuggenmelk voorlopig niet nodig, maar volgende week is er 'spring break' en we hebben ons een weekje Caraïben geboekt, meerbepaald Martinique. Daar heb ik eerlijk gezegd deze lange winter al meermaals naar uitgekeken. In België heeft het blijkbaar op pasen gesneeuwd, de koudste pasen sinds 1975! Wel, hier heeft het gisteravond ook gesneeuwd. Het enige verschil is dat het hier al sinds begin december om de paar dagen sneeuwt... Toch zijn er signalen dat er toch stilaan lente in de lucht hangt: de zon geeft al wat meer warmte, waardoor de temperaturen overdag toch stilaan boven het vriespunt uitkomen (vanochtend was het dan wel weer -10°C), voorjaarsbloemetjes beginnen hun kopjes door het ondertussen dunne laagje sneeuw te steken (inderdaad, nu pas), er weerklinkt vogelgezang, de eerste insecten zijn gesignaleerd,...

Toch zal het nog zowat een maand duren eer het echt wat warmer al worden, maar dan zijn we ook vertrokken voor een mooie warme stabiele zomer, met veel zon en temperaturen tussen 20 en 30 °C. Wij besloten niet zo lang te wachten en de 'spring break' aan te wenden om de zon op te zoeken. Dat moet in Martinique wel lukken. Ik keek zonet op weather.com en daar voorspellen ze voor de volgende 10 dagen overdag 27 en 's nachts niet minder dan 23 °C. Vandaag nog een paar 'wasmachines draaien', nog wat strijken, zomerkleren bovenhalen, zien of die van de kinderen nog passen, ...

Vrijdag komt een collega van Eric dan voor een eerste Franse les... Ook daar moet ik nog wat voor voorbereiden, op zoek gaan naar wat materiaal (internet, boekhandel,...). Deze collega is Braziliaan, maar heeft Franse roots. Zijn grootmoeder is van Carcassonne (prachtig middeleeuws stadje trouwens, in de 'pays cathare' in Languedoc-Roussillon). Enfin, hij gaat eind dit jaar naar een familiereünie in Carcassonne en hij wil tegen dan Frans kunnen spreken. Hoe hoog hij de lat wil leggen, verneem ik vrijdag in ons 'verkennend gesprek'. Dus vrijdag: doelstellingen en verwachte resultaten bepalen, methodiek afspreken, ... Ik heb nog werk voor de boeg...

Paashaas gebakken

Zaterdagavond, een stukje door Nathalie:

deze avond wanneer ik aan het paardrijden was en gaan voetballen, heeft mama (Isabel) iets lekkers gemaakt. Ze heeft een paashaas, een bloem, een paaslam en een sandwich gemaakt. Op deze foto zie je als eerste de paashaas en daarachter zie je de bloem, de sandwich en het paaslammetje. Dan heeft ze het in de oven gezet.

Wij roken de lekkere geur, het waren de broden. Stefanie en ik hebben al de sandwich opgegeten.

Klaar voor Pasen

Geen echte paasvakantie voor de kinderen, enkel 2 dagen verlof, nl. op Witte Donderdag en Goede Vrijdag.

Hier een stukje door Evelien:
Maar de kinderen vervelen zich niet!
Samen eitjes schilderen, dat doen ze graag.
Nathalie en mijn klassieke stijlen,
en Stefanie... heel veel kleuren, maar heel uniek!
Mama en papa vinden het leuk om te kijken.
Eitjes, maar zou de paashaas wel komen in Amerika,
dat weten we nog niet zeker, maar we hopen op het beste.
Duimen naar omhoog! Na het eitjes schilderen kwam de 'Paasboom' versieren, ik dacht dat het eerder een tak was (Psss, niet tegen mama zeggen, he!). We hadden heel veel kleine paashaasjes, kippetjes... en mooie eitjes, maar we hebben ze er allemaal aan kunnen hangen, met veel geluk!

Girls' night out

Vorig weekend kreeg ik een telefoontje van een Franse vriendin uit de International Womensclub: of ik geen zin had om dinsdagavond met de 'French club' een avondje op stap te gaan. De 'French club' is de verzameling van Franstalige dames uit de IWC (International Womensclub). Natuurlijk had ik daar zin in. Afspraak in Bennigan's, een Irish style pub, om 19h30, een typisch 'Frans uur' om op restaurant te gaan. Niet voor de Amerikanen, een avondje restaurant voor hen start meestal rond 18h en is voor 20h gedaan. Met 9 waren we: 6 Françaises, 1 Waalse en 2 Vlamingen. We bestelden iets om te drinken en al gauw zat de sfeer er goed in. De ober, gewoon om alles snel te laten vooruitgaan, moest tot 3 keer terugkeren eer iedereen, tussen het babbelen door, haar keuze had gemaakt. Hij begreep duidelijk niet waarom wij niet snel wilden eten, zoals 'normale' mensen.
Twee van de Françaises hadden nieuws: zij verlaten de US in juni. De ene reloceert naar Zwitserland, de ander keert terug naar Frankrijk. Van vrouwen die hier al langer wonen, hoor ik dat dit een van de moeilijkste dingen is. Je reloceert naar de US, laat een leven achter in Europa, familie, vriendenkring. Je probeert hier opnieuw je leven uit te bouwen, een nieuwe vriendenkring op te bouwen. Dat kan onder andere via de IWC. Veel vrouwen zitten hier in een soortgelijke situatie: ze hebben vaak hun eigen carrière aan de kant gezet om hun echtgenoot te volgen, er zijn kinderen die zich moeten aanpassen aan de nieuwe school en de taal. Via de IWC vinden vrouwen een klankbord bij elkaar, helpen elkaar waar mogelijk met goede raad of met praktische zaken. Op bijeenkomsten ('coffee', 'monthly meeting',...) wordt altijd veel afgelachen, frustraties en bezorgdheden worden 'in perspective' geplaatst, tips worden uitgewisseld,... Vaak ontstaan op die manier hechte vriendschappen. Als je dan als 'expat' weer een van je vriendinnen ziet vertrekken, doet dat zeer. Zo nu ook met An (Vlaamse) en Emmanuelle (Franse). Zij zijn hier op hetzelfde moment aangekomen, nu een 3-tal jaar geleden. Zij zijn goede vriendinnen geworden en nu gaat 1 van hen terug naar Europa. Ze zullen elkaar zeker missen.
De meeste expats komen naar hier op een '3-5 jaar assignment'. Dat is theorie, sommigen gaan vroeger terug, of worden plots naar bijvoorbeeld China gestuurd, anderen blijven 7 jaar of nog anderen keren niet meer terug. Velen zijn hier ook al voor een 2de of 3de relocatie, met tussenperioden in hun thuisland of een ander land. Iemand zei: 'Je moet altijd klaar zijn om je koffers te pakken'. Met die gedachten in het achterhoofd werd de rekening betaald. Daarop vroeg de ober: 'How long are you in town for?' Waarop iedereen in lachen uitbarstte, en 'A couple of years' of 'I don't know' weerklonk. De arme man, die zeker nog nooit zoveel Franstaligen bijeen had gezien en dacht dat we toeristen waren, wist niet meer waar hij het had. Hij bleef veilig op een afstand kijken hoe we elkaar 2 afscheidskussen gaven, ook een memorabel event, want helemaal niet gebruikelijk in de US, en was blij, denk ik, toen we, eindelijk, om 22h30, het etablissement verlieten. Wij hadden ons alleszins geamuseerd.

Belgische meisjes haalden goud en brons

Het is alweer maandagochtend. Radio Donna weerklinkt via de extra luidsprekers die ik onlangs aan mijn pc-tje bevestigde. Prima kwaliteit trouwens, en dit voor zo een 45 $. Ik beluister momenteel via 'net gemist' het maandagochtendprogramma van Donna, kwestie van op de hoogte te blijven van wat reilt en zeilt in ons vaderlandje.
Voor de kinderen was het een superweekend! Zaterdag verliep zoals andere zaterdagen, dus eerst naar de vioolles en notenleer. In de namiddag paardrijden voor Evelien en Nathalie.

Zondag was er een tennistornooi georganiseerd door hun tennislerares. Er waren een 40-tal kinderen ingeschreven. Er werd gespeeld tot 10 punten, dus korte matchkes. Nathalie speelde er 5 en ze won ze allemaal. Evelien speelde er 4 en won ze ook allemaal. Slechts 1 ervan was echt spannend, die eindigde met 11-9, en daar heeft ze echt voor moeten vechten, heel mooi om te zien. Toen was het punten tellen, want er werd ook rekening gehouden met het aantal punten verschil waarmee de wedstrijden gewonnen waren. Zo eindigde Nathalie op de derde plaats bij de 'tot 8-jarigen' en Evelien kaapte de eerste prijs weg bij de 'tot 10-jarigen'. Ze waren beide in de wolken en werden door ons op een welverdiend ijsje getracteerd.
Eigenlijk is het ongelooflijk over welke fantastische tennisinfrastructuur we hier op wandelafstand beschikken. De kinderen hadden 1 van de 3 vleugels met 6 terreinen ter beschikking voor het tornooi. Bovendien zijn er ook 18 buitenterreinen, die gaan weer open vanaf april. Als je lid bent van de tennisclub, kun je zonder reservatie op gelijk welk moment op de buitenterreinen gaan spelen. Ik kijk er al naar uit om weer buiten te kunnen spelen.

Dit alles doet me terugdenken aan mijn jeugd, ik had het geluk om tussen mijn 13 en 17 elk jaar een tenniskamp te doen, en tussendoor speelde ik af en toe op 1 van de 2 tennisterreinen die onze lokale tennisclub rijk was: buitenterreinen waren het, binnenterreinen waren er niet ... Geef toe, wat is er zaliger dan als tiener op een mooie zomerdag je tennisracket over je schouder te gooien, op je fiets te springen en samen met een vriend of vriendin een partijtje te gaan tennissen...?

Dooi

Haast niet te geloven, maar deze week is het beginnen opwarmen, tot warempel 3 graden overdag en op het einde van de week wordt het zelfs 8 graden. ‘s Nachts is het nog steeds -5 tot -8 graden, maar desondanks zien we voor het eerst sinds 1 Dec (>100 dagen!) weer de kleur van .gras doorheen de witte plekken verschijnen, en de kinderen speelden vorig weekend, bij zonneschijn en -3 graden, buiten alsof het midden in de zomer was. Hallelujah!

De winter begint inderdaad lang te duren nu en we hebben er genoeg van. We zijn volop uitstappen aan het plannen en hebben op het einde van de goeie week een lang weekend, van witte donderdag tot en met paaszondag. Een ideale gelegenheid om misschien enkele dagen iets meer zuidwaarts te trekken, bv. naar Cincinnati (4 uur rijden) of naar Louisville (6 uur rijden). Als het echt goed weer is trekken we misschien wel noordwaarts naar de Niagarawatervallen en Toronto, maar misschien is dat toch eerder voor de meimaand.

Deze week was Stefanieke “restaurant” aan het spelen met het buurjongetje Alex en het viel ons op dat haar Engels nu bijna even goed is als haar Nederlands, ze babbelde er lustig op los en is zowel qua grammatica als qua woordenschat mee met haar Engelstalige leeftijdsgenootjes! Wat leren kinderen toch snel… en wat leren wij in vergelijking toch traag!

Gisteren mochten we ook ervaren dat onze kinderen de Amerikaanse spirit te pakken hebben, ze slaagden erin om mama doen pannekoeken te bakken, met zeer geringe hulp van hunnentwegen, waarna ze die gingen verkopen aan te buren, waarbij de helft voor een goed doel was (na aandringen van mama en papa) en de helft voor eigen spaarpot…ze verzamelden meer dan $20…
En nu op naar een schitterende lente en zomer!