Niagara Falls

We konden allemaal wel een paar dagen ontspanning gebruiken. Vooral Eric was door al dat reizen van de laatste weken stilaan aan het einde van zijn Latijn. Het 'Memorial day'-weekend, een lang weekend van 4 dagen, leek ons dan ook ideaal om er eens op uit te trekken. We kozen 'Niagara Falls' als bestemming. Donderdagavond na school vertrokken, halverwege net voor de grens met Canada overnacht, vrijdagochtend de tocht voortgezet, zodat we nog voor de middag aan de watervallen stonden. Eigenlijk heb je 2 watervallen, de eerste heet de 'American Falls', de tweede ligt een klein eindje verder en is spectaculairder, dit zijn de 'Horseshoe Falls' die zoals het woord zegt in de vorm van een reusachtig hoefijzer ligt. Het water stort met een enorme kracht en een groot debiet naar beneden, waardoor na het raken van het wateroppervlak een wolk van waterdruppels ontstaat, die je van ver waarneemt en die meer dan dubbel zo hoog komt als de watervallen zelf. De watervallen zijn het mooist om te bekijken langs de Canadese kant, die de lage kant is, alhoewel het voor mij wel wat tegenviel hoe dicht de grote hotelgebouwen bij de watervallen zijn gebouwd. Ik probeer me dan in te beelden hoe de eerste ontdekkers deze waterval zouden ervaren hebben: een ongelofelijk natuurfenomeen, maar dan wel temidden een ongerept landschap.
We staken te voet de brug over naar de overkant van de rivier (Amerikaans grondgebied), waar we de boot namen, de 'Maid of the Mist', voor een spectaculaire tocht, die ons langs de 'American Falls' voer, en verder naar de 'Horseshoe Falls', waar de boot tot vlak aan de watervallen voer. Resultaat was een adembenemend zicht en ... iedereen werd serieus natgespat door het opspattend water. Geen nood, we hadden allemaal regenvestjes gekregen bij vertrek. Een unieke belevenis was dat! Voor Stefanie werd het allemaal iets te machtig, die voelde zich niet op haar gemak.
Onze B&B hadden we uitgekozen in Niagara-on-the-Lake, zo een 10' rijden van de Niagara Falls. Niagara-on-the-Lake is een pittoresk 19de eeuws dorp, gelegen aan Lake Ontario. Er wachtte ons een hartelijk ontvangst door onze gastvrouw, die de volgende dagen een echte spraakwaterval bleek te zijn. Er waren nog 2 andere koppels te gast. Wij hadden een volledige verdieping voor ons gezin alleen, een suite met 3 slaapkamers en 2 badkamers en een living. Veel ruimte, een heel Engels aandoend interieur met bloemetjesbehang en dito spreien, veel pluche beren, allerhande prullaria, ouderwets romantisch. 's Anderendaags genoten we van een lekker ontbijt: de kinderen hadden 'Belgian Waffles', Eric en ik gingen voor de 'blueberry pancakes'. Daarna ging het richting 'butterfly conservatory', een grote serre waarin honderen tropische vlinders rondfladderden en waar je gewoon kon tussen wandelen. Een belevenis, vooral voor de kinderen. Later die dag gingen we nog naar een botanische tuin en naar Niagara-on-the-Lake. Zondag gingen we naar 'Marineland', een combinatie van een dolfinarium en een pretpark. We zagen shows met dolfijnen en zeeleeuwen, er waren ook orka's (killer whales) en
baluga walvissen. In het pretpark waren er zowel attracties voor de allerkleinsten als voor de iets groteren, waardoor alle 3 de kinderen hun ding konden doen. Het was geleden van voor we naar de States kwamen dat we nog naar een pretpark waren geweest, dus het werd Genieten met een grote G. Zondagavond na het dagje pretpark zijn we dan nog naar huis gereden, wat een wijze beslissing was volgens de douanier aan de Canadees-Amerikaanse grens, waar we die avond zo goed als niet moesten aanschuiven. 'Kom je hier morgen', zei hij, 'de laatste dag van het lang weekend, dan mag je rekenen op een wachttijd van 3h!'
Zo kwam het dat we de laatste dag van ons lang weekend thuis konden ontspannen, we maakten een fietstocht van een paar uur onder een stralende zon en 27°C...

Na Europa ... Japan

Dit stukje schrijf ik vanop een hotelkamer in Port Huron, dit is 2 uur rijden van Midland en net voor de grens met Canada.
Na 12 dagen Europa was Eric 2 dagen thuis, vrijdag en zaterdag. Vrijdag was er de opening van een nieuwe 'solar application centre' in Freeland, waarvoor Eric gastheer was. Heel veel lokale pers was er, dus dat betekende heel de dag door speeches en interviews geven, best vermoeiend, neem ik aan. Op het avondnieuws van verschillende zenders werden stukjes interview uitgezonden - we hebben er door omstandigheden zelf niets van gezien. Deze week werd ik dan ook verschillende keren aangesproken over Eric's tv-optreden. Iedereen bleek het gezien te hebben. De vader van onze 'huisbaas' heeft ons zelfs een dvd-tje bezorgd met de TV-fragmenten erop. Een heel sympathieke man is het, Jim. Wij wonen in het huis van zijn dochter en schoonzoon, die momenteel 'expats' zijn in Shanghai.
Terwijl Eric zijn interviews weggaf, was ik op 'fieldtrip' met het 4de leerjaar, samen met Nathalie dus. De trip ging naar Lansing, de administratieve hoofdstad van Michigan, waar we de administratieve gebouwen (state congress, senate) en het 'historical museum' bezochten. Interessant, Nathalie heeft wel 130 foto's genomen!
Het weekend is rustig verlopen, er was er een die wel wat rust kon gebruiken na al die reizen en met weer een trip in het vooruitzicht! Jawel, vorige maandag heb ik Eric alweer naar de luchthaven gebracht, ditmaal voor een vlucht naar Japan. Dus weer een werkweek alleen met de kinderen, en dat terwijl er net veel activiteiten op ons programma stonden. Maandag gingen we dan maar met zijn vieren naar een info-avond was op Evelien's middle school, waar ze vanaf september school loopt. Dinsdagavond weer met zijn vieren naar een schoolpicknick georganiseerd door de Montessorischool (Stefanieke). Woensdagavond moesten we eigenlijk samen naar een receptie, dat heb ik dan maar afgezegd.
Vandaag, donderdag, was er opendeur voor de 'language programs' in Montessori, een gelegenheid voor de ouders om een Franse les bij te wonen. Vooral de ouders van de kinderen van de 'extended kindergarden' (6-jarigen) waren erg onder de indruk. Met hen had ik al heel goed kunnen werken aan zinnen vormen, en zo maakten de kinderen tijdens de les vlot zinnen als ' Le chat joue avec le chien', waarna van veel ouders de monden openvielen en we iedere keer voor de ouders de vertaling moesten geven. Dat vonden de kinderen natuurlijk superamusant. Het was echt heel leuk om met deze groep kinderen te werken, de motivatie en het plezier in het leren van een taal heb ik door het jaar heen bij hen zien groeien.
Met de kleinere kinderen (3-6 jaar) ben ik niet tot aan het zinnen vormen geraakt, maar dat is niet erg. Bij hen is het eerder gebleven bij woorden aanleren: tot 10 tellen in het Frans, de kleuren benoemen, dierennamen,... Veel gewerkt met beelden, spelletjes, liedjes, ... al spelend leren, maar toch tegelijk een beetje 'drillen' en continu herhalen. Voor mij is het schooljaar na deze opendeur afgelopen, volgend schooljaar begint de Franse les weer in oktober.
Vanavond ben ik Eric gaan afhalen aan de luchthaven en 2 uur later zaten we alweer in de auto voor een rit van 2 uur, en hier zitten we dan, net voor de grens met Canada. De kinderen hebben namelijk een lang wekend ('Memorial Day weekend') en we zijn onderweg naar de 'Niagara Falls'. Morgenvroeg nog een kleine 3 uur rijden voor we ter bestemming zijn. Wordt vervolgd.

Moederdag ... alleen met de kinderen

Vrijdagavond werden er bloemetjes bezorgd door een plaatselijke bloemist. Zo zal onze papa toch een beetje aanwezig zijn dit moederdagweekend...
Zaterdag waren er toevallig geen voetbalmatchen en zelfs geen vioolklas, dus enkel paardrijden voor de 2 oudste en zwemles voor Stefanie, dus dat was mooi meegenomen.
Zaterdagavond vroeg Nathalie wanneer ik wilde ontbijten op zondag... Zouden ze, nu ze geen hulp van papa hebben om moederdag te vieren, zelf wat op het getouw zetten?
Zondagochtend was er voor 7h al gestommel in huis. Ik draaide me nog eens om... Rond 8h kwamen mijn 3 dochters de slaapkamer binnen, met ontbijt op bed: een vers geplukte ruiker bloemen, verse koffie, druiven, brood met boter en honing, speculoos, heel ontroerend... Op school hadden ze een mooie kaart gemaakt, er waren kaartjes gemaakt met opdrachtjes, ik mocht er 1 uit kiezen. Evelien zou pannekoeken bakken, Nathalie zou voor Stefanieke zorgen...
Evelien en Nathalie hebben extra hun best gedaan om me te helpen (tafel dekken, vaatwasmachine in- en uitladen,...).
In tegenstelling tot België, waar het nog steeds zomert (28 °C!), is het hier een regendag, dus geen weer voor een uitstap of een wandeltocht. We beslissen een paar uur te gaan shoppen in 'Birch Run', een outlet mall op 45' rijden. De 2 oudste zijn op een leeftijd gekomen dat ze het leuk vinden om af en toe eens te gaan shoppen, iets waar onze papa een hekel aan heeft, dus dit was het ideale moment om eens onder 'vrouwen' erheen te gaan.
Terug thuis gekomen heeft Evelien, met de hulp van mama, pannekoeken gebakken. Het was een unieke moederdag, anders dan andere, en daarom eentje om te onthouden.
Het mooie was ook dat Eric, doordat hij in België was, mijn mama een ruiker bloemen is kunnen gaan brengen en ook zijn eigen moeder kon verblijden met een bezoek en een bloemetje. Zo was het voor 3 moeders een geslaagde dag...

Eric toch niet thuis voor het weekend

Een telefoontje op donderdagmorgen: Eric, die ons liet weten dat hij zaterdag toch niet naar huis zou komen. Er waren in de week die komt nog een paar vergaderingen bij gekomen waar hij moest bij zijn. Hij zou moeten blijven tot woensdag. Hij is nog niet lang in een nieuwe job, en blijkbaar is de raad van bestuur weer eens van gedacht veranderd wat de inpassing van zijn business in de organisatie betreft. Hierdoor moet hij plots aan een aantal vergaderingen deelnemen, die oorspronkelijk niet op zijn agenda stonden. Gelukkig zijn we, zowel de kinderen als ik, gewoon aan het feit dat we regelmatig met zijn vieren alleen thuis zijn, en hebben we een ingebouwde flexibiliteit om onze dagen te organiseren en te reorganiseren in functie van onverwachte/gewijzigde situaties. Eric is momenteel voor de 6de keer op een internationale missie (dit wil zeggen dat hij voor minstens een week weg is) sinds we in augustus vorig jaar naar Midland verhuisd zijn.
Met de trips die momenteel al gepland zijn tussen nu en augustus, zal Eric komen aan 9 internationale trips dit jaar, sinds de relocatie in augustus vorig jaar. Daar is wel de 'homeleave' bijgeteld. Dit zijn er minder dan toen we nog in België woonden, maar ik vind het toch nog genoeg. Het laatste jaar in België waren we aan 12 businesstrips gekomen (Eric was 50% van zijn werkdagen in het buitenland, en dan zwijgen we nog over de weekends), en toen werkte ik (meer dan) fulltime. Ik kan je verzekeren dat dat zonder overdrijven zwaar was! Gelukkig ben ik nogal een taaie, en ga ik geen uitdaging uit de weg, maar het feit dat ik hier toch naar een lagere versnelling ben kunnen terugschakelen, is voor mij op dit moment ideaal. Hoe het verder evolueert, en of ik me goed in mijn vel zal blijven voelen, is moeilijk in te schatten. Een positieve ingesteldheid, iets wat we beiden hebben (Eric nog meer dan ik), altijd proberen van elke situatie het beste te maken, helpt ons natuurlijk wel.
Ondertussen weer onzeker over wanneer Eric naar huis komt. Ik krijg automatisch van het reisbureau een copie van zijn reisschema's. Ik kreeg vanmorgen zijn reisschema voor deze week, dat vermeldde dat hij op donderdag naar huis zou komen, met een commerciële vlucht. Zaterdag vertelde hij mij dat hij woensdag naar huis zou komen met de 'corporate jet'... Ik zal mij er maar al op instellen dat ik het grootste deel van de week er nog alleen zal voor staan.

Midland herleeft na lange winter!

Een compleet ander leven is het, nu de winter op een paar weken tijd plaats gemaakt heeft voor lente, met veel zon, blauwe lucht en temperaturen die zomers aandoen. Blijkbaar is het in ons thuisland België deze week ook aan het zomeren. Dit is de periode van het jaar dat het weer hier en in België redelijk vergelijkbaar is.

Dat de lente in het land is, is onder andere te zien aan de 'garage sales' die overal gehouden worden. Een vriendinnetje van Nathalie hield een 'garage sale' op zaterdag. In een straal van 500m waren nog 5 andere 'garage sales'! Het was mooi weer, dus namen we onze fiets en reden er heen. We kochten er een mp3-speler voor 3$ en een 'speelkeukentje', ttz een frigo en oven voor de kinderen (voor 7$). Dat was een schot in de roos. Het keukentje werd op zondag zelfs verhuisd naar het speelhuisje achter in de tuin. Er werd restaurantje gespeeld, het was een plezier om de kinderen alle 3 samen zich zo te zien amuseren.

Eric heeft zaterdag het vliegtuig genomen richting Duitsland, en later deze week staat België op het programma. We verwachten hem terug volgende zaterdagavond. Dus werd het een zaterdagavond alleen. Ik zag 'Truth or dare' (1991), een film/documentaire, waarin Madonna wordt gevolgd tijdens haar concerttour 'Blond Ambition' in 1990. Het interesseerde me wel, wetende dat Madonna afkomstig is van Michigan, namelijk van Bay City, een half uurtje hier vandaan. Michigan is een zeer conservatieve staat, met heel veel kerken, bijzonder veel kerkgangers, waar ouders zeer beschermend zijn in de opvoeding van hun kinderen. Madonna komt uit zo een typisch gezin met zeer gelovige ouders. De film speelt in de periode waarin nogal wat heisa was rond 'Like a prayer', waarin in de clip Madonna het aanpapt met een zwarte heilige en waarin kruisen worden in brand gestoken. In Toronto werd door de politie gedreigd haar na haar concert te zullen arresteren voor obsceniteiten. Ze weigerde haar acts te wijzigen, maar het bleef uiteindelijk bij dreigen, de arrestatie bleef uit. Daarna zou ze optreden in Detroit (Michigan). Je ziet hoe ze nerveus is voor dat optreden, want, hoewel ze naar eigen zeggen altijd bewust heeft willen provoceren, is ze bang voor de reactie van de mensen uit haar eigen streek.

Na een aantal maanden observatiewerk denk ik stilaan iets te begrijpen van de gewoonten en denkpatronen van de Amerikanen van Michigan. Toch zijn er nog geregeld van die 'Euhhhh.....'-momenten, waarbij ik iets heb van: 'ik zat erbij en ik keek ernaar....'. Zo ging ik zaterdag met Stefanie mee naar haar eerste zwemles, een halfuurtje, dus ik bleef aan de rand van het zwembad toekijken. Al snel viel mijn oog op het feit dat een aantal jongens (wel iets zwaardere jongens) met een T-shirt aan zwommen. Misschien voelen ze zich comfortabeler als hun 'iets' te dik buikje niet te zichtbaar is...? Even later zie ik een meisje van een jaar of 15 met een nat badpak met daarover een NAT badkleedje (jurkje in zelfde materie als het badpak, tot aan haar knieen), ze was duidelijk met dat jurkje in het water geweest. Zij had geen overgewicht, waar diende dat nu toe...? Er waren ook een aantal moeders met kinderen in het zwembad. Ook hier een paar T-shirts boven de bikini en overdreven 'zedige' bikini's. Je zou het ze niet aangeven, als je vanover de oceaan naar 'de Amerikanen' kijkt, maar hier in Michigan zijn ze toch wel heel preuts, althans dit is mijn observatie na mijn zwembadbezoek. Misschien wordt het mij allemaal duidelijker als ik hier wat langer ben. Ik hou je op de hoogte.