Eric ontmoet McCain

Vrijdagavond een telefoontje. Of Eric zaterdag naar het werk kon voor een voorbereiding van een bezoek van McCain, dat misschien zou doorgaan op dinsdag.
Dow Corning had eerder naar beide presidentskandidaten een uitnodiging gestuurd om met hen te kunnen praten over het belang van de investering in zonneënergie voor de Amerikaanse economie. McCain was de eerste om te reageren. Nu moet je weten dat Michigan een van de 'swingstates' is, waar er een nek-aan-nekrace is tussen beide presidentskandidaten, dus beiden besteden aan deze staat veel aandacht. Er zijn ook heel wat economische problemen in Michigan door de slabakkende auto-industrie (Detroit), er is dus nood aan het scheppen van nieuwe banen.
Dow Corning heeft in het laatste jaar een baanbrekende technologie ontwikkeld, van piloot naar industriële schaal gebracht, die toelaat zonnepanelen te produceren op een bijzonder efficiënte en snelle manier, wat resulteert in een lagere kost per Watt geproduceerde energie. Klanten zijn enthoesiast en grote contracten zijn momenteel in bespreking.
Zaterdag moest Eric dus naar het werk voor een screening door de FBI, voor de bespreking van het bezoekscenario, ... McCain zou de site van Freeland bezoeken. Die is opgestart in mei dit jaar, het is een onderzoeks- en ontwikkelingsfaciliteit, waar 25 onderzoekers werken die bijvoorbeeld via testen de veroudering van zonnepanelen simuleren onder invloed van diverse weersomstandigheden.
Maandag dan een heel circus ter voorbereiding van het bezoek: de hele site werd omgetoverd tot een Hollywoodstudio, met professionele belichting, die ervoor moest zorgen dat McCain er gezond en vitaal uitziet, de bestaande TL-lampen bleken immers niet flatterend genoeg...
Dinsdag, voor het bezoek, dat gepland was voor de namiddag, opnieuw de FBI, zwarte geblindeerde wagens, afgeborstelde mannen in zwart kostuum, rode das en donkere zonnebril, en een volledige 'sweep-out' van het gebouw, met drugshonden en al.
Om 15h is McCain dan gearriveerd met zijn privéjet, voor een bezoek van 1,5h: rondleiding in het gebouw en een gesprek van 20' achter gesloten deuren met Stephanie Burns (CEO), Eric en nog een derde executive (public relations, denk ik). Blijkbaar was McCain goed voorbereid en heeft hij heel wat vragen gesteld. Na het bezoek en het gesprek heeft McCain natuurlijk nog gespeecht. Omwille van het 'hot topic' van de dag, nl het '$700 miljard bailout plan', dat de banken moet redden en moet vermijden dat de Amerikaanse economie bevriest, ging de speech voor een groot deel daarover.
's Avonds haalde het bezoek aan Michigan en Dow Corning de plaatselijke en (inter)nationale TV (CNN). Gisteren was het bezoek voorpaginanieuws in de plaatselijke krant. http://www.mlive.com/saginawnews/news/index.ssf/2008/09/mccain_tours_dow_corning_solar.html
Dat een Belg aan een presidentskandidaat het belang van hernieuwbare energie mag komen uitleggen... We zijn fier op hem!

Koffie, koffie en koffie...

Deze week was weer bijzonder goed gevuld dank zij de activiteiten van de IWC (International Womensclub). Zondagmiddag was er een barbecue georganiseerd door de Franstalige poot van de IWC. Dit ging door in Plymouth park, waar picknickplaatsen kunnen worden afgehuurd. Je beschikt dan over een grote grill, een grote overdekte pergola, voorzien van stoelen en tafels. Iedereen brengt een schotel mee om te delen en vlees om te grillen. Er is een nieuw Frans gezin, de echtgenoot is de bakker van een nieuw hotel in 'downtown Midland' (van de 'Dolce'-groep). Zeer goed nieuws, want in het hotel kan je ook elke dag vers brood, croissants of gebak gaan kopen, en daar zaten we hier allemaal op te wachten. Hij vertelde ons dat Amerikaanse bloem zodanig gemanipuleerd is dat er veel minder gluten in zitten dan in Europese bloem. Hij heeft dan ook lang moeten zoeken om bloem van goede kwaliteit te vinden, momenteel mengt hij voor zijn multigranenbrood 4 verschillende bloemsoorten om tot een Europese kwaliteit-brood te komen.
Op dinsdag organiseerde een buurvrouw een CABI-koffie, dat is zoiets als een tupperware-avond, maar dan voor dameskledij, gemaakt door de Amerikaanse ontwerpster Carol Anderson. Vermits hier zogoed als geen boetieks zijn, alleen grote ketens met grote ongezellige winkels, is dit wel eens een welkom shopping-alternatief.
Woensdag dan was er 'Nederlands koffie', ik kan je verzekeren dat er serieus wat afgekletst is na 2 maanden elkaar niet gezien te hebben. Na afloop zijn Ann (ook een Vlaamse) en ik wat gaan uitwaaien, een stevige wandeling van een goed uur in Plymouth park en omgeving. En of dat goed deed...: frisse lucht, een mooi zonnetje, goed gezelschap en beweging! Die extra energieboost kon ik wel gebruiken want het werd een superdrukke avond met 2 info-sessies in 2 verschillende scholen, voetbal voor Evelien en erna vioolles voor Nathalie en Evelien. Eric was voor 2 dagen in Washington, dus was de drukste avond van de week voor mij alleen.
Donderdagvoormiddag was er dan de 'welcome coffee' van de IWC, een jaarlijkse gewoonte om de nieuwe leden te verwelkomen. Enfin, veel mensen gezien deze week, en vooral veel te veel koffie gedronken...
Ondertussen is Eric druk in de weer op het werk. Na een bijzonder gevulde week in Valencia waren er deze week een aantal avondvergaderingen (wel van thuis, netmeetings) en woensdag en donderdag moest hij alweer naar Washington. Vanmiddag gaan we samen een uurtje tennissen, kwestie van toch een beetje te ontladen.
Met de 'solar industry' die hij sedert een 7-tal maanden leidt, heeft hij wel een bijzonder interessante kluif om zich in vast te bijten. De prognoses voor de komende jaren voor de groei van hernieuwbare energie zijn spectaculair, en het komt er op neer om snel door te dringen in deze markt en een voordeel van 'first mover' op te bouwen, dus er is geen tijd te verliezen. Er staat zoveel te gebeuren de komende maanden, inclusief lobbywerk bij de politici, dat het moeilijk is voor Eric om niet in 'overdrive' te gaan. Ik probeer dan toch af en toe eens op de rem te gaan staan, kwestie dat hij zichzelf niet voorbijloopt en de man met de hamer niet tegenkomt ... Dat is mijn grote zorg: 'Al dit reizen en harde werk, vreet dit niet te veel aan de gezondheid?' Het tempo verlaagt niet, integendeel, het verhoogt nog steeds ...

Barbecue in de straat

September is hier DE maand van de sociale contacten. Veel internationale collega's/vrienden zijn in de vakantie naar Europa, Azie of in Amerika zelf op vakantie geweest. Ondertussen is iedereen teruggekeerd en zijn er ook een aantal nieuw gearriveerden. In september worden dan ook naar gewoonte heel wat barbecues, picknicks en koffiekransjes georganiseerd.

Het eerste weekend van september was er een barbecue voor onze 'Court'. We wonen in een doodlopende straat met slechts 7 gezinnen, er zijn 2 nieuwe gezinnen geland deze vakantie: een Argentijnse familie met 2 kinderen (3 en 6 jaar) en een Amerikaans gezin met 2 kinderen (5 en 10 jaar) die vanuit Houston (Texas) verhuisd zijn. Dus werd er een barbecue georganiseerd, iedereen brengt een deel van het eten mee, onze buur had zijn grill warm, en er werd gegeten op de oprit van de buur. Heel ongedwongen en supergezellig is het geworden.

Het leuke aan zoveel kinderen in dezelfde straat is dat we kunnen carpoolen om de kleinsten naar de Montessorischool te brengen, de 'lagere school'-kinderen fietsen samen naar school, nu het nog mooi weer is. Evelien en Isobel gaan samen naar 'middle school', hier schakelen we de beide papa's in (als ze niet op zakenreis zijn tenminste), want de school begint al voor 8h. Elke avond na schooltijd en eventueel huiswerk spelen de kinderen samen in de straat en in de tuinen. Laat het mooi weer nog maar even aanhouden, dan is het leven mooi in 'Woodview Court'.

Vrouwen onder elkaar

Vrijdagavond 22h is het, we zijn een half uurtje geleden thuis gekomen van een barbecue, georganiseerd door de International Womensclub, gelegenheid om bij te praten met een aantal 'expat'-families. Bij onze thuiskomst troffen we papa Eric, die net was geland na een week Valencia (Spanje). De kinderen vlogen hem om de hals en wilden in sneltempo al hun ervaringen van hun eerste schoolweek kwijt. Eric deed zijn best om geïnteresseerd te luisteren, maar ik zag duidelijk hoe moe hij was. Dan maar voorzichtig de kinderen aangemaand een deel van hun verhaal voor morgen te houden... Ondertussen liggen de kinderen en hun papa in bed en brengt mama de avond maar weer eens alleen door.

Weet je, het is fijn om hier met andere vrouwen je ervaringen te kunnen delen, we zitten allemaal een beetje in dezelfde situatie. We kunnen ook op elkaar rekenen als het eens wat minder gaat. Zo helpen we (we = een aantal Vlaamse en Nederlandse vrouwen die hier in Midland wonen) een Vlaamse vriendin uit de nood die net bevallen is en door een moeilijke periode gaat. Ze is bevallen van een prachtige, superschattige zoon. Ik heb hem vanmiddag opgepast terwijl zij met een andere vriendin (Nederlandse) nog even naar het ziekenhuis moest. Toen ze dan weer terug was, nog even bijgekletst onder moeders. Voor haar is het haar eerste kindje, dus dan doet het altijd deugd om even aan een 'ervaren' (...) moeder wat raad te kunnen vragen. Toen ze net bevallen was, half juli, waren de meeste 'expat'-vriendinnen het land uit, op vakantie naar Europa of andere oorden, en bleef ze met haar vragen zitten... Het doet haar duidelijk deugd dat we allemaal terug zijn en dat wij allemaal niets liever willen dan haar helpen. Iedereen heeft familie en vrienden achtergelaten aan de andere kant van de oceaan, dat maakt de band onder vriendinnen hier sterker, we zijn een beetje surrogaatfamilie voor elkaar.

Mijmeringen: 'Do you remember...?'

Ik heb sinds gisterennamiddag een liedje in mijn hoofd, en ik krijg het er niet uit. Terwijl ik wat administratief werk aan het doen was, wat rekeningen betalen, mails beantwoorden, hoorde ik 'Kayleigh' (van Marillion) op de radio, dat start zo: 'Do you remember ... chalk hearts melting on a playground wall ... Do you remember dawn escapes from moon washed college halls ...' en dan verder, misschien herkenbaarder, mocht je er nog geen melodie kunnen aan koppelen 'By the way ... didn't I break your heart? Please excuse me, I never meant to break your heart ... So sorry, I never meant to break your heart ..... But you broke mine', dan komt het refrein 'Kayleigh is it too late to say I'm sorry? ....enz. Enfin, ik ben dat beginnen meezingen, heb dan de tekst opgezocht en heb het teruggespoeld (dat is het voordeel van via internet naar een heruitzending van een programma van 'donna' te luisteren), nog eens meegezongen, heb zelfs een clipje gevonden op youtube van deze jaren '80 klassieker (http://www.youtube.com/watch?v=U25ZtizsFuI). Gevolg is dat dat lied nu niet meer uit mijn hoofd te krijgen is, noem het 'lied van de dag', zoiets als/voor de ..'jarige van de dag'.
Is het misschien omdat ik dacht aan Evelien, die voor het eerst naar 'de grote school' ging, dat die aanhef 'Do you remember...' zo mijn aandacht trok? Er zijn zo van die momenten die voor altijd in je geheugen gegrift zijn. Mijn eerste schooldag op de 'OLV Presentatie' was er zo een, ik was ook maar 11, net als Evelien nu, toen ik aan het eerste middelbaar begon. Ik herinner me dat ik me een weg baande tot aan de juiste speelplaats en dat alles zo groot en overweldigend was ...
Het is fascinerend om je kinderen te zien opgroeien en te zien hoe ze hun weg zoeken en gaandeweg onafhankelijker worden. Hoe ze keuzes maken, die hun verdere leven beïnvloeden. 'Do you remember....?' Het is fantastisch om dit te mogen meemaken, er de tijd voor te hebben, er kunnen blijven bij stilstaan, samen met je kinderen op weg te kunnen gaan, en er voor hen te zijn als ze je nodig hebben.

Nieuw schooljaar

De eerste schooldag is alweer geschiedenis. Gisteren trokken Evelien, Nathalie en Stefanie enthoesiast en vol verwachting terug naar school. Elk naar een verschillende school: Evelien start '6th grade', in 'middle school', Nathalie start '5th grade', dit is het laatste jaar 'elementary school', en Stefanie zit in een Montessori-kleuterschool. Om het logistiek nog wat complexer te maken, geeft dit ook vrij verschillende uren: Evelien moet op school zijn rond 7h45', Nathalie rond 8h35' en voor Stefanie hebben we wat meer speling (tussen 8h30' en 9h). Evelien is dan ook als eerste thuis, de school eindigt rond 14h45', dan komt Stefanie,om 15h30', gevolgd door Nathalie, om 15h45'.
Dan heb je nog de naschoolse activiteiten. Gisteren kregen we al een volledig programma, als voorsmaak voor de rest van het schooljaar. Nathalie om 16h naar 'gymnastics', Evelien om 17h30 naar voetbal, daarna Nathalie afhalen. Met Nathalie en Stefanie naar de 'ice cream social', georganiseerd door de Adam's school (Nathalie), om 19h Evelien afhalen van voetbal, vlug ook met haar tot aan de 'ice cream social', waar Nathalie en Stefanie ondertussen in de goede handen van een buurvrouw waren, en rond 19h45' naar huis, voor nog een snelle hap, een douche voor de sporters en dan het bed in.
Veel tijd om ervaringen uit te wisselen was er niet geweest. Gelukkig waren er de autotochtjes van en naar sport. Evelien was in de wolken, toffe leerkrachten, een aantal vriendinnen die ze kent van voetbal en van de lagere school in haar team...
Nathalie was ook heel positief, ze heeft dezelfde leerkracht als Evelien vorig jaar, en dat is echt super. Stefanie zei gisterenochtend tegen me toen ze naar school vertrok: 'Mama, ik ga de juffrouw niet verstaan.' Zij dacht wellicht terug aan haar eerste schooldag vorig jaar, toen ze nog geen woord Engels verstond, laat staan sprak. In die zin is het dit jaar toch een stuk gemakkelijker, minder vraagtekens, minder bezorgdheden, meer routine.
Het laatste half uur voor bedtijd hadden de kinderen ineens het idee dat ze me nog niet genoeg hadden verteld, de tongen kwamen los, ze vertelden honderduit, haalden in te vullen papieren uit hun boekentas. Twee keer raden wie er het meest moe was na deze eerste schooldag...
Zoals uit de opstellen uit de lagere school: Moe maar tevreden viel ik in slaap.