Vrijdagavond 22h is het, we zijn een half uurtje geleden thuis gekomen van een barbecue, georganiseerd door de International Womensclub, gelegenheid om bij te praten met een aantal 'expat'-families. Bij onze thuiskomst troffen we papa Eric, die net was geland na een week Valencia (Spanje). De kinderen vlogen hem om de hals en wilden in sneltempo al hun ervaringen van hun eerste schoolweek kwijt. Eric deed zijn best om geïnteresseerd te luisteren, maar ik zag duidelijk hoe moe hij was. Dan maar voorzichtig de kinderen aangemaand een deel van hun verhaal voor morgen te houden... Ondertussen liggen de kinderen en hun papa in bed en brengt mama de avond maar weer eens alleen door.
Weet je, het is fijn om hier met andere vrouwen je ervaringen te kunnen delen, we zitten allemaal een beetje in dezelfde situatie. We kunnen ook op elkaar rekenen als het eens wat minder gaat. Zo helpen we (we = een aantal Vlaamse en Nederlandse vrouwen die hier in Midland wonen) een Vlaamse vriendin uit de nood die net bevallen is en door een moeilijke periode gaat. Ze is bevallen van een prachtige, superschattige zoon. Ik heb hem vanmiddag opgepast terwijl zij met een andere vriendin (Nederlandse) nog even naar het ziekenhuis moest. Toen ze dan weer terug was, nog even bijgekletst onder moeders. Voor haar is het haar eerste kindje, dus dan doet het altijd deugd om even aan een 'ervaren' (...) moeder wat raad te kunnen vragen. Toen ze net bevallen was, half juli, waren de meeste 'expat'-vriendinnen het land uit, op vakantie naar Europa of andere oorden, en bleef ze met haar vragen zitten... Het doet haar duidelijk deugd dat we allemaal terug zijn en dat wij allemaal niets liever willen dan haar helpen. Iedereen heeft familie en vrienden achtergelaten aan de andere kant van de oceaan, dat maakt de band onder vriendinnen hier sterker, we zijn een beetje surrogaatfamilie voor elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten