Deze keer verliep de overgang tussen de continenten niet zonder jetlag-perikelen. Het was Stefanie die er last van had, en bijgevolg mama ook. De nacht na onze terugkomst uit Vlaanderen is Stefanie vanaf 2u 's nachts ongeveer elk uur onze kamer binnengekomen omdat ze weer was wakker geworden. Een kop warme melk en dan weer het bedje in helpt nogal eens, maar deze keer bleek de oplossing maar kort te werken, want na minder dan een uur was ze er terug. Nu een kom corn flakes, want ze had honger, en weer het bedje in, voor een extra klein uurtje. Bij het volgende bezoek aan onze slaapkamer haar maar tussen ons in gelegd, wat weer goed was voor een korte extra rust. Uiteindelijk, rond 5u 's morgens, was ze klaarwakker, en met haar ook haar 2 zussen... Dat maakte natuurlijk dat ze 's avonds tegen 19u totaal uitgeteld was en op de zetel in slaap viel. De volgende nachten waren minder gestoord, maar het heeft toch verschillende nachten geduurd voor ze ons niet meer voor 5u wakkermaakte. Ondertussen, sinds dit weekend, zijn we weer op normaal ritme gekomen. Terwijl ik normaal gezien maar een paar dagen last heb van de effecten van het reizen, ben ik er deze keer na 1 week nog altijd niet helemaal bovenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten