Vlaams gezelschap

Zaterdagavond kwamen Ann, Serge, Gauthier en Rainier op bezoek. We besloten er een Vlaamse avond van te maken, dus ging Eric in de voormiddag stoofvlees halen en abdijbier van Corsendonck voor de bereiding. Jawel, we kunnen hier Belgische bieren kopen op 1 plaats in Midland: 'the party store'. Het is wel de helft duurder dan in België, maar ne mens kan hier toch niet aan geheelonthouding beginnen doen als het op Belgische bieren aankomt, he... Dus lieten Ann en ik ons een kriekske smaken en Eric hield het bij Corsendonck.

Als dessert hadden we een grote ijstaart besteld bij 'Great lakes ice cream', die maken hun ijs zelf en het is best lekker. 10 kaarsjes erop voor Nathalie en daar waren we alweer haar verjaardag aan het vieren. Na het eten doken de kinderen eerst de kelder in om een film te bekijken. Nadien hebben groot en klein zich nog geamuseerd met het vangen van 'projectieltjes', afgeschoten door een speelgoed dat Nathalie van een vriendinnetje had gekregen voor haar verjaardag!

Verjaardagsfeest Nathalie in 'Rollarena'

Nathalie wordt 10 op 1 april, en dat moet gevierd worden, natuurlijk! Zaterdag was het haar verjaardagsfeestje, er waren 10 vriendinnetjes uitgenodigd, en het feestje ging door in Rollarena, een 'indoor' rolschaatsbaan in Midland. Het is de eerste keer dat we een verjaardagsfeest voor een van de kinderen niet thuis laten doorgaan. Bij Rollarena zorgden ze voor de verjaardagstaart, de drank en alle kinderen hadden natuurlijk toegang tot de rolschaatsbaan en konden rolschaatsen of in-line skates gebruiken. Alle vriendinnetjes waren van de partij, Eric en ik zijn allebei meegegaan, en natuurlijk ook Evelien en Stefanie. Iedereen heeft zich heel goed geamuseerd. Er was een dj, de meisjes konden 'plaatjes' aanvragen, er werd gedanst, er werden wedstrijdjes georganiseerd (de jarige won met glans in haar leeftijdscategorie: de wedstrijd ging over 1 ronde en na die ene ronde lag ze bijna een halve ronde voor... ze is snel!). Zelfs mama en papa bonden de rolschaatsen om voor menig toerke rond de vloer...

Spijtig genoeg is in de laatste 5 minuten een van haar vriendinnetjes gevallen, haar arm zwol direct op en deed veel pijn. De staf was erg behulpzaam en er werd dadelijk ijs aangebracht. We trachtten haar op haar gemak te stellen en de andere meisjes, die er ook emotioneel van werden, wat op afstand te houden. Gelukkig arriveerde haar papa kort erna, die haar naar spoed bracht. Echt jammer dat het verjaardagsfeest voor haar op die manier eindigde. De dag erna vernamen we dat haar onderarm en pols gebroken zijn ...

VOICES OF LIGHT, the Passion of Joan of Arc

In 1928 maakte de Deense cineast Carl Dreyer een zwart-witfilm over het proces tegen en de terechtstelling van Jeanne D'Arc, met de naam 'La passion de Jeanne D'Arc'. Deze stomme film is een echt meesterwerk, met gebruik van close-ups, 'eenvoudige', stylistische beeldvorming, maar tegelijk een overwelmende evocatie van diepmenselijke gevoelens. Deze cineast was zijn tijd ver vooruit en inspireerde onder andere Hitchcock. De film pakt de kijker vast van in het begin en sleurt hem mee in een emotionele roetsjbaan. De film is jaren lang gecensureerd omwille van de zeer betwistbare rol van de kerk en de magistratuur in het proces tegen Jeanne D'Arc. Lang circuleerden enkel compleet verknipte versies en iedereen dacht dat de originele versie verloren was. In 1981 werd echter een ongeschonden versie teruggevonden in een inrichting voor mentaal mindervaliden in Noorwegen. Enkele jaren later, in 1988, beroerde het bekijken van de film de Amerikaanse componist Richard Einhorn zodanig dat hij instemde om een muziekstuk te ontwerpen dat de film zou begeleiden. In 1994 was zijn opera/oratorio voor solisten, koor en orkest klaar en werd het voor het eerst opgevoerd, samen met de film, in Massachusetts, en het werd een overdonderend succes! Buiten de US is 'Voices' opgevoerd in Canada, Ijsland, Frankrijk, Duitsland, Australië en Zuid-Afrika.
Het was uniek om deze combinatie van film en oratorio, 'Voices of Light, the passion of Joan of Arc', in Midland te kunnen bijwonen. De solisten (Grace Marra, soprano; Jennifer Breneman, alto, Glenn Perry, tenor, David King, baritone) werden begeleid door het 'Music Society Orchestra & Music Society Chorale', met Jim Hohmeyer als dirigent. De originele tekst die verschijnt bij de stomme film is in het Frans, die werd voor onze Amerikaanse vrienden natuurlijk ondertiteld in het Engels. De teksten van het oratorio waren in het Latijn en oud-Frans, dus kregen we een klein bundeltje met de vertalingen van de teksten in het Engels.
De voorstelling was adembenemend mooi en op bepaalde momenten was de emotionele spanning zo groot dat iedereen de adem inhield of een krop in de keel kreeg. Topklasse!

Stresserend lang weekend

Vorige donderdag en vrijdag hadden de kinderen vrijaf. Ideaal om paardrijlessen in te halen: we betalen per maand, en als de kinderen een les missen, moet dat worden ingehaald op een ander moment. Evelien had nog een gratis tennisles te goed, omdat ze dikwijls als vrijwilligster werkt in het tenniscentrum. Nathalie werd opgebeld voor een 'last minute' oefentennistornooi. Beide verlofdagen dienden dus van uur tot uur gepland te worden en het rondrijden kon beginnen...
Gelukkig was Eric vrijdag thuis, zodat ik vrijdagmiddag mijn kappersafspraak, die al maanden vastlag, niet hoefde te missen. Vrijdagochtend stond Evelien op met pijnlijke voeten, haar hielen zagen rood en waren gezwollen, ze kon er niet op lopen, zo veel pijn had ze. Toch nog naar de paardrijles gegaan, het beterde niet... Dan maar de tennisles afgezegd en de dokterspraktijk van de kinderarts proberen te bereiken. Ik geraakte telefonisch niet binnen, dan maar een bericht ingesproken met de vraag terug te bellen voor het vastleggen van een afspraak. Heel de middag afgewacht en geen telefoontje terug! Op zo een momenten zou ik in België willen zijn, waar de service naar patiënten toe van een totaal andere orde is.
Vermits het zaterdagochtend helemaal niet beter was, is Eric met haar naar 'emergency' gereden, vermits dat de enige manier is om snel geholpen te worden. Evelien kon niet stappen door de pijn, dus kwam er een rolstoel aan te pas. Gelukkig was er niemand voor hen in de wachtzaal. De eerste dokter begreep het niet, dan maar een tweede dokter bijgehaald. Na bloedonderzoek is deze laatste met een 'waarschijnlijke' diagnose gekomen: de pijnlijke rode uitslag kon veroorzaakt zijn door een infectie (mogelijk weken geleden opgedaan), een allergie of chemische irritatie. Deze zeldzame vorm van uitslag (de dokters kenden het alleen vanuit boeken) zou snel moeten weggaan. Er werd 'ibuprofen' en rust voorgeschreven. Evelien zou zaterdag deelnemen aan een 'math competition', een soort 'wiskunde-olympiade' overkoepelend voor alle scholen van Michigan. Dus ook dat moest afgebeld worden.
Eric en ik hadden gepland 's avonds naar het 'Centre for the Arts' te gaan voor het bekijken van 'Voices of light, The Passion of Joanne of Arc' (ik schrijf hier straks meer over), 2 uur ervoor laat onze babysit weten dat ze niet kan komen omdat haar dochter buikgriep heeft... Gelukkig zijn er op dat moment buren en met de nodige creativiteit en goede wil zijn we toch kunnen gaan. Na afloop wel snel terug naar huis, in plaats van het 'pintje' dat we hadden gehoopt te pakken in 'the H'...
Zondagochtend was er toch al een beetje beterschap bij Evelien, ze kon al een beetje stappen, heeft nog veel gerust, want op maandag zou ze een spreekbeurt moeten geven over 'zonneënergie', die datum lag ook al maanden vast. Zou ze naar school kunnen...? Geloof het of niet, maar tegen zondagavond was ik doodop en ook deze ochtend was ik allesbehalve fris...
Het was een zwaar weekend, de yogales om 9 uur vanochtend kwam dan ook net op tijd ...

Brieven en blogs

Ik weet het, het is meer dan 2 weken geleden dat ik nog iets neergepend heb. De ene week zou ik om de paar dagen willen schrijven, de andere week is het alsof ik niets te vertellen heb. Soms is er een drang om te schrijven, dan weer helemaal niet. De ene keer voelt het aan als iets zinvols, omdat ik weet dat er iemand aan de andere kant is die dit leest en telkens terugkeert om meer te lezen. Vroeger wachtten we op de postbode, hopend op een brief of een kaartje, nu zitten we achter onze pc om onze virtuele postbus te ledigen, facebookvrienden te groeten en blogs te lezen. Voor mijzelf is het bijhouden van deze blog als meditatie, blijven stilstaan bij de dingen, me verbonden voelen met familie en vrienden, het helpt me door dipjes heen. Bedankt om me te lezen, voor de interesse, de vriendschap!

Met de fiets naar school!

Het is bijna niet te geloven, maar momenteel is het hier in Midland 16°C!! Zaaaaaaaaaaaalig!!! Ik ben net een half uur gaan stappen, het zonnetje deed bijzonder deugd! Het blijft wel niet zo warm, morgen beloven ze nog 9°C, zondag 6°C, en regen (Belgisch weertje), maar het blijft alvast tot donderdag boven het vriespunt overdag. Vanmorgen is Nathalie voor de eerste keer dit jaar met de fiets naar school gegaan!
Hopelijk waait de wind in de rest van de maand maart overwegend uit het zuiden, want die voert warme lucht aan. Komt de wind uit het noorden, vanuit de richting van de grote meren, dan betekent dat guur en koud weer, met eventueel nog sneeuw... Enfin, deze zalig zonnige dag pakken ze ons toch niet meer af!
Deze week heb ik mijn best gedaan op sportief gebied: ik heb van maandag tot vrijdag in totaal al 5u gesport, nl. 1u yoga, 3,5u tennis en daarnet 0,5u wandelen.
Oh ja, sinds een paar dagen vind je me ook op facebook... Ik ben erin gerold via nonkel Paul, die me een uitnodiging had gestuurd, en Dominiek die me vroeg of ik Sylvia's foto's al gezien had op 'facebook'. Dus, wie zin en tijd heeft om eens te chatten, een berichtje te sturen, iets op de 'wall' te schrijven (weer iets nieuw dat ik geleerd heb) of wat dan ook (ik weet er eigenlijk nog niet veel van), doen, he! Vanmiddag stuurde Anna ('onze' Griekse tennisspeelster) mij een uitnodiging voor een maffiaspel, daar heb ik voorlopig wel voor gepast (jeetje...).

Eric 2 weken weg

Het aantal zakenreizen wordt in deze tijden van crisis en kostenbesparingen tot het strikte minimum beperkt. Ook Eric heeft in de voorbije 2 maand zo goed als niet gereisd. Vermits een aantal zaken toch wel echt 'face-to-face' moeten kunnen gebeuren, vliegt Eric deze en volgende week de wereld rond om klanten te zien, contracten te bespreken en boardmeetings bij te wonen. Zondagmiddag is hij vertrokken naar Duitsland, waar hij heel de week blijft. Volgend weekend plant hij wat tijd door te brengen met moeke en mogelijk broer en zussen en familie. Maandag gaat het dan richting Tokyo, donderdag naar Seoul, en op 14 maart via Tokyo terug naar Michigan. We zijn het zo gewoon dat hij veel reist, maar nu is het toch even wennen, na papa 2 maanden 'thuis' gehad te hebben. Deze week 6 uur tijdverschil, dus horen de kinderen papa 's morgens voor schooltijd aan de telefoon of net na schooltijd. Volgende week is er 14h tijdverschil, dus kan er enkel 's avonds gebeld worden.
Slaapwel, vrienden en geliefden in Europa, ik kruip onder de wol. Ik wens jullie alvast een fijn begin van de ontluikende dag.

Reisplannen

De laatste weken ben ik vrij intensief bezig geweest met het organiseren van onze Canadareis voor deze zomer. Het was een heel gepuzzel om een reisschema op te stellen voor 2,5 weken en geschikte en betaalbare accommodaties te vinden. Vroeg boeken is de boodschap want de nationale parken die we bezoeken (Banff, Jasper,...) zijn immens populair. Het zou een onvergetelijke reis moeten worden, de natuur in de Rocky Mountains en op Vancouver Island is adembenemend mooi. Ik heb een leuke mix van hotels, B&B's en vakantiehuizen bijeengeboekt voor onze groep van 9. Het is ondertussen het 17de jaar dat we samen met Ingrid en Kurt op vakantie gaan. De eerste 2 jaren zijn we naar Wales en Schotland getrokken (Eric werkte toen in Cardiff, Wales). Sindsdien was de bestemming steeds Frankrijk, de laatste 3 jaar in ons geliefde 'La Moulinal', waar we samen al vele zalige herinneringen hebben opgebouwd. Het is uniek, zo een vriendschap!
Over 'La Moulinal' gesproken, daar reis ik de derde week van april heen, samen met Stefanie en mijn ouders, die ons in Parijs afhalen. We gaan 'het seizoen' voorbereiden, zwembad opstarten, kleine werkjes uitvoeren,... en ook gewoon genieten van de lente in ZW-Frankrijk en de eerste warme dagen! De vluchten zijn geboekt, de tgv die ons terugbrengt naar Parijs voor de terugvlucht ook, nu nog enkel een hotel reserveren in de buurt van de luchthaven...
In april zullen ze me hier in Midland trouwens niet veel zien, vermits het de tweede week van april 'springbreak' is, een weekje verlof voor de scholen, en dan trekken we naar Sedona, Arizona, ook 'Red Rock Country' genoemd, omwille van de rode rotsformaties. Naast spectaculaire landschappen (Oak Creek Canyon, Grand Canyon, ) heeft Sedona ook schitterend warm weer...
Als ik dan tegen eind april terug voet op Amerikaanse bodem zet, hoop ik dat er stilaan jong groen aan de bomen komt en het ontegensprekelijk lente zal zijn...