Stresserend lang weekend

Vorige donderdag en vrijdag hadden de kinderen vrijaf. Ideaal om paardrijlessen in te halen: we betalen per maand, en als de kinderen een les missen, moet dat worden ingehaald op een ander moment. Evelien had nog een gratis tennisles te goed, omdat ze dikwijls als vrijwilligster werkt in het tenniscentrum. Nathalie werd opgebeld voor een 'last minute' oefentennistornooi. Beide verlofdagen dienden dus van uur tot uur gepland te worden en het rondrijden kon beginnen...
Gelukkig was Eric vrijdag thuis, zodat ik vrijdagmiddag mijn kappersafspraak, die al maanden vastlag, niet hoefde te missen. Vrijdagochtend stond Evelien op met pijnlijke voeten, haar hielen zagen rood en waren gezwollen, ze kon er niet op lopen, zo veel pijn had ze. Toch nog naar de paardrijles gegaan, het beterde niet... Dan maar de tennisles afgezegd en de dokterspraktijk van de kinderarts proberen te bereiken. Ik geraakte telefonisch niet binnen, dan maar een bericht ingesproken met de vraag terug te bellen voor het vastleggen van een afspraak. Heel de middag afgewacht en geen telefoontje terug! Op zo een momenten zou ik in België willen zijn, waar de service naar patiënten toe van een totaal andere orde is.
Vermits het zaterdagochtend helemaal niet beter was, is Eric met haar naar 'emergency' gereden, vermits dat de enige manier is om snel geholpen te worden. Evelien kon niet stappen door de pijn, dus kwam er een rolstoel aan te pas. Gelukkig was er niemand voor hen in de wachtzaal. De eerste dokter begreep het niet, dan maar een tweede dokter bijgehaald. Na bloedonderzoek is deze laatste met een 'waarschijnlijke' diagnose gekomen: de pijnlijke rode uitslag kon veroorzaakt zijn door een infectie (mogelijk weken geleden opgedaan), een allergie of chemische irritatie. Deze zeldzame vorm van uitslag (de dokters kenden het alleen vanuit boeken) zou snel moeten weggaan. Er werd 'ibuprofen' en rust voorgeschreven. Evelien zou zaterdag deelnemen aan een 'math competition', een soort 'wiskunde-olympiade' overkoepelend voor alle scholen van Michigan. Dus ook dat moest afgebeld worden.
Eric en ik hadden gepland 's avonds naar het 'Centre for the Arts' te gaan voor het bekijken van 'Voices of light, The Passion of Joanne of Arc' (ik schrijf hier straks meer over), 2 uur ervoor laat onze babysit weten dat ze niet kan komen omdat haar dochter buikgriep heeft... Gelukkig zijn er op dat moment buren en met de nodige creativiteit en goede wil zijn we toch kunnen gaan. Na afloop wel snel terug naar huis, in plaats van het 'pintje' dat we hadden gehoopt te pakken in 'the H'...
Zondagochtend was er toch al een beetje beterschap bij Evelien, ze kon al een beetje stappen, heeft nog veel gerust, want op maandag zou ze een spreekbeurt moeten geven over 'zonneënergie', die datum lag ook al maanden vast. Zou ze naar school kunnen...? Geloof het of niet, maar tegen zondagavond was ik doodop en ook deze ochtend was ik allesbehalve fris...
Het was een zwaar weekend, de yogales om 9 uur vanochtend kwam dan ook net op tijd ...