Overtocht naar Vancouver Island

Vanmorgen (zondag) na het ontbijt hebben we onze B&B in Pemberton verlaten en trokken we richting Vancouver Island onder een stralend blauwe hemel. Onze ferry vertrok in Horseshoe-Bay net ten noorden van Vancouver net voor 13u. Weer allesbehalve een saaie rit: de bergen, zicht op de gletsjers, meren en dan de 'Strait of Georgia', die we over moesten richting Vancouver Island.
Op de ferry konden we luisteren naar een natuurgids, die ons 40' uitleg gaf over het eiland. We vernamen dat de eerste Europeaan, de Engelse ontdekkingsreiziger James Cook, in 1778 voet aan wal zette op Vancouver Island. De Engelsen, en kort erna ook onder andere Spanjaarden dreven handel met de 'natives' (pelsen). Het zou duren tot 1858 vooraleer de eerste grote goldrush in de Fraser River Valley, Groot-Brittannië ertoe aanzette om British Columbia uit te roepen tot overzeese Britse kolonie.
De gids heeft het verder over de invloed van de ijstijden op Vancouver Island, hoe de ijsrivieren de rotsen uitgesleten hebben, met als resultaat de ronde uitstekende eilanden verspreid rond Vancouver Island. De enige plaats op de wereld waar zulke 'fjorden' te vinden zijn, is in Noorwegen.
Na de overtocht gaat het nog 3 uur verder, want we starten onze verkenning van Vancouver Island op de westkust, wat veel wilder en ongerepter is dan de meer toeristische oostkust en waar zelfs regenwoud is. We logeren in Ucluelet, vlakbij het 'Pacific Rim National Park'. De rit ernaartoe leidt ons door alsmaar weelderiger groen, over de 'Stutton Summit Pass', we zien de wolken meer en meer samenpakken naarmate we de westkust naderen, er is ook meer wind.
Als we uitstappen aan onze B&B met onze shorts en T-shirts besluiten we maar snel onze lange broek weer uit de valies te halen, het is hier minstens 10 graden kouder dan het warme Pemberton dat we vanmorgen achterlieten.
We bezetten de hele 'Majestic Ocean B&B', met zicht op een inham van de Stille Zuidzee, een unieke ligging, een vriendelijke gastvrouw, mooie kamers,... perfect. We haasten ons naar een klein restaurantje (er zijn er maar een paar in Ucluelet), waar we genieten van eenvoudige, lekkere keuken.
Bij onze thuiskomst verwittigt onze gastvrouw ons dat er tijdens onze afwezigheid 3 beren heel dicht bij het huis waren gesignaleerd, dat enige voorzichtigheid geboden is. Nog geen 15' later doet ze ons teken dat we richting strand moeten kijken. Daar loopt, op minder dan 150m van ons, een zwarte beer langs het strand, te zoeken naar voedsel. Precies zoals de natuurgids ons op de ferry had gezegd: bij het terugtrekken van het water (bij laagtij) is voor de beer de tafel gedekt. Hij keert stenen om en zoekt eronder naar schelpdiertjes of visjes en zeewier. We blijven een kwartier kijken en filmen, terwijl ondertussen ook verschillende zee-arenden nieuwsgierig komen kijken en proberen hun deel van het maal te veroveren. Een adembenemend schouwspel...
(filmpje volgt...)