Maandag 13 juli. Op aanraden van onze gastvrouw Tracy doen we in de voormiddag een wandeling op de ‘Wild Pacific Trail’, in Ucluelet. We wandelen op een kustpad, door regenwoud. Een bord waarschuwt ons ervoor dat hier beren voorkomen, poema's
(‘cougars’) en wolven, dus we blijven goed bij elkaar. We spotten geen van deze, maar we zien wel zeeleeuwen, die liggen te rusten op de rotsen en genieten van het zicht op de ruwe Atlantische kustlijn. De zee ligt er heel kalm bij, maar we vernemen via de infoborden dat de zee hier wild kan tekeer gaan en dat hier menig schip te pletter is geslagen op de rotsen. Hier wordt niet voor niets aan ‘stormwatching’ gedaan in de winter. Na de wandeling zetten we onze tocht verder, we rijden in de richting van Tofino en picknicken aan ‘Long Beach’, een surfersparadijs, met een wit strand, dat overgaat in regenwoud. Dan
is het tijd voor een op voorhand vastgelegde trip. We boekten een bezoek aan Meares Island, begeleid door een indiaanse gids, Tlaook. Er ligt een authentieke grote houten kano voor ons klaar, waarin we allemaal kunnen plaatsnemen. De kano (zo een 100 jaar oud) is gebouwd door de voorouders van Tlaook, een familie van gereputeerde kanobouwers. We krijgen alemaal een roeispaan en beginnen aan een kanotocht van ong. een uurtje, richting Meares Island. Af en toe zien we een zeehondje zijn kopje boven het water uitsteken om snel weer onder te duiken. We zien massa’s kleine kwallen in het water, zeesterren op de rotsen onder water, krabben, ‘giant kelp’ (reusachtig grote zeewier planten, die tot 10cm per dag kunnen groeien en die drijven op het water) en een zee-arend, die
ons vanuit een hoge boom op een van de eilandjes gadeslaat. Aangekomen op ‘Meares Island’, beginnen we aan een ontdekking van het eiland. Dit eiland bestaat uit bos, dat door de indianen met veel zorg is behandeld door de eeuwen heen. Zo werd ervoor gezorgd dat bijna geen bomen werden gekapt. Indien ze toch een boom nodig hadden, bvb om een kano te bouwen, maakten ze eerst testgaten om ervoor te zorgen dat niet nodeloos een boom werd gekapt die dan toch niet kon dienen. Ze probeerden van een gekapte boom dan ook zoveel mogelijk nut te hebben. Er werd/wordt soms enkel boomschors verwijderd, zodanig dat de boom zonder problemen verder kan leven en de ‘wonde’ kan helen tijdens de verdere groei. Boomschors van ceders wordt gebruikt om touwen te maken, en zelfs kledij.
Onze bijzonder onderlegde gids vertelt honderduit, je voelt echt haar verbondenheid met de natuur van jon
g
saf aan. Ze verteld ons de levensverhalen van de bomen uit het bos, ze laat ons kennismaken met de bananenslak, met de tientallen verschillende bessenstruiken die het eiland rijk is. Over Meares Island is in 1983 door de indianen een reeks van protestacties gehouden, de stad wou de bomen van het eiland vellen, de ind
ianen eisten het eiland op en trokken naar de
rechtbank. Onze gids trok zelfs als jong meisje mee m
et haar vader naar Brussel om de wereld te sensibiliseren voor het behoud van het regenwoud aan deze westkust van Vancouver Island. De zaak is tot op heden nog steeds niet uitgesproken, maar het unieke Meares Island bestaat nog in zijn volle glorie en wij voelen ons gepriviligieerde bezoekers...De terugtocht per kano is super ontspannend, het roeien gaat vlot en we genieten van de rust en de weidsheid van het water en de de schoonheid van de eilanden en de zee.
is het tijd voor een op voorhand vastgelegde trip. We boekten een bezoek aan Meares Island, begeleid door een indiaanse gids, Tlaook. Er ligt een authentieke grote houten kano voor ons klaar, waarin we allemaal kunnen plaatsnemen. De kano (zo een 100 jaar oud) is gebouwd door de voorouders van Tlaook, een familie van gereputeerde kanobouwers. We krijgen alemaal een roeispaan en beginnen aan een kanotocht van ong. een uurtje, richting Meares Island. Af en toe zien we een zeehondje zijn kopje boven het water uitsteken om snel weer onder te duiken. We zien massa’s kleine kwallen in het water, zeesterren op de rotsen onder water, krabben, ‘giant kelp’ (reusachtig grote zeewier planten, die tot 10cm per dag kunnen groeien en die drijven op het water) en een zee-arend, die
ons vanuit een hoge boom op een van de eilandjes gadeslaat. Aangekomen op ‘Meares Island’, beginnen we aan een ontdekking van het eiland. Dit eiland bestaat uit bos, dat door de indianen met veel zorg is behandeld door de eeuwen heen. Zo werd ervoor gezorgd dat bijna geen bomen werden gekapt. Indien ze toch een boom nodig hadden, bvb om een kano te bouwen, maakten ze eerst testgaten om ervoor te zorgen dat niet nodeloos een boom werd gekapt die dan toch niet kon dienen. Ze probeerden van een gekapte boom dan ook zoveel mogelijk nut te hebben. Er werd/wordt soms enkel boomschors verwijderd, zodanig dat de boom zonder problemen verder kan leven en de ‘wonde’ kan helen tijdens de verdere groei. Boomschors van ceders wordt gebruikt om touwen te maken, en zelfs kledij. 
Onze bijzonder onderlegde gids vertelt honderduit, je voelt echt haar verbondenheid met de natuur van jon
g
saf aan. Ze verteld ons de levensverhalen van de bomen uit het bos, ze laat ons kennismaken met de bananenslak, met de tientallen verschillende bessenstruiken die het eiland rijk is. Over Meares Island is in 1983 door de indianen een reeks van protestacties gehouden, de stad wou de bomen van het eiland vellen, de indianen eisten het eiland op en trokken naar de 
rechtbank. Onze gids trok zelfs als jong meisje mee met haar vader naar Brussel om de wereld te sensibiliseren voor het behoud van het regenwoud aan deze westkust van Vancouver Island. De zaak is tot op heden nog steeds niet uitgesproken, maar het unieke Meares Island bestaat nog in zijn volle glorie en wij voelen ons gepriviligieerde bezoekers...De terugtocht per kano is super ontspannend, het roeien gaat vlot en we genieten van de rust en de weidsheid van het water en de de schoonheid van de eilanden en de zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten