Eerste 'snowday'!

De sneeuw was aangekondigd. Veel sneeuw zou er vallen de nacht van dinsdag op woensdag. Dus hoopte onze schoolgaande jeugd op een 'snowday', een dagje vrijaf omwille van de weersomstandigheden. Van Nathalie leerde ik dat een ijsblokje doorspoelen in het toilet helpt verzekeren dat de volgende dag een 'snowday' is, althans dat hadden de leerkrachten en leerlingen haar verteld. Er waren nog een aantal trucjes, maar die ben ik vergeten.
's Avonds rond 22u begon het dikke vlokken te sneeuwen. Tegen woensdagochtend half 7 lag er 12-15cm sneeuw. Vlug de tv aan en de lokale tv-zender kondigde de eerste 'snowday' van het jaar aan! Na nog een extra uurtje soezen hebben we ontbeten, daarna een uurtje Latijn en Frans met Evelien en Nathalie en dan kon de sneeuwpret beginnen! De hele buurt kwam in onze tuin helpen bij het bouwen van een iglo, een ambitieus project waaraan wellicht heel de winter zal worden gewerkt...

Over Sinterklaas en Santa Claus

De schoentjes stonden al een week klaar voor de schouw, met een wortel voor het paard, een biertje en een watertje voor Sinterklaas en zwarte piet. Vorige zaterdagochtend was het dan zover. Sinterklaas was onze kinderen niet vergeten, zelfs niet hier in de US, waar Sinterklaas door de meesten vergeten is en vervangen is door Santa Claus. Voor onze Belgische kinderen, die voor wie sinterklaas nog betekenis heeft, doet de brave man een extra inspanning. Gelukkig heeft de sint ook hier in de US helpers die ervoor kunnen zorgen dat ook onze kinderen een gevuld schoentje vinden tijdens het sinterklaasweekend. Voor Europese expat-kinderen allemaal een beetje verwarrend, want op school wordt met geen woord gerept over Sinterklaas. Onlangs vroeg Stefanie me: 'Mama, wie is zwarte piet eigenlijk?'.
Tijd dus om even op onderzoek te gaan: Hoe is het gekomen dat de heilige bisschop uit Myra, met mijter en staf, in de US geevolueerd is tot de goedlachse, dikke Santa Claus, gekleed in rood pak met wit bont, symbool van de commercialisering van het kerstfeest?
Sinterklaas is meegebracht door de eerste Europeanen die voet aan wal zetten in Amerika. Zo noemde Columbus een Haitiaanse havenstad naar St Nicholas, op 6 dec. 1492. In de 16de eeuw had Sint-Nicholas het moeilijk omdat zowel de reformatie- als de contrareformatiebeweging hem wilden bannen uit de tradities.
De kolonisten die naar Amerika kwamen na de 16de eeuw, waren voornamelijk Engelsen, en die hadden natuurlijk geen affiniteit met Sint-Nicholas. Naarmate ook Nederlanders, Duitsers, Belgen immigreerden, is stilaan toch weer Sint-Nicholas opgedoken, een Sint-Nicholasbeweging werd gesticht, vooral echter als een tegengewicht tegen de Britse St-George-bewegingen, minder met de kinderen en Sint-Nicholas als kindervriend in het achterhoofd.
Na de Amerikaanse revolutie herdachten de New Yorkers met trots hun Nederlandse roots. De 'New York Historical Society' werd opgericht in 1804, deze promootte St. Nicholas als patroonheilige van zowel de vereniging als van de stad. In 1809 sloot de schrijver Washington Irving zich aan bij de vereniging en hij schreef de satire 'Knickerbocker's History of New York', waarin St. Nicholas verschillende keren voorkwam als een goedlachse man, geen heilige, maar een elfachtige figuur met een pijp van klei. Hier ontstond de Amerikaanse legende van St. Nicholas, hoe een beeld van St. Nicholas door Nederlanders was meegebracht in een schip, een kerk was opgericht ter ere van hem en dat St. Nicholas door de schouwen naar binnen komt om geschenken te brengen voor de kinderen. In 1810 werd ter gelegenheid van het St. Nicholas dinner van de vereniging, aan de tekenaar Alexander Anderson de opdracht gegeven om de eerste Amerikaanse voorstelling van St. Nicholas te maken. Nicholas werd afgebeeld terwijl hij geschenken brengt voor kinderen, in 'stockings' (lange kousen) die de kinderen bij de haard ophangen.
Een volgende boost voor St. Nicholas kwam er in 1823 met het publiceren van een gedicht dat immens populair zou worden: 'A visit from St. Nicholas', nu beter gekend als 'The night before Christmas'.
De jaren die volgden zouden verschillende schrijvers en artiesten voorstellingen maken van St.Nicholas, en bleven die evolueren, weg van de bisschopsfiguur. In 1863 begon de politieke cartoonist Thomas Nast een serie van jaarlijkse tekeningen van St. Nicholas in 'Harper's Weekly', gebaseerd op de beschrijving uit het gekende gedicht en Washington Irving's werk. Deze tekeningen vormden de basis voor de Santa met lange vloeiende baard, jas met bont en de altijd aanwezige pijp van klei. Samen met het veranderende uiterlijk kwam ook de wijziging van St. Nicholas naar Santa Claus. In de jaren 1930 startte Haddon Sundblom met het tekenen van Santa-reklame voor coca-cola, wat hij voor de volgende 35 jaar zou doen. Zo werd Santa's beeld van de goedlachse man met baard en rood pak met witte bont, vastgelegd en werd hij tegelijk icoon van de commercialisering en werd zo verspreid over de hele wereld. Gelukkig heeft hij in Europa Sinterklaas nog niet verdrongen en ik ben blij dat we ook hier de traditie voortzetten en misschien een aantal Amerikanen nieuwsgierig hebben gemaakt naar onze Sinterklaas...
Misschien nog leuk om te weten: in Holland, Michigan, wordt Sinterklaas nog gevierd, met intrede van de Sint en sinterklaasverhalen. 'The Dutch Store' in Grand Rapids, niet ver van Holland, heeft begin december veel te doen. Eric en ik waren een paar weken terug in 'The Dutch store', Eric had er een dagje verlof voor genomen. Naast je-weet-wel vind je er Nederlandse producten zoals goudakaas en suikerbonen en Delfts. Wij brachten onder andere kaas en peperkoek mee.
(bron: Saint Nicholas and the origin of Santa Claus, St.Nicholas center)

Over kalenders en fotoalbums

Vlug even wat bloggen vooraleer ik met Stefanie de deur uitga. We waren vandaag allemaal vroeg op, want Evelien moest voor een projectje tegen half 8 op school zijn. Ondertussen is het 8u, Stefanie en ik zijn klaar, binnen een klein half uurtje zijn we de deur uit, op weg naar Montessori, waar ik blijf voor 2 uur Franse les. Dan snel wat boodschappen doen, vervolgens Stefanie efkes uit school halen voor een tweede vaccinatie voor H1N1 (kinderen tot 5 jaar krijgen 2 dosissen), dan weer naar school voor de Franse les voor de 'kindergarteners'.
Waar heb ik de voorbije weken uitgehangen, wat heb ik gedaan waardoor ik geen tijd heb gehad om te bloggen? Wel, ik heb elk 'vrij' moment achter mijn pc gezeten om een fotokalender en 2 fotoalbums af te werken en te bestellen, (hopelijk) net op tijd om ze met de kerstvakantie te kunnen meenemen naar Belgie. Aan de kalender had ik in oktober al gewerkt, voor de grote pc-crash. Ik had de kalender voor 95% afgewerkt op de website van vistaprint. Toen ik 2 weken geleden terug ging kijken op de website, was mijn project verdwenen, omdat 'een project dat niet binnen de 72u tot een bestelling leidt, van de website wordt verwijderd'....!!!! Blijkbaar een nieuwe regel, want ik heb de voorbije jaren ook kalenders gemaakt via vistaprint en de kalender die ik vorig jaar maakte, staat er nog altijd op. Die heb ik nochtans niet meer nodig... Uiteindelijk heb ik besloten om mijn fotokalender te maken via shutterfly, dat biedt trouwens meer mogelijkheden qua layout en er liep een speciale actie waardoor het ook goedkoper was dan via vistaprint. Verder had ik een eerste kleine album gemaakt in november, een proef laten opsturen. Ik heb dan na ontvangst van de proef nog wat aanpassingen gedaan en besteld.
Aan mijn grootste project heb ik vorige week gewerkt (van dinsdag tem zondagavond, elk vrij moment), namelijk een fotoalbum van onze Canadareis. Dat is ondertussen klaar en besteld, en wordt volgende week geleverd, net op tijd ('fingers crossed') voor de kerstvakantie. Op vrijdagavond 18 december nemen we het vliegtuig naar Amsterdam, voor 2 weekjes Belgie! Ik kom met de kinderen terug op 3 januari, Eric moet nog in Parijs zijn op 5 januari, dus die komt ons enkele dagen later nagevlogen.
Nu moeten we er snel vandoor. Groetjes en tot schrijfs!

Verjaardagsfeest Stefanie

Vorige week zaterdag, 21 november, mocht Stefanie haar verjaardag vieren met vriendjes en vriendinnetjes. Ik was met haar de dag voordien een grote verjaardagscake gaan uitkiezen, ze was gegaan voor een 'prinsessencake'. Vermits we het feest thuis hielden, moest er nagedacht worden over activiteiten voor de kinderen. Nu is er een mooie knutselwinkel in Midland, en daar had ik blanco fotokaders gevonden, verf gekocht in allerlei trendy kleurtjes, verfborstels en kleine houten figuurtjes om de kadertjes te versieren. Dus trokken we met de kinderen de kelderverdieping in voor de eerste acitviteit. Er waren 8 kinderen, die deelden we op in 2 groepen. De eerste groep begon met mij aan het schilderen van hun kadertje. Nathalie, Evelien en Maddy (buurmeisje, dat wou komen helpen in ruil voor Brusselse wafels...) speelden ondertussen met de 4 andere kinderen spelletjes. Na ongeveer 20 minuutjes werd er gewisseld. Alle kinderen waren enthoesiast, het verven ging goed, maar het was toch nog heel druk om 4 kinderen tegelijk te helpen met hun schilderprojectje. Dan laten drogen vooraleer we verder konden gaan met versieren...
Dus was er tijd voor cake... en het uitblazen van kaarsjes!
Ondertussen was Eric volop Brusselse wafels aan het bakken, daar is hij de hele namiddag zoet mee geweest.
Na een beetje buiten spelen was het tijd om de projectjes af te werken: houten figuurtjes kleven, versieren met gelpennen, letters kleven die hun naam vormden,... De afgewerkte kadertjes zagen er echt goed uit en de kinderen waren bijzonder fier.
Moet er nog bijgezegd dat de Brusselse wafels na al dat harde werk uitzonderlijk goed gesmaakt hebben? Er is serieus gesmuld, ook de mama's die hun kinderen kwamen halen, proefden met veel plezier van een wafel.

Mijn pc? In revalidatie!

Na meer dan 2 weken in reparatie, had ik vorige dinsdag eindelijk mijn pc terug. Of wat er nog van overbleef... Al mijn programma's waren eraf! Ik heb opnieuw word, excel en powerpoint moeten aankopen, ik had hier enkel nog een 2003-versie liggen, dus werd het opnieuw wachten tot het pakket geleverd werd. Bovendien had ik 150$ betaald om een extra back-up te laten nemen van het geheugen, bleek dat op de back-up-cd zo goed als niets gerecupereerd is... Onze eigen laatste back-up dateert van juli. Al het video-materiaal van onze Canadareis is in september op mijn pc gezet. Gelukkig heb ik de oorspronkelijke cassettes nog, maar ik zie er wel tegen op om helemaal opnieuw te beginnen. Al bij al een niet erg prettige ervaring en niet echt een staaltje van goede 'customer service' naar mijn bescheiden mening!
Nu ik mijn pc terug heb, en ik deze week de avonden alleen was (Eric is in Europa tot donderdagavond), heb ik aan een aantal zaken gewerkt die waren blijven liggen. Zo heb ik onder andere mijn eerste digitaal fotoboek gemaakt en besteld. Ik kan niet wachten tot mijn album geleverd wordt, en hoop dat het er goed uitziet.
Ondertussen is Eric sinds zaterdag achtereenvolgens in Belgie, Spanje (Madrid) en de UK geweest. Als afsluiter voor zijn Europese trip bezocht hij vanavond zijn petekindje in Cardiff.

Weekend Chicago 6-9 nov'09

Click here to view these pictures larger

Zonovergoten weekend Chicago

Vorige zaterdag moest Eric een lezing geven aan de Northwestern University in Chicago. Vermits de kinderen op maandag geen school hadden, moesten we niet lang nadenken om hem te vergezellen voor een weekendje Chicago. Zo ging ik begin vorige week op zoek naar een goede 'last minute'-deal. Die vond ik (via hotwire) onder de vorm van een verblijf in het historische 'Palmer House' (Hilton) in downtown Chicago. We huurden 2 connecterende kamers voor een fractie van de oorspronkelijke prijs, en voelden ons geprivilegieerd te kunnen genieten van het unieke kader, de comfortabele kamers, lekker ontbijt (dat was wel apart te betalen) en puike service.
Wat ook bijzonder meeviel, was het uitzonderlijk zachte weer voor de tijd van het jaar, volle zon en tot 22 ºC!
Zaterdag wandelden we langs het strand (Lake Michigan), en de rest van de dag ging op aan 'shoppen', de 4 meisjes leefden zich uit terwijl Eric zijn lezing gaf.
Zondag was Stefanie's 5de verjaardag, dus mocht zij beslissen wat we gingen doen. De keuze ging naar een bezoek aan het children's museum, gelegen op de 'Navy Pier'. We waren daar nog nooit eerder geweest, omdat het bij onze vorige bezoeken aan Chicago bijzonder koud was en bijgevolg niet aangenaam om te flaneren op de 'Navy Pier'. Het children's museum is een echt doe-muzeum, goed voor een paar uur vertier. Een huis of wolkenkrabber bouwen, een hoofd boetseren, experimenteren met water, klauteren in de mast van een boot zijn enkele van de leuke activiteiten in het 'children's museum'. Met het mooie weer trokken we na het 'children's museum' op verkenning om de rest van de pier te zien. Vanop het 'ferris wheel' (een groot rad) is het zicht over de stad spectaculair. Daarna zochten we buiten een tafeltje uit om Stefanie te verrassen met zelfgebakken 'cup cakes', die we ter plaatse decoreerden, met 'frosting' (zacht en suikerrijk), 'icing' (glazuur) en sprinkles (gekleurde muizestrontjes), allemaal van thuis meegebracht. Natuurlijk mocht het kaarsje met 5 erop niet ontbreken! Stefanie was blij verrast en iedereen smulde gezellig mee!
Maandagvoormiddag trokken we nog voor een paar uur naar het 'museum of science and industry', waar het hoogtepunt zeker het bezoek was aan een U-505-duikboot, de eerste Duitse onderzeeër die in WOII door de Amerikanen overmeesterd werd. Doordat hij niet gezonken was, konden de Amerikanen inzicht krijgen in deze voor hen totaal nieuwe technologieën. Van dit model onderzeeër zijn er in totaal maar 4 meer, deze is de enige in de USA.

Nog steeds geen laptop

Het wordt nu echt wel hinderlijk om geen pc te hebben thuis. Als Eric 's avonds thuiskomt, wordt zijn pc onmiddellijk ingepalmd, eerst door de kinderen, voor huiswerk of om mails te checken, nadien door mij.
Een aantal zaken, zoals het bijwerken van onze website van 'La Moulinal', blijven liggen. Mijn laptop is nu al 10 dagen in reparatie, en nog is hij niet klaar. 'Wachten op stukken, achterstand opgelopen,...', uitleg hebben ze genoeg bij 'Best buy'. Enfin, niet echt 'customer service' om over naar huis te schrijven...
Ondertussen is Halloween achter de rug en is de snoepkast weer gevuld voor ten minste 1 jaar! Rond 17u30 verzamelden alle families van de straat bij Howard en Lisa, een van onze buren, voor een ''early dinner' met chili en pasta. On 18u zijn de kinderen dan vertrokken voor hun 'trick or treat', met de vaders als 'chaperons', terwijl de mama's in Lisa's huis bleven om lekker te kletsen, regelmatig onderbroken door het geluid van de deurbel: 'trick or treaters'. Iedere familie had een mand met lekkers meegebracht dus de kinderen mochten uit wel 4 manden grabbelen.
Zaterdag was het einde van het voetbalseizoen (joepie!). Vermits Nathalie's team heel het seizoen onklopbaar was gebleven, gaf de coach een feestje op zondagmiddag voor de voetballertjes en hun familie. Er was lasagne en dessert, medailles en zwemmen.

H1N1-vaccinatie

Vorige week zaterdag, 25 oktober, heeft president Obama H1N1 tot een 'national emergency' uitgeroepen. De laatste 2 weken waren massa's zieken bijgekomen. het werd ook duidelijk dat de meeste mensen met griepverschijnselen effectief H1N1 hadden, voor de 'seasonal flu' is het immers nog te vroeg. Dus veel H1N1-zieken in Hefferson Middle School, ondertussen ook een aantal gevallen in de Montessorischool. In 49 staten van de US werd weidverspreide aantallen H1N1-griep gemeld. De president kondigde extra maatregelen aan, waaronder vaccinatie op grote schaal en op vrijwillige basis van de prioriteitsgroepen, zijnde zwangere vrouwen en kinderen. Nog eens extra advies gevraagd aan onze pediater, die me ook adviseerde om de kinderen te laten vaccineren. Een eerdere vaccinatie-ronde, georganiseerd door het 'health department' van Midland, hadden we gemist, omdat we er niet van op de hoogte waren. Sindsdien had ik de berichtgeving op hun website op de voet gevolgd en wist ik dat er opnieuw vaccinaties zouden ter beschikking zijn op dinsdag 28 oktober. Vaccinaties hadden plaats in een gebouw van gemeentediensten op 5 km ten zuiden van Midland, van 14u tot 18u. We reden erheen onmiddellijk na school en kwamen rond 15u30 aan. Een ongelofelijk grote menigte stond buiten aan te schuiven, in een grote zigzag rond het grote gebouw en het eind van de wachtlijn binnen in het gebouw. Veel hoop had ik er aanvankelijk niet op, vermits er maar 500 'nasal vaccinations' en 500 'shots' ter beschikking waren en de wachtlijn was enorm! Kinderen met astma of een immuniteitsziekte kunnen de 'nasal spray' niet krijgen, onze kinderen hebben geen problemen van die aard, dus voor hen was het om het even welke vorm van vaccinatie ze zouden krijgen... Gelukkig viel het weer mee, geen regen en vrij zachte temperaturen. Een half uur nadat we in de rij waren gaan staan, stuurden ze nieuw aangekomen mensen terug naar huis, wegens geen kans op nog een vaccin. Ook voor ons werd het nog uren afwachten of we zouden 'binnengeraken'. Uiteindelijk, na 3,5 uur bereikten we, na nog een lange zigzagweg binnen in het gebouw, de plaats van vaccinatie. De kinderen kregen 'nasal spray' nummer 430, 431, 432. Het was bijna 19u toen we naar huis reden.

Mom, I can read!!

Twee weken geleden kwam ik Stefanie's klas binnen voor de Franse les. Ze zat in kleermakerszit op de grond, met naast haar de juf, en ze waren druk bezig in een klein boekje. Ik wandelde naar mijn eerste kleutertje voor zijn Franse les. Even later kwam Stefanie naar me toe, met het grote nieuws over het lezen van haar eerste boekje: 'Mom, I can read!'...'Finally...' voegde ze er nog aan toe. Het was duidelijk, voor haar ging een nieuwe wereld open, en ze had er blijkbaar naar uitgekeken...! Die avond had Stefanie het boekje bij in haar rugzakje, om te oefenen, en dat deed ze: lezen voor mama, voor de zussen, voor papa, voor oma en opa via skype. Sindsdien heeft ze nog 3 boekjes meegebracht om te oefenen. Ze leest elk boekje verschillende keren per dag en heeft daarvoor geen stimulans van ons nodig, ze doet het gewoon uit eigen initiatief. Ze leest zelfs voor uit haar boekje voor het slapengaan, ter vervanging van het voorlezen door papa of mama, zo fier is ze op haar nieuwe 'skill'! En wij zijn natuurlijk fier op haar. Het is mooi om de interesse van een kind te zien groeien in de richting van bvb lezen of tellen en het kind de kans te geven het op zijn/haar ritme te ontdekken, een filosofie die ook de Montessori-school steunt en toepast.

pc-crash!!!!!!!!!!!!!

Ik wil wel, maar ik kan niet....
Zondag is mijn pc gecrasht. Vandaag kreeg ik te horen dat de hard drive moet vervangen worden, dat betekent nog ong. 2 dagen wachten...
Eric zit in California, dus zitten we zonder pc, we moeten er toch maar eens ernstig over denken om een pc bij te kopen, besef ik nu. Momenteel ben ik snel mijn e-mail aan het checken in de bib, die binnen 5' sluit. Hopelijk tot binnen een paar dagen en met een kerngezonde pc, zodat ik weer kan bloggen, want ik heb alweer het een en ander te vertellen! Tot blogs!

IWC's First International Festival

Een super leuk initiatief van de International Womensclub gelanceerd op de 'general meeting' van september: de 'general meeting' van oktober zou een 'International Festival' worden, waarbij de leden land van herkomst voorstellen, de diverse subgroepen binnen de IWC konden worden voorgesteld. Iedereen kon een of meerdere gasten meebrengen en we zouden er een gezellige avond van maken. Vermits vorig jaar de 'general meeting' niet altijd veel volk op de been bracht, was iedereen toe aan nieuwe frisse ideeën, en dit leek wel wat. Zo kwam het dat in de subgroepjes, voor mij de 'Dutch conversation group' en de 'French conversation group', in de weken erop volop werd overlegd, gebrainstormd en voorbereid.

Er werden schoolprojectjes bovengehaald, Nathalie en Gauthier hadden in het 4de leerjaar hun land voorgesteld en beide mama's hadden het demobord gehouden, dus dat werd alvast uit de kelder gehaald. Voor België zouden we stripverhalen meenemen, de Belgische vlag, boeken over België, jeneverflesjes, stukjes kant, ... Van onze Nederlandse dames kwamen klompen, de Nederlandse vlag en Delftse miniatuurhuisjes. En natuurlijk konden een aantal lekkernijen niet ontbreken. Voor België chocomousse, fruitwafeltjes, 'tarte au sucre' en zelfgemaakte speculoos en voor Nederland boterkoeken. Voor Frankrijk kaas en een paar baguetten, gebakken door onze Franse bakker Jeremy van CaFe Zinc.

Het werd een gezellige avond. Met Frankrijk, Luxemburg, België en Nederland hadden we 2 tafels, naast elkaar en het maakte een mooi geheel. Onze Duitse buren hadden zelfs een pc meegebracht met foto's van Duitsland. Onder de gepresenteerde landen onder andere China, Indië, Mexico, Columbia, Noorwegen, Zweden en Zwitserland. En dan, allemaal bij elkaar op een lange tafel, specialiteiten en lekkernijen uit de verschillende landen: verrukkelijk, lekker, en veel te veel! Het werd een boeiende, gezellige, lekkere, ontspannende avond, voor herhaling vatbaar!

Zondagmiddag in de 'Dow Gardens'

Zondag zagen we eindelijk nog eens de zon en klom de temperatuur toch al tot boven 10C. We besloten de frisse buitenlucht te gaan opsnuiven in de 'Dow Gardens'. We bleven een goed uurtje en namen leuke herfstfoto's.

Waar blijft nu die nazomer?

Sedert begin oktober zijn de temperaturen hier drastisch gedaald. De eerste week van oktober was nat, met temperaturen overdag nog tot zo een 13°C. Deze week is het ronduit koud, met temperaturen 's nachts rond het vriespunt en overdag tot 7-10°C. Ik ben nog niet echt klaar voor dit koude weer... Bovendien wordt een zeer koude winter voorspeld...
In de scholen van Midland zijn massa's kinderen ziek. In de North East Middle School waren deze week 180 van de 880 leerlingen ziek! Een aantal heeft de H1N1-griep. In de Jefferson-school, waar Evelien en Nathalie gaan, waren de cijfers voorlopig veel lager, maar we kunnen ons verwachten aan een epidemie. Thuis ben ik de eerste die het bijltje erbij neergelegd heeft. Gisteren opgestaan met keelpijn en hoofdpijn en naar de avond toe vrij hoge koorts gekregen. Ik heb vannacht 13u geslapen en voel me iets beter, maar heb nog lichte koorts. Ik kruip straks maar weer onder de wol voor een paar uur.
Iets heel anders wat ons deze periode bezighoudt. Eric heeft gesprekken opgestart over onze terugkeer volgende zomer. Bedoeling is in de volgende weken tot een door alle betrokkenen 'gedragen' beslissing te komen.
Ondertussen is Eric volop aan zijn najaarsreizen bezig: vorige week was hij in Japan, de laatste week van oktober gaat hij richting Californië en de derde week van november vliegt hij nog eens naar Europa.
Ik word moe, ik denk dat ik maar naar mijn bedje ga. Hou jullie allemaal goed en hopelijk gevrijwaard van de Mexicaanse griep!

Vintage tuinset

Vorig weekend, onder een stralend blauwe lucht, vond het Midland Antique & Collectible festival plaats. Plaats van het gebeuren waren de Midland fairgrounds, een immens grote open ruimte (80 acres), met ook een paar grote hallen. Gewoon uit nieuwsgierigheid, en omdat het mooi weer was, gingen Eric en ik er eens een kijkje nemen. De kinderen bleven liever bij de buren spelen, dus trokken we er onder ons tweetjes heen, pure luxe!

Op het festival heel veel oldtimers, daarnaast ook veel kleine spulletjes zoals we in Europa op een 'brocante' zien, gaande van allerlei coca-cola-hebbedingetjes (oude flesjes, reclameborden, affiches,...) over glazen en serviezen, tot muntverzamelingen. Hier en daar ook wat kleine meubeltjes. Wijzelf waren niet speciaal naar iets op zoek. Toch kochten we ijzeren tuinmeubeltjes, daarvoor hadden we nog een perfect plaatsje achteraan in de tuin, en we hebben er ook al een bestemming voor wanneer we terugkeren naar Europa. Het gaat om 3 ijzeren tuinstoeltjes en een tuintafel, hoe oud ze zijn weten we niet, ze doen alleszins heel 'mid-century' (jaren '50) aan, maar ze kunnen ook nog tot begin van de jaren '70 dateren.
De originele witte lak komt hier en daar door de later aangebrachte rode verf heen piepen. Voorlopig, met de op til zijnde herfst, ben ik perfect tevreden met de levendige rode kleur. We hielden onmiddellijk van de elegante lijnen, de details van de versieringen, de verzorgde afwerking en stabiliteit en bovendien zitten de stoeltjes goed. De vraagprijs was 85$, we boden 65$ en ons bod werd geaccepteerd! Voor de prijs hoefden we het dus zeker niet te laten. Een uurtje later installeerden we het geheel achteraan in de tuin, we haalden een dienblad met koffie en een stukje chocola en genoten van ons nieuw relaxhoekje. Meer moet dat niet zijn als afsluiter van een zonnige zondagmiddag, niet?
De afgelopen week deed ik wat opzoekingswerk in de hoop wat meer te weten te komen over de oorsprong van onze aankoop. De 'mid-century' jaren '50 zijn de jaren van het modernisme, de tijd van Alden B. Dow en Frank Lloyd Wright. Het is ook een periode van grote bloei van ijzeren tuinmeubilair. Bekende designers/producenten van ijzeren tuinmeubels uit die tijd zijn onder andere Woodard, Salterini (ingeweken vanuit Italië) en Molla (immigrant vanuit Engeland). Woodard was ingeweken vanuit Engeland op het eind van de 19de eeuw en begon een bedrijf van ijzeren tuinmeubilair in Owosso, Michigan, wat op amper 55mile hiervandaan ligt.
In 1882 Lyman Woodard started making caskets and furniture in Owosso, MI. In 1885 he built a two-story addition to the planning mill so that he could greatly expand the line of furniture he had been building. Lyman died in 1904 and his sons Fred, Frank, and Lee carried on. It was Lyman's son Lee who started making handcrafted metal furniture in the 1930's, but it was Lee's three sons Joe, Russell, and Lyman who were responsible for making their lines nationally and then internationally known.
Once again the Woodard name is famous for the lively patterns (Chantilly Rose, the Orleans Collection, etc.) of their wrought iron of superior quality for both outdoor and indoor use. Each item of their line is made with the same old-fashioned skill and workmanship that made the Woodard name well known so many years ago.
Today they are doing some interesting innovations using aluminum and plastic.

Een bekend model van Woodard is de 'sculptura', hiernaast afgebeeld.

Ons tuinset lijkt eerder afgeleid te zijn van een ander model dat in de jaren 1920 door Woodard werd ontworpen, namelijk het 'pinecrest'-model.
Hoe dan ook, Woodard of niet, wij houden van de mooie lijnen, de elegantie, het vakmanschap en het comfort van ons vintage tuinset.

Misschien zien ze ons in het komende jaar wel meer op zo een 'antique festival', op zoek naar een vierde stoel om ons tuinset te vervolledigen...

Aubergine lasagne

Nu ik de 2 oudste meisjes zo veel mogelijk huisbereide maaltijden meegeef voor hun lunch op school, probeer ik af en toe op zoek te gaan naar nieuwe, makkelijk mee te nemen, microgolfopwarmbare gerechten. Toevallig had Eric ook een 6-tal aubergines meegekregen vanuit de tuin van een collega. We hadden al een deel gebruikt in een wok, in spaghettisaus, maar nu zocht ik voor de resterende aubergines een nieuwe toepassing. Ik dacht aan een lasagne met aubergines, dus ging ik 'googlen' naar een recept. Vrij snel vond ik er een dat mij aanstond, vooral omwille van de laagcalorische, gezonde ingrediënten, die ik gelukkig ook allemaal in huis had. Het was wel een Engelstalig recept, dus met hoeveelheden uitgedrukt in ounces, pints, cups,... dus kwam er wel enige omzetting aan te pas. Voor de geïnteresseerden, hier volgt het.

Wat heb je nodig?
4-6 eetlepels olijfolie
2 middelgrote aubergines, in schijfjes gesneden
350ml tomatensaus
2 eetlepels verse, versneden basilicum
250g mozzarella, in schijfjes gesneden
180g lasagne
230ml natuuryoghurt
2 geklopte eieren
2 afgestreken eetlepels vers geraspte parmesan
zout en peper

Werkwijze
Verhit de olie in een pan, voeg de aubergines toe en bak ze gedurende 5-8 minuten tot wanneer ze lichtjes gebruind en zacht zijn. Laat uitlekken op keukenpapier.

Maak lage in een vuurvaste schotel met de tomatensaus, de gebakken aubergines met basilicum en de mozarella, gescheiden van elkaar door sneetjes lasagne.

Voor de yoghurt-topping, roer de yoghurt door de geklopte eieren. Meng er de geraspte parmesankaas door en voeg peper en zout toe. Schep dit als laatste laag over de lasagne. Bak in de oven op 180°C voor 35-40' tot de lasagne doorgekookt is en de topping licht gebruind is.

Smakelijk!

Een weekend onder meisjes

Sinds onze terugkeer in Midland begin september hebben we hier heel mooi en zonnig weer gehad, dus proberen we daar volop van te genieten. De kinderen fietsen naar school, kunnen naar hun voetballes gaan in de zon en we kunnen nog buiten tennissen.
Sinds kort nog maar ontdekte ik de 'farmers' market' in Midland, het is een markt van lokale producteurs, die enkel in en om de zomermaanden doorgaat. Deze periode zijn er nectarinen, perziken, bosbessen ('blueberries'), appels, paprika's, aubergines, courgettes, tomaten,... allemaal bijzonder lekker en plukvers. Sedert een paar weken ga ik elke woensdag en zaterdag een grote 'kabas' vitamienen halen op de markt. Ook zo vorige zaterdag. Terwijl Stefanie een uurtje turnde in het 'Community Center', haastte ik me naar de markt, om in sneltempo al mijn fruit en groenten in te slaan, bovendien kon ik niet weerstaan aan een ruiker zonnebloemen, waarschijnlijk de laatste voor dit jaar. Ik zou er alles aan doen om de zomer een beetje langer te mogen vasthouden...
Vermits Eric donderdag richting Europa is gevlogen, haastten we ons na afloop van de turnles naar huis om Evelien en Nathalie op te pikken voor hun voetbalwedstrijd. Eentje om 11u30, de andere wedstrijd om 12u, dus dat kwam goed uit, dat betekende maar 1 rit. Snel wat fruit en drinken meegenomen, wat speelgoed voor Stefanie ook, en zo zaten we wat later al in het gras aan de rand van een voetbalveld, te supporteren voor onze stervoetballers...

Ambities voor het nieuwe schooljaar

Met 2 dochters in middle school (6th en 7th) begint het schoolgebeuren al een beetje serieuzer te worden. Nathalie gaat ook al naar de 'grote school', 1 jaartje vroeger dan in België, '6th grade' komt immers overeen met het 6de leerjaar, maar 6th tot 8th grade is hier 'middle school', dus weg van de 'elementary school'. Bovendien zit Nathalie al een jaar voorop. Het is dus toch een beetje met een klein hartje dat ik haar 2 weken geleden zag vertrekken naar haar nieuwe school. Zolang het nog mooi weer is, rijden beide zussen samen met de fiets naar school, een van de veranderingen tegenover vorig jaar, toen Evelien niet graag alleen naar school fietste, en ze altijd met de auto werd gebracht. Nu zijn ze met zijn tweeën, we hopen dat ze nog tot half of eind oktober kunnen met de fiets gaan, daarna valt stilaan de eerste sneeuw...
Een ander goed voornemen voor dit schooljaar, heeft betrekking op hun lunch. Vorig jaar aten beide meisjes op school, maar het aanbod is niet echt gezond en gevarieerd. Ik kookte dan nog eens bijna elke avond, wat de avonden vrij hectisch maakte. Dit jaar wil ik hen minstens 3 keer per week zelf eten meegeven. Warme maaltijden zoals spaghetti of een rijstschotel zijn handig, er zijn microgolfovens waarin ze eten kunnen opwarmen. Ook koude schoteltjes staan op het menu, bijvoorbeeld met mozzarella en tomaat (een van de lievelingsgerechten van de meisjes), of met tonijn en perziken. 's Avonds eten we dan meestal boterhammen, vooral op avonden die vol zitten met sport- of muziekactiviteiten zorg ik ervoor dat we 's avonds boterhammetjes kunnen eten. De meisjes houden van hun huisbereide lunch, ik ben er zeker van dat het gezonder is voor hen, en het helpt ons leven beter georganiseerd te houden. Alleen maar voordelen dus tot nu toe.
'Last but not least' nog een derde ambitie voor dit schooljaar. Evelien zou in het Belgisch systeem dit jaar naar het eerste middelbaar gaan. Vermits we hier voor 3 jaar zijn, normaal nog 1 jaar, moeten we er rekening mee houden dat ze zich volgend schooljaar mogelijk weer in het Belgisch schoolsysteem moet kunnen integreren. Daarom hebben we een schema opgesteld voor extra vakken (Latijn, Nederlands, Frans) uit het Belgisch curriculum, telkens max. een uurtje na schooltijd. Gelukkig is de school hier uit om 14u45', waardoor dit toch doenbaar is. Niet altijd gemakkelijk om na een schooldag nog een uurtje 'Belgische' school te 'lopen', vandaar een schema met elke dag een extra vak, alsof er een zevende lesuur zou zijn. Ook Nathalie krijgt Frans en een beetje Nederlands, voor haar wel maar 3 avonden per week. Zowel voor de meisjes als voor de mama (en soms helpt papa ook) een hele opgave! Ik hoop dat we het samen volhouden, want evident is het niet, maar wel de moeite waard!

Zumba... yeah!!!

Toen ik een paar weken geleden in het 'Midland Community Center' Stefanie ging inschrijven voor haar turnles, viel mijn oog in de brochure op 'zumba': een aerobic-fitness-klas, maar dan op vooral Latijns-Amerikaanse muziek (salsa, tango, merengue, mambo, rumba,...). Eric en ik hebben verschillende jaren dansles gevolgd en vooral de Latijns-Amerikaanse dansen liggen ons goed en doen we dolgraag. Ik dacht dat fitness op deze muziek niet anders dan 'fun' kon zijn, dus schreef ik me in.
Maandagvoormiddag trok ik mijn fila-topje aan (ter ere van Kim, die zondag de finale van de US Open heeft gewonnen...), mijn yogabroek en sportschoenen voor een uurtje zumba. Er waren er nog van hetzelfde gedacht geweest, want we waren wel met 30! Twee instructrices vooraan (of noem je ze coaches?), met een spiegelmuur zodat je alles goed kunt volgen en ook je eigen stuntelen goed kan observeren.
Na die eerste les staat het vast: ik heb de zumba-microbe te pakken! Het is superleuk, het is echte 'work-out', het is echt wel zweten, maar het is als naar een dansfeest gaan en je gewoon amuseren van de eerste tot de laatste minuut. Ik heb ook in de dansles die we in Zottegem volgden, altijd gehouden van de lijndansen die ze ons daar aanleerden. Zo voelt zumba aan: een vol uur mogen bewegen, dansen en 'shaken' op superzomerse muziek. Doordat ik de basispassen van de verschillende Latijns-Amerikaanse dansen goed onder de knie heb, ging het vrij vlot om te kunnen volgen.
Vermits het zo goed is meegevallen, ben ik woensdagochtend al teruggeweest voor een tweede 'zumba'-klas. Voor mij is het duidelijk, dit is voor mij een nieuwe fantastische manier om calorieën te verbranden en op conditie te blijven. Een mooie aanvulling op het tennis en de yoga!!

Tennisgeschiedenis dank zij 'onze' Kim Clijsters

Gisteravond iets na elven won Kim Clijsters de finale van de US Open tegen de 19-jarige Deense Caroline Wozniacki! Vier jaar na haar eerste beker op de US Open en na een afwezigheid in het tenniscircuit van 2 jaar, speelde Kim hier pas haar derde tornooi (na Cincinnatti en Toronto), maar deed dat met zoveel klasse, en deed hier wat velen niet voor mogelijk achtten en wat waarschijnlijk niemand haar ooit nog zal nadoen...!
In de halve finale diende ze het op te nemen tegen Serena Williams. Door de regen in New York werd deze wedstrijd pas zaterdagavond gespeeld (oorspronkelijk gepland voor de vroege namiddag). Heel de dag hadden we de toestand in New York opgevolgd, maar de regen bleef aanhouden. Toen het voorbij negen uur ging, vreesden we ervoor of de wedstrijd nog zou gespeeld worden. De tv hielden we op het tenniskanaal, en uiteindelijk, rond 22u, startte alsnog de wedstrijd! Het werd een wedstrijd 'met power', waarin Kim en Serena elkaar niet veel ademruimte gaven. Kim bleef super gefocust en won de eerste set. In de tweede set werd het 6-5 voor Kim en 15-30 in Serena's opslagspel. Bij de 4de opslag roept een lijnrechter een voetfout, wat de stand op 15-40 brengt voor Clijsters, waarop Serena haar temperament verliest en de lijnrechter uitscheldt. Uiteindelijk wordt Serena gestraft met een punt, wat hier toevallig het matchpunt was. Kim won hiermee de halve finale van Serena, en was niet gelukkig dat dit op deze manier was verlopen, zij had de wedstrijd liever gewonnen zonder al dit drama. Zij heeft alleszins verdienstelijk gewonnen, zij was de sterkste in de wedstrijd en had dit incident niet nodig om de wedstrijd te winnen!! Wij hebben genoten van deze wedstrijd, de spanning was ook in onze living te snijden, Eric en ik hebben zitten 'high five'-en bij iedere set die Kim won! We voelden ons gepriviligieerd dat wij als Belgen op een uur dat de meeste Belgen sliepen, deze wedstrijd konden 'live' meemaken vanuit onze Amerikaanse woonkamer....
En dan de finale, weer een avondwedstrijd, deze keer startte de wedstrijd om 21u. Kim won in 2 sets van Caroline Wozniacki, weer een juweeltje van een wedstrijd, waarin de foutenlast van Clijsters wel groter was dan in haar wedstrijd met Serena, de zenuwen speelden beide speelsters parten in de eerste set. Kim stond er wel op de cruciale momenten en won de eerste set met 6-4. De tweede set ging eerste gelijk op, maar dan domineerde Clijsters duidelijk en ze won uiteindelijk de finale in 2 sets, 6-4 en 6-3!! Weer een bijzonder hoogstaande en spannende wedstrijd en een plezier om naar te kijken! De overwinning was begrijpelijk heel emotioneel voor Clijsters en voor iedereen die dit unieke gebeuren heeft gevolgd...! De Amerikaanse pers kan er niet van over hoe deze jonge mama na haar 2 jaar weggeweest te zijn, zo overdonderend teruggekomt en dan ook nog de US Open titel pakt! Wij zijn ongelofelijk fier op haar en wensen haar het allerbeste toe in haar 2de tenniscarrière!!!!!!!

Memorabele tennisdag voor Kim Clijsters en Midland Michigan

Wat een dag! Voor dit laatste weekend voor de start van het schooljaar hadden we besloten rustig thuis te blijven. De zon is van de partij voor dit lang 'labor day'-weekend. Dus nemen we tijd oms eens te tennissen, buiten, zolang het nog kan, wat te fietsen, nog wat laatste spulletjes voor school te kopen en gewoon te relaxen. Vermits de US Open volop aan de gang is, en Kim Clijsters stevig aan haar comeback bezig is, wilden we haar natuurlijk aan het werk zien. De derde ronde op vrijdagavond werd voor Kim een Belgisch onderonsje tegen Kirsten Flipkens. Op TV werd deze match niet uitgezonden, dus trokken we met een pc de kelder in om de match op grootscherm te volgen via de livebeelden op de website van de US Open. Kim domineerde duidelijk de wedstrijd, terwijl Kirsten ons toch ook liet genieten van een mooi staaltje tennis. Met 6-0, 6-2 stootte Kim door naar de volgende ronde.
Die stond deze namiddag op het programma: Kim diende het op te nemen tegen Venus Williams. Deze keer, met de Amerikaanse Venus op de court, werd de wedstrijd wel uitgezonden op tv. Met heel het gezin, behalve Stefanie, die vond de barbies net iets interessanter, zaten we aan de tv gekluisterd. De eerste set toonde Kim zich bijzonder sterk en Venus leek maar niet op dreef te geraken, vooral niet in haar opslag. Het werd 6-0! De tweede set herpakte Venus zich dermate dat het 6-0 werd voor Venus! Ongelofelijk bizar! De derde set was dan wel meer gebalanceerd. Kim kon door het opslagspel van Venus breken en de voorsprong vasthouden tot uiteindelijk met 7-5 op het scorebord de derde set en daarmee de wedstrijd gewonnen werd door Kim!!! Proficiat, Kim!!!! Het publiek draagt haar al op handen. Kim spreekt tot de verbeelding: ze is een fantastische sportvrouw, ze maakt een ongelofelijk sterke comeback na 2 jaar 'moederschapsverlof' (het is geleden van 1980 dat een tennisspeelster die ook moeder was, een 'grand slam' gewonnen heeft), ze is sympathiek, verovert keer op keer de harten van het publiek in haar spontane, grappige antwoorden in de interviews na de wedstrijden.
Wij zijn ondertussen niet alleen Belgen, die fier zijn op Kim's prestaties, we zijn ook inwoners van Midland, Michigan, en regelmatige spelers in het Midland Community Tennis Center. In het begin van deze zomer had Midland zich ingeschreven om mee te dingen naar de trofee van 'Best Tennis Town in the US', een trofee die zou worden uitgereikt tijdens de US Open. Heel de (tennis)gemeenschap werd betrokken bij de voorbereiding, gaande van het opnemen van videobeelden, over events zoals een tennisrally waarin 7d/7d, 24h/24h werd getennist in het tenniscenter. Idereen keek dan ook uit naar de uitreiking vanavond vlak voor de laatste match. En... Midland won de trofee, waaraan een geldprijs van $100.000 verbonden is!
In alle opzichten dus een uitzonderlijke tennisdag voor deze in Midland wonende Belgen!!

Familiereünie in 'La Moulinal'

Mijn ouders waren in februari dit jaar 40 jaar getrouwd. Veel kans om dat toen met het gezin te vieren was er niet, met een dochter in de States en een van de 2 zonen in Italië. Dus werd er besloten om de huwelijksverjaardag in de zomer te vieren, en waar konden we dat beter doen dan in 'La Moulinal'?
Zaterdag 15 augustus kwam iedereen aan en nam op zijn gemak zijn intrek: Kristof en zijn gezin en ook Dominiek sliepen in 'maison d'amis', mijn ouders en ons gezin betrokken samen 'maison d'Isabel'. Na een uitgebreid ontbijt op zondagochtend ging het richting de kerk van Castillonès voor een dankmis voor 40 jaar huwelijk. Daarna wandelden we samen naar ons geliefde restaurant 'les remparts', voor een uitgebreide lunch. Een feest voor alle zintuigen is het altijd in 'les remparts', waar de gastheer en gastvrouw er altijd alles aan doen om de gasten te verwennen. Het weer was perfect, niet te heet, waardoor we volop konden genieten van al het lekkers, we zaten buiten op de binnenkoer aan een lange tafel. Super!
's Namiddags waren er paardenkoersen in Castillonès dus trokken we daar met zijn allen heen voor een ontspannende zondagnamiddag.
De rest van de week was het zalig warm weer, elke dagen temperaturen rond de 30°C, met een uitschieter van 38°C, en zwembadwater van 30-31°C! Is het een wonder dat wij het domein enkel verlieten om naar een van de lokale markten te trekken, en we ons in de namiddag vooral in het zwembad of onder de bomen rond het zwembad ophielden...? Kristof wilde natuurlijk wel het een en ander bezoeken, vermits het zijn eerste verblijf in 'La Moulinal' was. Zo stonden onder andere Bergerac, Monbazillac, Monflanquin op het programma, alsook de abdij van Cadouin. Samen bezochten we de mooie tuinen van Marqueyssac. Eric, Evelien, Nathalie en ik trokken er dan weer een dagje alleen op uit voor een kanotocht op de Vézère.
De kinderen amuseerden zich samen in het zwembad en in de tuin, speelden bijzonder goed samen, wat niet evident is, vermits ze elkaar eigenlijk maar weinig zien. 's Avonds zorgden we om beurt voor een lekkere barbecue, een zelfgemaakte pizza of risotto(de laatste 2 bereid door de Italiaanse kant van de familie, natuurlijk) of trokken we naar een avondmarkt met mogelijkheid tot eten ter plaatse (Villeréal).
De week samen vloog voorbij en op zaterdag wuifden we Kristof, Lorena, Stef en mijn petekindje Thomas uit. Ook oma en opa reden terug richting Belgie, Dominiek was al in het begin van de week teruggevlogen, omwille van een conferentie waarop hij verwacht was.
Wij verwachtten op zaterdagmiddag nieuwe gasten, dus werd het nog wat opkuisen en bedden maken. Het is altijd leuk zelf de gasten te kunnen verwelkomen. Terwijl het duidelijk is dat Marie een voortreffelijke gastvrouw is op momenten dat wij er zelf niet kunnen zijn - we kunnen voor 100% op haar rekenen, wat geen overbodige luxe is als je zelf zo ver zit- is het nu eenmaal zo dat ik er van geniet om eens zelf de gastvrouw te kunnen zijn, ik hou van die contacten!
Na de ontvangst van onze Parijse gasten, besloten we naar een lokaal bierfeest te gaan in de buurt van Issigeac. Bleek dat het om een soort Belgische avond ging. Het gebeuren ging door op een grote wei, met standjes met Belgische bieren, je kon er ook mosselen met frietjes krijgen, en er was een optreden. Heel gezellig allemaal! We maakten er kennis met een Brits koppel die een trektocht maakten van 6 weken door Europa, als aftrap voor de pensionering van de man.
Zondag was er 'fête du livre' in Castillonès, dus trokken we daar even naar toe, om vrij snel weer richting zwembad te keren, want het was heet...
Maandag inpakken, opruimen, kuisen en nog een beetje genieten, dinsdagochtend reden we immers terug naar België.

Zomer in België: tijd voor Vlaamse vrienden en familie

Zoals je gemerkt hebt, heeft deze schrijfster zowat een maand de pen neergelegd. Voornaamste reden is dat ik tijdens mijn verblijf in Europa maar beperkt toegang had tot internet. Voorts is onze Europese trip best druk geweest. Enfin, ik ben terug en helemaal klaar voor mijn derde blogjaar...
Eind juli, na onze onvergetelijke trip door Canada, zijn de kinderen en ik voor 5 weken richting België getrokken, Eric is ons 2 weken later nagevlogen. We kijken er altijd weer na uit, het is een tijd exclusief voor familie en vrienden. Intensief, dat wel, ieder gezinslid heeft een lijst van ‘to do’-s en ‘who to see’-s. Zo organiseerden Evelien en Nathalie voor de tweede keer op rij een verjaardagsfeest voor alle Vlaamse vrienden en vriendinnen. Genodigden en ‘jarigen’ zien dit als een van de topgebeurtenissen van de zomer. Dus werden heel snel alle betrokkenen opgebeld: woensdag feestje voor Nathalie en vrijdag voor Evelien. De zon was van de partij, dus werd er duchtig gezwommen en gespeeld, gepicknickt op het gras, er werd heel wat afgelachen en bijgepraat... Ook in de weken erop kwamen nog geregeld vriendinnetjes over de vloer of gingen onze dochters bij hun vriendinnen. Voor Stefanie ligt het allemaal wat anders: zij heeft in de buurt geen kameraadjes, zij miste haar Amerikaanse vrienden, heel in het bijzonder haar beste vriend, Alex, die ze dan ook heel af en toe eens mocht opbellen... Ikzelf zocht ook een paar vrienden en ex-collega’s op, terwijl de kinderen voor een paar dagen bij oma en opa logeerden. Ik ging ook even goeiedag zeggen bij de collega’s van Eandis in Melle, van wie ik ondertussen 2 jaar geleden voor een paar jaar afscheid nam, vlak voor ons groot avontuur begon...

Vakantie in België

Zondag 26 juli stapten de meisjes en ik weer het vliegtuig op, richting België deze keer. We blijven hier tot eind augustus...

Walvistocht vanuit Sidney

Vrijdagmiddag 17 juli. We rijden richting Sidney, waar we om 18u de ferry nemen naar Vancouver. Eerst staat echter nog een walvistocht op het programma, iets waar we allemaal erg naar hebben uitgekeken. We hopen vandaag orka’s te kunnen zien. We boekten een walvistocht bij Emeraldsea. Jeff Wonnenberg, eigenaar en onze gids tijdens de tocht, laat ons bij aankomst weten dat er nu al 1,5 dag geen orka’s meer gespot zijn. De sedentaire walvissen waren westwaarts getrokken, naar meer open zee. Het was hopen op voorbijtrekkende scholen walvissen... Er waren wel ‘minke whales’, ongeveer even groot als orka’s, maar grijs in plaats van zwart/wit. We krijgen allemaal een waterdicht pak aan met ingebouwde zwemvest en weg zijn we, met Jeff’s snelle zodiac. De eerste dieren die we ontmoeten, is een school kleine dolfijnen. Na een klein uur varen, en wat gezoek, spotten we de eerste walvis. Gracieus glijdt hij door het water, komt boven, waardoor je even de kromming van de rug en de rugvin ziet en dan verdwijnt hij weer onder water. Drie keer op rij komt zo een walvis boven om lucht te happen en verdwijnt dan weer onder water voor +/- 20 minuten. We leren dat vogels in massa de walvissen volgen, omdat vissen, opgeschrikt door de walvissen zich naar het wateroppervlak haasten, waardoor ze een makkelijkere prooi zij voor visetende vogels. De vogels verraden dus de positie van de walvissen. We blijven het spektakel volgen en zien verschillende keren walvissen bovenkomen en weer verdwijnen, een uniek spektakel! Op onze terugtocht varen we langs uitstekende rotsen, waar we tientallen zeehonden zien. Verder zien we weer een zee-arend. Jeff probeert wat kleine vis te vangen voor de arend, maar vangt ‘alleen’ een grote ‘lingcod’, te groot voor de arend. We varen terug naar de haven, waar Stefanie de ‘leukste ervaring van de vakantie’ beleeft: Jeff draait met ons tegen hoge snelheid een paar cirkels met zijn boot, waardoor deze scheef komt te hangen en de kinderen het uitkraaien van plezier! Een uurtje later zitten we alweer op een boot, deze keer de ferry die ons vanuit ‘Swartz Bay’ (Sidney)terugbrengt naar het vasteland, naar de ‘Tsawassen Bay’, ten zuiden van Vancouver. De overtocht over de ‘Strait of Georgia’ gaat langs de ‘Gulf Islands’, wat het heel boeiend maakt. We zitten op het dek, in het zonnetje, met de stilaan zakkende zon die glinstert op het water. Een mooi schouwspel in een uniek stukje van de wereld! .
(foto's volgen, en videobeelden (nieuw speelgoed, dus weet nog niet goed hoe ik die beelden nu moet verwerken,...))

Beach House tegen Victoria

Dinsdag 14 juli. We verlaten alweer de westkust en trekken nu naar het zuiden van het eiland. We hebben een huis gehuurd aan het strand in Metchosin, tegen Victoria. De grijze vochtige lucht van de westkust maakt snel plaats voor een stralend blauwe lucht en ook de temperatuur stijgt naarmate we onze bestemming naderen. Het ‘beach house’ blijkt nog beter dan gedacht. Ruim en comfortabel, met een rustig wit strand op 20m van het huis, vanuit de tuin toegankelijk via een houten poortje en een kort zigzag weggetje door duinen. Vanuit de living en keuken een majestueus, onbelemmerd zicht op de oceaan. Het huis ligt in een hoefijzervormige baai, in het oosten zien we Victoria, met erachter besneeuwde bergtoppen van onder andere ‘Mount Rainier’ (4392m)(Washington State). In het westen regenwoud met erachter de bergtoppen van ‘Olympic National Park’, ook gelegen in Washington State. Met het huis komen 2 dubbele kayaks en 5 mountainbikes, een pool table in de kelder, speelgoed voor op het strand, en een ‘hot tub’ met zicht op zee... We besluiten heel snel om hier volop van te genieten en het aantal uitstappen te beperken... Activiteiten vanaf onze aankomst tot vrijdagmiddag kan ik samenvatten als volgt: ontbijten met zicht op de oceaan, kayakken, spelen op het strand, luieren in de tuin of op het strand, met de verrekijker speuren naar zeehonden, turen naar voorbijvarende cruiseschepen, vrachtschepen of zeilboten, een kort bezoekje aan Victoria, een partijtje biljarten, aperitieven op het terras, barbecuen, de dag afsluiten onder de sterrenhemel in de ‘hot tub’..